آن حضرت از نظر عادتهاي بخشندگي، شرف اخلاقي و شدت احساس در بالاترين درجه قرار داشت. داراي خوي عظيم و عادت مرضيه اي در شفقت به کودکان بود، طبعي مبتني بر نيکويي، دور از تکبر نفساني و صلابت در رابطه با مردم داشت.

امام حسن عسکری(ع) فرمود: نشانه های مؤمن پنج چیز است: پنجاه رکعت نماز (نماز یومیه و نمازهای نافله)، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، جبین را در سجده بر خاک گذاردن، بسم الله الرحمن الرحیم را در نماز بلند گفتن»

آنچه بيش از همه, حادثه كربلا را پرفروغ و سازنده جلوه مى دهد, توجه به بعد "اخلاقى و تربيتى" آن است كه در ضمير انسان ها تاثير شگفت انگيزى داشته است و بسيارى از آنها را متحول و انقلابى ساخته و جلو خودكامگى بسيارى از زمامداران فاسد را گرفته است.

امام در بیانی فرموده است که معجزه پیامبران هماهنگ با زمان رسالت آنان است و معجزه پیامبر اسلام، سخن و گفتگو است و امروز خرد بزرگ ترین حجت بر خلایق است.

پاسخ آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی به پرسشی درباره عکس العمل «متقین» در مقابل مدح و ستایش دیگران.

یکی از اصول اخلاقی که در زندگی همه‌ی امامان فراوان دیده شده، جود و سخاوت است.

وجود امام رضا(ع) در كشورمان چه در زمان حياط و چه بعد از وفات ايشان براي ما ايرانيان بزرگترين نعمت الهي بوده و خواهد بود. دراين ميان مي‌توان گفت كه، امام رضا (ع) نقش تعيين‌كننده در استقلال ايران اسلامي هم داشته است.

امام رضا(ع) در روایتی به ۱۰ خصلت اشاره کردند که هر کس آن را دارا باشد، دارای عقل کامل است.

زیارت درطول تاریخ حیات اسلام با جایگاه سنتی حسنه، همواره در میان مسلمانان وارسته جاری بوده است.

نام شريف آن بزرگوار فاطمه و مشهورترين لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارش امام هفتم شيعيان حضرت موسى بن جعفر (ع) و مادر مكرمه اش حضرت نجمه خاتون (س) است . آن بانو مادر امام هشتم نيز هست. لذا حضرت معصومه (س) با حضرت رضا (ع) از يك مادر هستند.

اخلاق، یکی از عناصر مهم شخصیت انسان است، و کاشف کیفیت ذات، و درون اوست. امام رضا علیه‌السلام به اخلاق عالی و ممتاز، آراسته بودند، و بدین سبب دوستی عام و خاص را به خود جلب کردند

شیخ صدوق در کتاب «عیون اخبار الرضا(ع)» از یک میهمانی ویژه گزارشی می‌دهد که در آن نحوه پذیرایی از میهمان و ادب میهمان داری را بازگو می‌کند

قبل از اسلام زنان از ابتدايى‏ترين حقوق انسانى محروم بودند، اگر به وضع زن در دنياى امروز كه به صورت عروسك بلا اراده‏اى در دست گروهى از انسان‏نماهاى مدعى تمدن در آمده بنگريم تصديق خواهيم كرد كه اسلام چه خدمت بزرگى به جنس زن كرده و چه حق عظيمى بر آنها دارد.

خلیفه عباسى به والی خود پیغام داد خانه امام صادق(ع) را بسوزاند؛ وقتی خانه در حال سوختن بود، امام(ع) بیرون آمد و در حالی که جمله‌ای را زمزمه می‌کرد، از آتش گذشت.

علي عليه ‏السلام در دوران درخشان تاريخ صدر اسلام، از مناديان و طلايه ‏داران اتحاد است و اين مسئله از سيره عملي حضرت پس از رحلت پيامبر اكرم صلي ‏الله ‏عليه ‏و‏آله به خوبي ديده مي ‏شود.

امام صادق عليه ‏السلام فرمود: «حسن عليه‏ السلام در خلقت و سيرت و شرافت، شبيه ‏ترين مردم به رسول‏ خدا صلي ‏الله ‏عليه‏ و‏آله بود».

ارتباط ميان اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله با قرآن مجيد به حدى قوى است که تفکيک آن دو، به منزله تباه ساختن آنان است . نه قرآن بدون اهل بيت، هدايت بخش است و نه وجود اهل بيت بدون قرآن امکان پذير است .

پیامبری که در خلق و خو: آرام ‏ترین مردم! در امانت: امین ‏ترین مردم! در صداقت: راستگوترین؛ در سخاوت: سخی ‏ترین! در وقار: برترین و در عبادت: عاشق‏ ترین مردم بود!

پيامبران با تعاليم و برنامه هاى خود، روح و روان ما را كه با يك سلسله صفات عالى روحيات و احساسات پاك، عجيبن شده است را به مقتضاى فطرت باز مى گردانند.

بی تردید زینب(س) زبان سرخ عاشوراست و بدون او همان عصر عاشورا، نهضت خفه شده بود، ولی شخصیت استثنایی دختر علی(ع) همه رشته های یزیدیان را پنبه کرد و او، علی وار بنیان توهمات اسلام برانداز امویان را در هم کوبید.

نگاهش، خورشید مهری را می ‏مانست که همه را از نور عطوفت و بخشش خویش گرما می‏ داد و فضای سرد و بی ‏رحم زندان را چون روزهای آفتابی بهار می ‏کرد.

امامان معصوم علیهم السلام چشمه ‏های جوشان معرفت و گنجینه ‏های دانش الهی‏ اند و چون چراغی پر فروغ و زوال ناپذیر، فراسوی علم را با پرتو افشانی خود روشن می‏ کنند...

دوران امامت امام هادی(ع) به دلیل گسترش گرایش ‏های اعتقادی و بحث‏های علمی از ویژگی خاصی برخوردار است. در این دوران، مکتب‏ های عقیدتی گوناگونی چون «معتزله» و «اشاعره» گسترش یافته و پراکندگی آرای فراوانی در سطح فرهنگی جامعه پدید آمده بود.

امام محمد باقر علیه السلام در اندیشه و نگاه دانشمندان اهل سنت از جایگاه علمی و معنوی بالایی برخوردار است طوری که برخی از دانشمندان در برخورد با این امام بزرگوار از ارزش های آن حضرت ستایش ها کرده اند.

امام ابو جعفر،باقر العلوم،پنجمین پیشوای ما،جمعه ی نخستین روز ماه رجب سال پنجاه و هفت هجری در شهر مدینه چشم به جهان گشود. او را«محمد»نامیدند و«ابو جعفر»کنیه و«باقر العلوم »یعنی «شکافنده ی دانشها»لقب آن گرامی است.