اشعار ویژه میلاد امام حسن مجتبی(ع)

شعر عطار درباره ولادت امام حسن علیه السلام

عطار نیشابوری

 نور چشم مصطفى و مرتضى

  شمع جمع انبياء و اوليا

جمع كرده حُسن خلق و حُسن ظنّ

جمله افعال چون نامش حسن‏

روى او در گيسوى چون پرّ زاغ 

همچو خورشيدى همه چشم و چراغ‏

در مروّت چون جهان پر پيچ ديد 

خواست تا جمله ببخشيد هيچ ديد

جدّ وى كز وى دو عالم بود پُر 

ساختى خود را براى او شتر

در نمازش بر كتف بنشاندى 

قرّة العين  نمازش خواندى‏

اين چنين عالى اب و جد كان اوست

جمله آفاق ابجد خوان اوست‏

زهر را با جدّ خود شد اين پسر

قتل را شد آن دگر يك با پدر

آن لبى كو شير زهرا خورد باز

مصطفى دادش بدان لب قُبله  باز

چون توان كردن گذر كه زهر را

خون توان كردن جگر اين قهر را

نام خصمش گرچه پرسيدند باز  

تن زد و تن كشته در دل داد راز

نوش كرد آن زهر و غمّازى نكرد

جان بداد و ترك جان بازى نكرد

زهر شد زير و برافكند از زبر

  آن جگر گوشه پيمبر را جگر

لخت لختش از جگر خون اوفتاد

تا كه در خون جانش بيرون اوفتاد

سرخ ديد از خون جان صد جاى او

هر كه شد در خون جانش واى او

شعر میلاد مسعود امام حسن مجتبی علیه السلام

دکتر قاسم رسا

اى دل بيا كه روى به سوى خدا كنيم 

توفيق بندگى طلب از كبريا كنيم‏

كبر و ريا ترا كند از كبريا جدا

پرهيز از دوروئى و كبر و ريا كنيم‏

ما را رسد به دامن پرودگار دست

گر دامن هوا و هوس را رها كنيم‏

افتد فروغ دوست در آيينه ضمير

آيينه پاك اگر ز غبار هوا كنيم‏

خواهى اگر كه دوست به عهدش وفا كند 

بايد به عهد خويشتن اوّل وفا كنيم‏

گردد دل شكسته ما حاجتش روا

گر حاجت شكسته دلان را روا كنيم‏

برخيز تا كه خفته ‏دلان را چو مرغ شب 

با نغمه محبّت خود آشنا كنيم‏

ماه خدا رسيد، كه در چشمه خلوص

خود را غريق رحمت بى‏انتها كنيم‏

  ماه خدا رسيد، كه با صيقل صفا

آيينه مكدّر دل با صفا كنيم‏

ماه خدا رسيد، كه انفاق و بذل مال

بر مردم شكسته‏ دل بينوا كنيم‏

ماه خدا رسيد، كه با اشك انفعال

پاكيزه لوح خويش ز جرم و خطا كنيم‏

ماه خدا رسيد، كه بر آستان حق

ابراز بندگى چو شه اوليا كنيم‏

ميلاد مجتبى است بيا تا به خرّمى

امشب بساط جشن ولادت بپا كنيم‏

جشنى خجسته از پى خشنودى حسن

بر پا در آستان شه دين رضا كنيم‏

ماهى ز بام حُسْن بر آمد كه تا نظر

حق را بر آن جمال حقيقت نما كنيم‏

آمد حسن كه كسب كمالات و سرورى

زان مظهر فصاحت و صبر و سخا كنيم‏

آمد حسن كه درك فيوضات معنوى

زان چشمه فضيلت و فيض و عطا كنيم‏

حُسْنِ حَسَن چگونه ستائيم، كى توان 

در اين مقام حقِّ سخن را ادا كنيم‏

دل را سوى مدينه فرستيم، با ادب 

اول سلام بر حرم مصطفى كنيم‏

در آستان فاطمه خرّم مشام جان

زان بوستان عصمت و زهد و حيا كنيم‏

زان پس كنيم روى به ويرانه «بقيع» 

