کار آمدی جمهوری اسلامی ایران

- یک نظام سیاسی مجموعه ای از مطالبات و فرآیندهای سیاست گذاری ، برنامه ریزی ، قانون گذاری ، تبدیل به برنامه و اجرا و خروجی پاسخگویی است ؛ اگر یک نظام این سه گانه را درست طی کند ، یک نظام کار آمد است

- این نظریه بدین گونه است که می گوید : دولتی کارآمد است که در دستیابی به اهداف غایی و نهایی خودش کارآمد باشد ، اینکه چه روندی دارد و چه ساختاری را بوجود می آورد و نظام حاکم آن چیست ، مدنظر نمی باشد

- چهار تا عامل در تعیین کارآمدی نظام سیاسی تاثیر گذار است : 1-تعیین ارزشها و مبانی ایدئولوژی حاکم بر نظام سیاسی 2-فهم اهداف غایی و میانی نظام سیاسی 3-بحث امکانات نظام سیاسی 4-موانع نظام سیاسی

- وقتی مردم ، پرسش از عملکرد حکومت ها می کنند که آیا دولتشان می تواند نیازهایشان را برطرف کند یا خیر؟

- وقتی مردم اعتمادشان را از دولت ها و نظام حاکم از دست بدهند ، که دشمن در حال دامن زدن به این بحران نفوذ می باشند.

- وقتی مشارکت مردم در نظام به طور فزاینده و بی قائده ، زیاد می شود و دولت این مشارکت ها را به رسمیت نمی شناسد و غیر قانونی می داند.

- از ابتدای هر نظام سیاسی تا آخر آن ، بحران مشروعیت وجود دارد ؛ و به گونه ای توجیه حکم حاکم است که در نهایت به اقتدار عالیه ی کشور منجر می شود.

- مردم اگر در ادوار مختلف یک حاکمیت که زندگی می کنند ، نتوانند نیازهای فزاینده اشان را از دولت مطالبه کنند و بدست بیاوزند ، آن نظام به بحران توزیع مواجه خواهد شد.

- وضعیت فعلی کشور با شش بحران مواجه می باشد که یکی از آنها ، بحران هویّت است ؛ هویت آن چیزی است که وجه تمایز مردم کشور با دیگران را مشخص می کند ، گاهی اوقات هویت به ملیت، دین و یا زبان و قوم و قبیل

- چهارمین چهره و کارکرد دولت ها ، چهره خصوصی دولت هاست ، یعنی مجموعه نهاد ها و ساختارهایی که ذیل دولت وجود دارد که تبدیل به حوزه قدرتی می شود که گردش نخبگان و نیروی انسانی عظیم در آن شکل می گیرد که