حضرت آيت الله صافی گلپايگاني

سلسله درس هایی که از حجّ باید آموخت - سعي بين صفا و مروه

تاریخ انتشار:
سلسله درس هایی که از حجّ باید آموخت عنوان نوشتاری است که از سوی دفتر آیت الله صافی گلپایگانی منتشر شد.
سعي بين صفا ومروه

يكي از كارهاي واجب حج و عمره، سعي بين صفا و مروه است كه بعد از طواف و نماز آن بجا آورده مي شود. بايد حاج يا معتمر هفت مرتبه از صفا به مروه برود و برگردد كه هر رفتن و برگشتن دو مرتبه محسوب مي شود و بنابراين سعي از صفا شروع و در مرتبه هفتم به مروه پايان مي يابد.

سعي، عبادت است و بايد به قصد قربت انجام شود و مسعي اكنون مسقف است و سعي كننده زحمت تابش آفتاب را نمي بيند و مشتمل بر دو طبقه تحتاني و فوقاني است.

سعي بين صفا و مروه نيز يك عملي است كه تسليم شخص را در برابر دستورات و احكام الهي ظاهر مي سازد. اين همه مردم به امر خدا از اين كوه به آن كوه مي روند بي آن كه از فلسفه اين عمل بپرسند يا در رعايت آداب و ترتيباتي كه شارع مقدّس در آن مقرّر كرده، كوتاهي و سهل انگاري بنمايند.

وقتي مسعي پر از جمعيت است، مراسم با شكوه سعي بسيار با عظمت جلوه مي كند و عبادت و پرستش بزرگي است كه چشم انسان به جلال و جمال آن خيره مي شود.

اينجا، مقام تسليم است، چون شارع مقدّس دستور داده است از صفا شروع شود از صفا شروع مي كنيم و اگر دستور فرموده بود از مروه شروع كنيم از مروه شروع مي كرديم و با فلسفه و مصلحت عمل كاري نداريم هر چند تمام احكام خدا را در رابطه با حفظ مصالح يا دفع مفاسد مي دانيم اما اگر عقل ما به فلسفه حكمي هم نرسيد، نرسيد، چون فهم همه حقايق در اختيار همه عقول و عقول همه نيست و ما در مقام بندگي و اطاعت و عبادت قصد فلسفه و مصلحت ندارم و داعي ما بر عمل، فقط امتثال امر مولي جل شأنه است و اگر عبادات را به نيّت مصلحت و رجحاني كه خود عمل دارد بدون نظر به تكليف الهي بجا آوريم، عباديت آن حاصل نمي شود.

مع ذلك مهمترين فلسفه و فايده و مصلحت اينگونه عبادات همان تعبّد و پذيرش امر و تسليم بدون قيد و شرط است كه حاكي از معرفت به علم و حكمت و تدبير باري تعالي است، لذا امتثالاً لأمرالله تعالي اين راه را مي رود و برمي گردد و بنده هم تا به اين مرحله نرسيده بنده نيست.

آن كه از فلسفه ها مي پرسد و راز و امر فرمان مولا را مي جويد و مي گويد تا مصلحت را ندانم عمل را انجام نمي دهم، موضع خود را در برابر خدا از موضعش در برابر يك پزشك هم ضعيف تر مي نمايد و به قدري كه به يك پزشك تسليم مي شود و از دستورات و اسرار نسخه و داروهائي كه مي دهد پرسش نمي كند و به آن عمل مي نمايد، به خدا خود را تسليم نكرده است.

بديهي است چنين كسي اگر داعي و باعثش بر عمل مصلحت و فائده اي باشد كه تشخيص مي دهد بندگي نكرده و پرستش بجا نياورده است.

اينجا در مقام سعي انسان مي بيند مردم و طوائف مختلف بشري بي آن كه چون و چرائي داشته باشند، اين مسافت طولاني را طي مي كنند و با حال ضعف و پيري و بيماري بلكه گاه ديده مي شود بعضي كه پاهاشان فلج است چهار دست و پا اين راه را مي روند و بعضي هم در درشكه هاي دستي سوار شده و آنها را مي برند.

همه به طور منفرد يا جمعي و گروهي دعا مي خوانند و وقتي به آن محلّي كه با چراغ سبز مشخص است مي رسد هروله مي كنند.

وقتي مسعي پر از جمعيت است، مراسم با شكوه سعي بسيار با عظمت جلوه مي كند و عبادت و پرستش بزرگي است كه چشم انسان به جلال و جمال آن خيره مي شود.

تمام رجال و شخصيت ها همه در اينجا در صف واحد و در بين اجتماع مشغول سعي هستند و كسي را با كسي كاري نيست.

و باز هم تكرار مي كنم حقيقتاً از مناظر مهيج حج، سعي است که عظمت اسلام و اتحاد مسلمين در آن ظاهر مي شود.

ديدن آن منظره با شكوه و روحاني تمام احساسات ديني و اسلامي را زنده مي كند و در بيننده شور و شوق و نشاط و حركت مي آفريند.

.....................................................

منبع: خبرگزاری شبستان.

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • آدرس های صفحه وب و آدرس های ایمیل به طور خودکار به پیوند تبدیل می شوند.