دوّم سلام بر حسن مجتبى كنيم‏

روشن كنيم شمع در آن وادى خموش

پروانه‏ وار در قدمش جان فدا كنيم‏

  سوّم سلام را به مه آسمان زهد

«سجّاد» نور چشم شه كربلا كنيم‏

چارم سلام را به گل بوستان فضل

بر «باقر العلوم» ولىّ خدا كنيم‏

پنجم سلام بر ششمين پيشواى حق

بر «صادق الائمه» مهين پيشوا كنيم‏

  تقديم خاك پاك حسن امشب اى «رسا»

درهاى شاهوار ز طبع رسا كنيم

شعر ميلاد با سعادت حضرت امام حسن مجتبى (ع)

عبدالحسین فرزین

در میلاد حضرت امام حسن (بندسوم)

صیام تا قیام 3 – غلامرضا سازگار
این آینۀ حسن خداوند تعالاست
این پرتو حسن ازل از صبح تجلّاست
این سورۀ یاسین به روی دامن کوثر
این مصحف نور است که بر شانۀ طاهاست
این نجل علی اشرف اولاد محمّد
این خوب‌ترین سلسلۀ آدم و حواست
گه سورۀ «والیل» و گهی سورۀ «والشمس»
گه بر سر دست نبی و حیدر و زهراست
در مصحف زیبای رخش سورۀ مریم
در عطر بهشتی نفسش روح مسیحاست
او مثل علی بر همۀ خلق، امام است
حکمش همه جا حکم خداوند تعالاست
گر جنگ کند، جنگ بوَد بر همه واجب
ور صبر کند، صبر برای همه زیباست
هر نکته که او گفت خدا گفت خدا گفت
هر امر که او خواست خدا خواست خدا خواست
هر چند حیات دین، از خون حسین است
با صبر حسن، قامت اسلام بوَد راست
ما پیرو صلح حسن و جنگ حسینیم
امر است ز مولا و اطاعت همه از ماست
گر امر به صلح آید، یا حکم به نهضت
اسلام همان پیروی از گفتۀ مولاست
این صلح بوَد سخت‌تر از غزوۀ خیبر
این صبر همان صبر علی در دل اعداست
یارب تو گواهی که به هر واقعه ما را
بر دامن اولاد علی دست تولّاست
با خون دل شیعه نوشتند ز آغاز
دینی که خدا گفته تولّا و تبراست
 یاران ولایت همـه‌جا عبد خدایند
آنان که جدا از حسنین اند، جدایند

در میلاد حضرت امام حسن(بند دوم)

این ماه رسول است که از ماه صیامش
پیوسته درود و صلوات است و سلامش
برتر بوَد از منقبت و مدح خلایق
قدر و شرف و عزت و اجلال و مقامش
روشن شده چشم علی از پرتو حسنش
شیرین شده کام نبی از شهد کلامش
هم فوج ملایک همه افتاده به خاکش
هم خیل نبیّین همه خواندند امامش
رضوان اگر از دوستی‌اش دست بدارد
والله قسم بوی بهشت است حرامش
دشنام شنیدن کرم و لطف نمودن
این است همان عادت و احسان و مرامش
بر آب بقا ناز کند تا صف محشر
گر خضر گذارد لب خود بر لب جامش

در حسن خداییش ببینید و ببینید
خلق خوش جد خوی پدر عصمت مامش
از بس‌که حسن در حسن است‌و همه حُسن است
از سوی خداوند حسن آمده نامش
نبْود عجب آرند اگر دست توسّل
خیل ملک از عرش به مرغ لب بامش
فریاد حسین‌بن علی داشت سکوتش
شمشیر شرر بار علی بود پیامش
بر تربت بی‌شمع و چراغش بنویسید
والله قسم صبر حسن بود قیامش
زیباتر و بالاتر از این است که هر صبح
یا مهر بخوانند و یا ماه تمامش
بالله نگفتند نگفتند نگفتند
گویند اگر خلق جهان مدح مدامش

