پرسش را نباید «تفنن» پرسشگر دانست بلکه آن را باید حاصل نخست «نیاز» و دوم «کنجکاوی» او دانست. از این رو هر «پاسخ» ارائه شده باید یا روح جوینده پرسشگر را کامیاب کند و یا جان تشنه اش را سیراب.
ایتا
آپارات