تحليل جنگ سي و سه روزه حزب اللّه و اسرائيل
تحليل جنگ سي و سه روزه حزب اللّه و اسرائيل (تنها جنگِ پيروز در غياب دولتهاي عربي)[1]
به مناسبت روز جهاني قدس، به ابعاد مختلف و عبرت آموز جنگ سي و سه روزه لبنان با رژيم صهيونيستي نگاهي كوتاه مي افكنيم. به طور كلي، شكست و ناكامي ناباورانه رژيم صهيونيستي در حمله به لبنان و پيروزي غيرمنتظره حزب اللّه لبنان سران امريكا و اسرائيل را دچار شوك كرد و تمام محاسبات آنها را به هم ريخت. نكته هاي زير درباره اين جنگ قابل توجه است:
ـ در طول اين جنگ، نيروي مقاومت مردم لبنان (حزب اللّه) در برابر ارتش قدرتمند و مجهز صهيونيستي، قهرمانانه ايستاد و حماسه و افتخاري بي نظير آفريد. حزب الله با وارد آوردن ضربه هاي كوبنده به دشمن و دفع تجاوز آنها به خاك لبنان، جهانيان را به تحسين واداشت و ثابت كرد كه مسلمانان در صورت باور داشتن توانايي هاي خود و اتحاد و هم دلي، قدرتمندترين ارتشهاي جهاني را نيز شكست خواهند داد.
ـ يكي از مهم ترين رخ دادهاي اين جنگ، نمايش بي خاصيتي و بي عرضگي شوراي امنيت سازمان ملل متحد، زير فشار چند دولت زورمدار و جهان خوار بود. اين نهاد جهاني برخلاف رسالت و فلسفه وجودي خود كه كمك به برقراري صلح و امنيت در جهان است، نه تنها تماشاگر بي اعتناي تجاوزها و جنايتها و كشتار و ويراني رژيم صهيونيستي بود، بلكه حتي با مخالفت با آتشبس، اين رژيم را به ادامه تجاوز و كشتار تشويق كرد.
ـ بسيار جاي تأمل است كه شوراي امنيت در حاليكه چشم خود را به جنايتهاي صهيونيستها در لبنان بسته بود، در گرماگرم اين جنگ و كشتار، مانند آنكه هيچ اتفاقي نيفتاده باشد، به اتفاق آرا، بر ضد آزمايش هاي موشكي كره شمالي (دشمن امريكا) قطع نامه صادر كرد. امروز نيز تمام وقت و نيروي خود را در مخالفت با فعاليتهاي صلح آميز هسته اي ايران و تحقيقات علمي در مورد غني سازي اورانيوم به كار مي برد. آيا واقعاً اين دو كشور (كره شمالي و ايران) صلح و امنيت جهان را به خطر انداخته اند يا رژيم صهيونيستي كه هر روز به جنايتهاي تازه اي دست مي زند؟
ـ هيچ شك و ترديدي نيست كه اسارت دو نظامي اسرائيل به وسيله حزب اللّه، بهانه اي بيش نبود، بلكه اين يك جنگ طراحي شده به دستور و حمايت همه جانبه دولت امريكا، براي نابودي حزب اللّه و بر اساس ادبيات سياسي امريكا، در راستاي ايجاد خاورميانه جديد بود. مقصود از خاورميانه جديد، حذف حزب اللّه و حماس از منطقه و ايجاد فضاي امن براي رژيم صهيونيستي و ايجاد منطقه اي است كه دولت هاي آن عموماً مطيع و همسو با سياست امريكا، با برتري همه جانبه اسرائيل باشد.
ـ يكي ديگر از اسف بارترين رخدادهاي اين جنگ، موضع خفت بار و منفعلانه كشورهاي عربي بود كه انتقاد بسياري از سياست مداران و دل سوزان منطقه را در پي داشت. اين دولتها نه تنها بر اساس تفكر فرقه اي و بيم از امريكا، از لبنان هيچ حمايتي نكردند، بلكه برخي، حزب اللّه را متهم كردند.
عَمرو موسي، دبيركل اتحاديه عرب، با ديدن اجتماع بي خاصيت وزيران امور خارجه كشورهاي عربي اظهار داشت: «با وضع فعلي، طرح صلح منطقه مرده است»، ولي بايد گفت با واكنش خفت بار اين دولتها، آنچه مرده، اتحاديه عرب است!
ـ نكته قابل توجه در اين جنگ، حمايت هاي مردمي و گروه هاي اسلامي مانند «اِخوان المسلمين» در مصر و حماس در فلسطين از مجاهدت هاي مردم لبنان است كه نشان مي دهد محبوبيت حزب اللّه مرزها را درنورديده و ملتهاي عرب كه چندين دهه است تحقير شده اند، به حزب اللّه به ديد نماينده خود در مبارزه با اسرائيل و امريكا مي نگرند و به آن افتخار مي كنند.
ـ صرف نظر از عقب نشيني و فرار ارتش اسرائيل از جنوب لبنان در چند سال پيش، رژيم صهيونيستي براي نخستين بار طعم تلخ شكست را چشيد. شهرها و مراكز مهم آن در عمق پنجاه كيلومتري شمال فلسطين اشغالي، هدف موشك قرار گرفت. پانصد هزار آواره جنگي به شهرهاي جنوبي سرازير شدند و آژيرهاي خطر، هزاران صهيونيست را به پناه گاه ها كشيد. اين وقايع در غياب ارتش هاي عربي و حتي ارتش لبنان اتفاق مي افتاد.
ـ اكنون همه شواهد نشان مي دهد كه رؤياي خاورميانه جديد، آن گونه كه رئيس جمهور امريكا مي خواست، درست تعبير نشده است. خاورميانه جديد كه وزير امور خارجه امريكا ـ ملكه جنگ ـ در آغاز جنگ لبنان آن را در حال تولد اعلام كرد، نه تنها تولد نيافت، بلكه خاورميانه اي پديد آمد كه اسلام گرايي و تحقير رژيم صهيونيستي مهم ترين شاخصه آن است.
ـ وظيفه كنوني مسلمانان به ويژه كشور لبنان و دوستانش، حفظ و ادامه اتحاد و يكپارچگي احزاب و گروه ها و نيروهاي سياسي و ملي گوناگون است.
پاسداري از ره آورد پيروزي قهرمانانه نيروهاي مقاومت ملي لبنان، تنها در پرتو اين اتحاد اسلامي و ملي مقدور است؛ زيرا ايالات متحده امريكا و اسرائيل، با شيطنت هاي گوناگون در پي آن هستند كه آنچه را از طريق نظامي نتوانستند به دست آورند، با بازي هاي سياسي و تفرقه افكني به چنگ آورند.
پی نوشت:
-------------------------
[1] ماه نامه مكتب اسلام، سال 46، شهريور 1385، ش 6 ، تلخيص از صص 5ـ8 .
افزودن دیدگاه جدید