من خارم و اوصاف گل از خار نیارید
ایـن کـار جـز از خالق دادار نیاید

در میلاد حضرت امام حسن(بند اول)

 عید است و یا نیمۀ ماه رمضان است؟
از هر دو بگویم که هم این است و هم آن است
عیدی که به ماه رمضان داد تجلی
ماهی که در آن روی خداوند، عیان است
ریزد دُر مدح حسن از درج دهان‌ها
یا نام دل‌انگیز حسن نقل دهان‌ است
قرآن علی در بغل ام‌ابیهاست
بر خال و خطش چشم محمّد نگران است
این بضعۀ پیغمبر و این یوسف زهراست
این جان جهان جان جهان جان جهان است
در بین امامان به کرامت شده مشهور
یک گوشه ز بیت‌الکرمش باغ جنان است
سرتا به قدم یکسره روح است چه روحی
روحی است که بر پیکر توحید روان است

تا حشر زند از گلوی خون خدا موج
خونی که به رگ‌های حسن در جریان است
صبرش سپر سینۀ دین بود، وگرنه
هر یک مژه‌اش تیر و دو ابروش کمان است
داند چو پدر در کند از قلعۀ خیبر
آنجا که عین است چه حاجت به بیان است
با چشم خیالش منگر فوق خیال است
در حق گمانش نشمر فوق گمان است
گر پایۀ قدرش نگری فوق گمان‌ها
ور مدّت عمرش نگری کلّ زمان است

در خال و خطش هر چه بخوانید و ببینید
از بوسـۀ پیغمبـر اسـلام نشــان است

در ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام

 صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار

ای جان محّمد جانان محّمد قرآن محمد
نـور دل ابـاالحسن میلادت مبـارک
یوسف زهرا یا حسن میلادت مبارک
یـا امـام مجتبی خوش آمـدی(2)
****
نجل حیدری تو سبط اکبری تو حق‌را محوری‌تو
خلق زمین و آسمان سائل هر شب تو
ختم رسل بوسه زند بر دهن و لب تو
یـا امـام مجتبی خوش آمـدی(2)
****
ای سرو چمن‌ها شمع انجمن‌ها در مدحت سخن‌ها
هستی مـا ولای تو میلادت مبارک
جان جهان فدای تو میلادت مبارک
یـا امـام مجتبی خوش آمـدی(2)
****
ای کار مدامت احسان و کرامت تا صبح قیامت
کریم آل فـاطمه میـلادت مبارک
روشنی چشم همه میلادت مبارک
یـا امـام مجتبی خوش آمـدی(2)
****
جودت کبریایی حسنت مصطفایی زهدت مرتضایی
چهارمین پنجتـن میلادت مبارک
ولی حی ذوالمنن میلادت مبارک
یـا امـام مجتبی خوش آمـدی(2)
****
ای خویت محمّد ای رویت محمّد ای مویت محمد
مظهر حسن کبریا میلادت مبارک
تمـام ختم انبیـا میلادت مبارک
یـا امـام مجتبی خوش آمـدی(2)
****
ای عالم مطیعت ای دل‌ها بقیعت ایوان رفیعت
تو ماه بی قرینه‌ای میلادت مبارک
تو هستیِ مدینه‌ای میلادت مبارک
یـا امـام مجتبی خوش آمـدی(2)

