مناسبتی

مقام شفاعت،موهبتي است الهي كه خداوند متعال به آنان كه روحشان به جلوه قدسي مزيّن است،عنايت مي‌كند. براساس بيان و دلالت روايات،عالي‌ترين مرتبه آن«مقام محمود»است كه پيامبر در روز رستاخيز درآن مقام،طلوع مي‌کند وآبشار نورشفاعت را ازآن مطلع برامت جاري مي‌گرداند

آن روز انتظار به سر آمد و حضرت معصومه(س) در مدينه منوره در ماه ذيقعده سال 173 ه.ق متولد گرديد. و او فروغي بود از كوثر و گُلي تابناك از گلشن آل محمد صلی الله علیه و آله كه جهان مُلك و ملكوت را صفايي ديگر بخشيد.

حضرت معصومه ـ سلام الله عليها ـ يكي از بانوان با فضيلت و با شخصيت خاندان اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ مي‎باشد. پدر بزرگوار او حضرت «موسي بن جعفر» امام هفتم شيعيان مي‎باشد. مادر گرامي حضرت معصومه «نجمه» مادر بزرگوار امام رضا ـ عليه السّلام ـ مي‎باشد.

این مرد بزرگوار، تمام عمر گرانبهای خود را صرف نگاهداری عـلـوم و اخـبـار وآثـار اهـل بـیـت عـصـمت (علیهم السلام) و تعلیم و تربیت نوابغ و برجستگان بی شماری نمود و خدمات فراوانی به مذهب شیعه كرد...

در سال‌ ۱۳۳۹ ش‌ هنگامی‌ که‌ دولت‌ ایران‌، رژیم‌ اسرائیل‌ را به‌ رسمیت‌ شناخت‌، آیت‌الله آملی‌ و گروهی‌ از روحانیون‌ تهران‌، ضمن‌ اعلامیه‌ای‌، نظر روحانیت‌ را درباره‌ی‌ این‌ موضوع‌ با ذکر آیه‌ی‌ «لتجدن‌ اشد الناس‌ عداوة‌ للذین‌ آمنواالیهود…» اعتراض‌ کردند.

او مقدّمات علوم را نزد پدر آموخت؛ پس از آن نزد عالمان دیگری مانند شیخ عبدالنّبی نوری و میرزا حسن کرمانشاهی درس خواند. در ۱۳۴۰ ق به نجف اشرف رفت و تا ۱۳۵۳ ق از محضر استادانی چون میرزای نایینی، و آقا ضیاء عراقی و آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی بهره یافت.

نكته قابل توجه این كه، مرجع بزرگ آیة الله العظمى بروجردى به صحت این گونه كرامت ها اطمینان داشت، از این رو بى درنگ و خاضعانه از خداى بزرگ و سپس از حضرت معصومه تشكر مى كرد.

با وجود چراغ سبز عربستان سعودی به اسرائیل در تهاجم به لبنان و انتقادهای گسترده از حزب‌الله فؤاد سنیوره، بعد از پایان جنگ به عربستان سعودی سفر کرد و از اقدامات و پشتیبانی‌های آل سعود از لبنان در طول جنگ ۳۳ روزه تشکر کرد.

پدرم روحانى معروفى بود، اما خیلى پارسا و گوشه گیر… زندگى ما به سختى مى گذشت. من یادم هست شب‌هایى اتفاق مى‌افتاد که در منزل ما شام نبود! مادرم با زحمت براى ما شام تهیه مى‌کرد و… آن شام هم نان و کشمش بود.

امام از اشخاص دور و نزديك بدى مى ديد؛ اما با چشم پوشى و گذشت ، و احياناً با احسان و نیكویى با آنان برخورد مى فرمود.