سرود میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار

مـاه فروزنـدۀ انـجمن آمـد
جلوه‌گر امشب جمال حسن آمد
سیـد جمـع جوانـان بـهشتی
آینـۀ طلـعت ذوالـمنن آمـد
روح ولایت به تن آمد آل محمّد حسن آمد
****
آمده در ملک تن جان محمّد
لالـۀ سبـز گلستـان محمّـد
سبـز خورشید تابـان محمّـد
ماه خدا بر رخش بوسه زن آمد
روح ولایت به تن آمد آل محمّد حسن آمد
****
نیمۀ ماه خدا سـرزده خورشید
مهد محّمد درخشید و درخشید
از رخ رخشنده نور بر همه بخشید
بـر تـن هستی ز نـور پیـرهن آمد
روح ولایت به تن آمد آل محمّد حسن آمد
****
رقص کند در بدن جان مدینه
می‌شکفـد گل به دامـان مدینه
گشته عیـان ماه کنعـان مدینه
یوسف مصر ولا در وطن آمـد
روح ولایت به تن آمد آل محمّد حسن آمد
****
عید تمام جوانـان بهشت است
ولادت سرو بستان بهشت است
عالم هستی گلستان بهشت است
بوی گل و احمد و بوالحسن آمد
روح ولایت به تن آمد آل محمّد حسن آمد
****
رشک جنـان گشته کاشانۀ زهرا
ملک جهـان گشته پروانۀ زهرا
در همـه هستی از خانـۀ زهرا
بوی گل و سوسن و یاسمن آمد
روح ولایت به تن آمد آل محمّد حسن آمد
****

اهـل ولا سورۀ قـدر بخوانیـد
در قـدم مـجتبی گـل بفشانیـد
حاجت خود را از این در بستانید
قبلۀ حاجات هر مـرد و زن آمـد
روح ولایت به تن آمد آل محمّد حسن آمد

در ولادت امام حسن علیه السلام

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار

ای ماه آسمانیِ ماه خدا! حسن
خورشید، مستمند تو از ابتدا حسن
روز نخست نقش جمال تو را کشید
نقاش حسن با قلم ابتدا حسن
از شرم آفتاب رخت خفت آفتاب
در پشت کوه‌ها و پس ابرها حسن
ترسم از این که عقل، خدا خوانَدَت به جهل
از بس که دیده در تو جمال خدا حسن
از کائنات نغمۀ آمین شود بلند
دست تو تا بلند شود بر دعا حسن
افکنده گل صحیفۀ حسنت چو باغ گل
از بوسه‌های پشت هم مصطفا حسن
روح نبی، روان علی، قلب فاطمه
گیرد به یک اشارۀ چشمت صفا حسن
از صد هزار فیض مسیحا نکوتر است
دردی که با دعای تو گردد دوا حسن
باب تو باب حاجت ارباب حاجت است
ای عالمی به کوی تو حاجت روا حسن
جسم مسیح نه که روان مسیح هم
می‌گیرد از تبسم گرمت شفا، حسن
گر قاسمت به عرصۀ محشر قدم نهد
بهر نجات خلق کند اکتفا حسن
گویی که از لب تو عسل خورده مصطفی
از بس که داده بوسه دهان تو را حسن
یک جلوه از فروغ تو ماه است و آفتاب
یک صحنه از بقیع تو ارض و سما حسن
وقتی که جای دست خدا می‌شوی سوار
حیف است پا نهی به سر چشم ما حسن
باید رسول و حیدر و زهرا شوند گوش
تا ذات حق برای تو گوید ثنا حسن
باید نبی زیارت حُسن تو را کند
در لاله‌زار وحی به صبح و مسا حسن
زوار توست جان و رواقت بهشت دل
بالله بوَد مدینۀ تو قلبها حسن
گنجد چگونه عرش به یک گوشۀ بقیع؟
ای گوشه‌ای ز خاک تو عرش عُلا حسن
روزی که نیست روز تو باشد کدام روز؟
جایی که نیست خاک تو باشد کجا؟ حسن
صلح تو کرد روز معاویّه را سیاه
صبر تو داد دین خدا را بقا حسن
از بامداد اول خلقت تو بوده‌ای
بنیانگذار نهضت کرب و بلا حسن
آل نبی تمام کریمند و تو شدی
مشهور در کرامت و لطف و عطا حسن
خلقند میهمان و تویی میزبان خلق
ملک وجود آمده مهمان سرا حسن
عمری اگر که بند ز بندم جدا کنند
حاشا که لحظه‌ای ز تو گردم جدا حسن
وهابیان به زائر تو راه بسته‌اند
سد می‌کشند دور مزار تو، یا حسن
بیچاره‌های کوردل پست، غافلند
دارالزیارۀ تو بوَد قلب ما حسن
دشمن چو دید خُلق خوشت را به خنده گفت:
غیر از تو کیست صاحب خلق خدا؟ حسن
سوگند می‌خورم به خدا نیست ناامید
هر کس که آورد به تو روی رجا حسن
دست بریدۀ پسر کوچکت بس است
در حشر بر نجات همه ماسوا، حسن
هر گوشه روز حشر، دراز است سوی تو
دست هزار «میثم» بی دست و پا حسن

ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار

یک سرو، ولی سرو هزاران چمن است این
یک ماه، ولی ماه هزار انجمن است این
یک نور، ولی نور همه پنج تن است این
یک روح، ولی روح علی در بدن است این
زیبارخ و شورافکن و شیرین‌دهن است این
ای ماه خدا چشم تو روشن حسن است این

این خلق عظیم است عظیم است عظیم است
فرزنـد کریم است کریم است کریم است

گلبوسۀ احمد گل بستان جمالش
قرآن ورقی از صُحُفِ خُلق و خصالش
پیغمبر و زهرا و علی محو جمالش
شیری که به او فاطمه داده است، حلالش
بالاتر از اوهام همه اوج کمالش
جاری ز کف او کرم احمد و آلش

این محشر کبراست بیایید ببینید
این یوسف زهراست بیایید ببینید

خورشید دمیده به شب تار مدینه
گردیده چراغ دل بیدار مدینه
روئیده گل وحی ز دیوار مدینه
خیل ملک آیینه به دیدار مدینه
ارواح رسولان شده زوار مدینه
گردیده فلک غرق در انوار مدینه

تابد به سر دست محمّد، قمر امشب
تبریک بگویید علی شد پـدر امشب

ای صبح الهی اثرت باد مبارک
ای بحر نبوت گهرت باد مبارک
ای باغ ولایت ثمرت باد مبارک
ای ماه خدایی ثمرت باد مبارک
ای شمسۀ عصمت قمرت باد مبارک
میلاد گرامی پسرت باد مبارک

ای حُسن فروشان! حسن آمد حسن آمد
بـا آمـدنش جـان محمّد بـه تـن آمد

این است که در پاسخ دشنام دعا کرد
این است که از دشمن بی‌شرم حیا کرد
این است که پیوسته جفا دید و وفا کرد
این است که از خلق ستم دید و دعا کرد
در صبر، همان کار علی شیرخدا کرد
در صلح، همان معجزۀ کرب و بلا کرد

گر جنگ کند، صلح حرام است حرام است
ور صـلح کند، حکم قیام است قیام است

از صلح حسن، دین خدا یافت سلامت
این صلح قیامیست به معنای قیامت
با آنکه همانند علی داشت شهامت
هر ظلم که دید آن خلف پاک امامت
تا حفظ شود دین خدا کرد کرامت
چون کوه برافراشت به هر حادثه قامت

با آنکه غریب وطن و غرق مِحن بود
پیروزترین رهبر تـاریخ، حسن بود

او مَحکمۀ مُحکمۀ صبر و رضا داشت
با صبر و رضا پرچم توحید به پا داشت
در صلح و قیامش به زبان حکم خدا داشت
پیوسته ولایت به همه ارض و سما داشت
ده سال امامت به امام شهدا داشت
در حنجرۀ سوخته این طرفه ندا داشت

من کیستم احیاگر قانون خدایم
بنیـادگـر واقعۀ کرب و بـلایم

من وارث شمشیر علی رهبر صبرم
من ذات خدا را به خدا مظهر صبرم
من روح شکیبایی در پیکر صبرم
من وارث صبر پدر و مادر صبرم
من صاحب فتح و ظفر لشگر صبرم
هم حیدر شمشیرم و هم حیدر صبرم

این صبر همان صبر خدای ازلی بود
تفسیر کـلام الله و شمشیر علی بود

با آنکه بوَد بازوی من بازوی حیدر
با آنکه مرا دست خداییست به پیکر
این صبر بوَد سخت‌تر از غزه و خیبر
این صبر بوَد یک اُحد و خندق دیگر
این صبر بوَد نهضت ثاراللهِ اکبر
سوگند به اسلام و به قرآن و پیمبر

مـا بیـم زبیـداد معـاویـّه نداریم
حاشا که ستمگر را راحت بگذاریم

ما نخل ولاییم و شهادت ثمر ماست
بر جان عدو هر نفس ما شرر ماست
چون تیر برآید جگر ما سپر ماست
در بحر بلا موج خطر همسفر ماست
پیکار جمل نیز گواه دگر ماست
هرگز نهراسیم که حیدر پدر ماست

بـازوی عـلی حیـدر خیبـر شـکنم من
«میثم» حسنم من حسنم من حسنم من

سرود میلاد امام مجتبی علیه السلام

صیام تا قیام - غلامرضا سازگار
ماه روزه و ماه ذکر و دعا مبارک است
شد ولادت حضرت مجتبی مبارک است
ای رخت چراغ انجمن خوش آمدی
نور دیدة ابوالحسن خوش  آمدی
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا
ای به عالمی مقتدا حسن
ای چراغ حسن خدا حسن
امید قلب علی یا حسن
دل از تو شد منجلی یا حسن
عید میلادت مبارک باد
شیعه چشم دل واکن و مظهر خدا ببین
در مه خدا ماه پیغمبر خدا ببین
جلوه گر شده جمال ذات کبریا
خنده می زند به روی ختم الانبیا
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا
ای جمال نورانی خدا
ای چراغ مهمانی خدا
یم کمال محمد تویی
کریم آل محمد تویی
عید میلادت مبارک باد
ای ولایتت طاعت و روزه و نماز ما
ای به درگهت روی راز ما نیاز ما
از ولادت تو زنده شد قیام ما
بر تو و علی و فاطمه سلام ما
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا
شمع محفل احمدی حسن
سیدی حسن سیدی حسن
چراغ و چشم رسول خدا
تمام خلقت به خاکت فدا
عید میلادت مبارک باد
شانة رسول خدا و علی مقام تو
صلح و صبر تو حلم تو راه تو و قیام تو
لالة بهشت آرزوی فاطمه
فخر مرتضی و آبروی فاطمه
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا
تو تمام جود و عنایتی
تو چراغ راه هدایتی
بهشت دل باغ آباد توست
که موسم عید میلاد توست
عید میلادت مبارک باد

در ولادت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام

صیام تا قیام - غلامرضا سازگار
ای جـان محمـد جانـان محمـد قـرآن محمـد
نــور دل ابالحــسن مــیلادت مبــارک
یوسـف زهـرا یا حسـن میـلادت مبـارک
یا امــام مجتبــی خــوش آمــدی (2)

نجل حیدری تو سبط اکبری تو حق را محوری تو
خلـق زمیـن و آسـمان سـائل هر شـب تو
خـتم رسـل بوسـه زنـد بر دهـن و لـب تو
یــا امــام مجتبــی خــوش آمــدی(2)

ای سرو چمن ها شمع انجمن ها در مدحت سخن ها
هــستی مــا ولای تــو مــیلادت مبــارک
جــان جــهان فــدای تو مــیلادت مبـارک
یــا امــام مجتبــی خــوش آمــدی(2)

ای کار مدامت احسان و کرامت تا صبح قیامت
کــریم آل فاطمــه سلام  الله علیها مــیلادت مــبارک
روشــنی چــشم همــه میــلادت مبـارک
یــا امــام مجتبــی خــوش آمــدی(2)

جودت کبریایی حسنت مصطفایی زهدت مرتضایی
چهــارمین پنــج تن مــیلادت مــبارک
ولــی حــی ذوالمــنن مــیلادت مـبارک
یــا امـام مجتبــی خــوش آمــدی(2)

ای خویت محمد ای رویت محمد ای مویت محمد
مظهر حــسن کبریــا مــیلادت مـبارک
تمــام خــتم انبیــا مــیلادت مــبارک
یــا امــام مجتبــی خــوش آمــدی(2)
ای عالم مطیعت ای دلها بقیعت ای جان ها مقیم ایوان رفیعت
تو مــاه بی قرینــه ای مــیلادت مــبارک
تو هستــی مدینــه ای مــیلادت مبارک

سرود میلاد امام مجتبی علیه السلام

صیام تا قیام - غلامرضا سازگار
جلوه گر طلعت ذوالمنن آمد
ماه ماه مبارک حسن آمد
یوسف زهرا حجت یکتا
زادة طاها بر همه مولا
خوش آمدی خوش آمدی ای گل زهرا
تو چراغ بهشت رمضانی
تو امام تمام انس و جانی
کریم عترت روح محبت
جان مودت شافع امت
خوش آمدی خوش آمدی ای گل زهرا
خط وخال تو سورة تبارک
گشته دور سرت ماه مبارک
نور یقینم سرّ مبینم
یار و معینم تمام دینم
خوش آمدی خوش آمدی ای گل زهرا
رمضان سفرة مهمانی تو
جان روزه داران قربانی تو
مهر صیامم برتو سلامم
خیرالانامم ذکر مدامم
خوش آمدی خوش آمدی ای گل زهرا
قبله گاه مراد همه ای تو
پسر اول فاطمه ای تو
حج و زکاتم صوم و صلاتم
خضر حیاتم خلد و مماتم
خوش آمدی خوش آمدی ای گل زهرا
تو یگانه کریم اهل بیتی
تو پناه و زعیم اهل بیتی
بحر عنایت منم گدایت
مست ولایت جان به فدایت
خوش آمدی خوش آمدی ای گل زهرا

حسن علیه السلام یکی است

صیام تا قیام - غلامرضا سازگار
چونانکه خالق احد ذوالمنن یکی است
بین تمام حُسن فروشان حَسن یکی است
عالم اگر شود زگل دل چمن چمن
در باغ حسن مثل تو سرو چمن یکی است
بین هزار خرمن گل مثل بوی تو
بوی لطیف عطر گل یاسمن یکی است
تو ماه عالمی و هزارانت انجمن
گویند متفق که مه انجمن یکی است
هر کس که دید روی تو را بین پنج تن
اقرار کرد کآینة پنج تن یکی است
ماه خدا دو نیمه شد و گفت آسمان
هرچند از ستاره پُری ماه من یکی است
گرچه تو و علی و نبی را سه پیکر است
جان تو و علی و نبی در بدن یکی است
آن چارتن که زیر کسا باتواند پنج
یک نور واحدید همانا سخن یکی است
اسرار غیب آینه ای روبروی توست
عین اللّهی و پیش تو سِرّ و علن یکی است
صبر تو بست دست تو را ورنه دست تو
با دست های حیدر خیبر شکن یکی است
هرجا سفر کنم دل من در بقیع توست
آری بر این مسافر تنها وطن یکی است
مردی چو جدّ و باب و حسین و تو نیست نیست
چونانکه مثل حضرت صدیقه زن یکی است
مِهر تو ثبت مُهر مسلمانی من است
بی تو طریق کفر و مسلمان شدن یکی است
هرچند نیست قابل وصف تو یا حسن
اینجا عقیق "میثم" و دُرّ عدن یکی است

تیر خدا

صیام تا قیام - غلامرضا سازگار
ماه من از تو ندیدم قمری زیباتر
نیست از نقش جمالت اثری زیباتر
این یقینم شده در عالم هستی از تو
مادر دهر ندارد پسری زیباتر
خبر آمدنت در بدنم روح دمید
بَه که بود این خبر از هر خبری زیباتر
جلوه گر گشت رخت در سحر ماه خدا
زین سحر دیده ندیده سحری زیباتر
به همه دُرّ و گهر های ولایت سوگند
صدفی از تو ندارد گهری زیباتر
ماه خندید و مه انجمنت نام نهاد
همه حُسنی که محمد حَسَنت نام نهاد
در تن پاک سحر روح و روان شد زدمت
بوسة ماه خدا مانده به خاک قدمت
میزبان رمضانی که نشستند مدام
میهمانان خدا بر سر خوان کرمت
سر نثار قدم و دیدة ما فرش رهت
جان ما وقف تماشا و دل ما حرمت
سائل جود و کرم خلق سماوات و زمین
عاشق حسن خدایی عربند و عجمت
تو همان جان جهانی که دو صد قافله دل
گشته آواره به هر حلقة گیسوی خمت
رخ زیبات حسن قامت رعنات حسن
نه فقط قامت رعنات سراپات حسن
روزه داران مه تسبیح و دعا را نگرید
سحر و صبحدم اهل ولارا نگرید
گل لبخند علی بر رخ زیبای حسن
شادی حضرت ام النجبا را نگرید
همه خورشید جمال ازلی را بینید
همه در ماه خدا ماه خدا را نگرید
طلعت غیب شنیدید ندیدید اگر
به وضوح آینة غیب نما را نگرید
همه احرام ببندید و بخوانید دعا
مروة حُسن ببینید و صفارا نگرید
عید میلاد امامی است در این ماه عظیم
که کریم است، کریم است، کریم است، کریم
این گرامی پسر اول زهرا حسن است
دومین حجت و چارُم نفر از پنج تن است
اختر برج شرف مطلع الانوار جمال
آفتاب دل زهرا مه هر انجمن است
روح پیغمبر و زهرا و علی در تن اوست
یک پسر نیست سه روح است که در یک بدن است
تا قیامت به چنین قامت رعنا صلوات
عجبا سرو قدی سرو هزاران چمن است
حُسن محدود شده در رخ نورانی او
حسن است، این حسن است، این حسن است، این حسن است
روح بخشد به پدر با نفس زهرایی
شده دلدادة زیبایی او زیبایی
بوسة ذکر و دعا بر دو لب خندانش
آسمان شیفتة زمزمة قرآنش
میهمانخانة او شهر مدینه است ، مگو
که بود خلق سماوات و زمین مهمانش
ناز بر گلشن فردوس کند در صف حشر
هرکه شد بندة لطف و کرم و احسانش
همچو باران بهاری که بریزد زسحاب
روز و شب رحمت حق ریخته از دامانش
جن و انس و ملک از کل سماوات و زمین
همه در تحت حمایت همه در فرمانش
صد مسیحا شود از نیم نفس زندة او
خلق و خوی نبوی سر زند از خندة او
اولیایند به یک گردش چشمش سرمست
علی و فاطمه دادند ورا دست به دست
این کریم ابن کریمی است که در کل وجود
تا قیامت کرمش شامل حال همه است
حسنی طلعت او آینة حسن خداست
روی حق بود در این آینه از صبح الست
صلح او تیر خدا بود که از قوس کمان
به شتاب آمد و بر قلب معاویه نشست
صلح او بود که بنیانگر عاشورا شد
صبر او بود کز آن سیطرة کفر شکست
گرچه اسلام گرفته است به خود رنگ حسین
به خدا صلح حسن نیست کم از جنگ حسین
شیعه آن است که در خط امامش باشد
تابع رهبر، در صلح و قیامش باشد
شیعه آن است که در لحظة فریاد زدن
متن فرمان الهی به پیامش باشد
شیعه با صلح حسن تا صف محشر حسنی است
شیعه در صلح حسن جنگ حرامش باشد
شیعه در جنگ همان شیعة عاشورایی است
شیعه آن است که اینگونه مرامش باشد
صلح و جنگ حسنین است یکی بر شیعه
تیغ، گه جای به کف گه به نیامش باشد
"میثم" از خط ولایت ننهی پای برون
گر نهی پای برون راه نیابی به درون