خانه خوبان

ظاهرا بسیاری از والدین ماموریت دارند فقط زمانی که فرزند کارهای بدی می کند، خرده گیری کرده و اشکال بگیرند؛ اما زمانی که فرزند مشغول بازی بوده و یا آرام است و بهتر است بگوییم به ظاهر برای والدین اشکا

بسیاری از والدین زمانی که فرزندشان به سن 4-5 و یا 6 سالگی می رسد؛ شروع به خورده گیری و یا انتقاد کرده و دائما رفتارهای انتقادی دارند و فکر می کنند که کار درستی انجام می دهند مثلا دو تا برادر با هم

زن و شوهر ولو در هر ساعتی با همدیگر به رختخواب بروند و این هماهنگی در خوابیدن، باعث تضمین مقداری از وضعیت زوجیت است تا اینکه افراد کم کم برای خودشان فضای خصوصی ایجاد نکنند و اگر طرف مقابلتان قصد بی

وقتی شما تشکیل خانواده دادید،‌ پدر و مادر شما فامیل شما می شوند و دیگه پدر و مادر به معنای قبلی نیستند و چون شما سیستم جدیدی را تشکیل دادید، دیگر آن ولایت قبلی را بر شما ندارند.

ارتباط زن و شوهری یک ارتباط حساس و دارای نقاط بحرانی بسیاری است؛ دو نفر به میزان عشقشان نسبت به همدیگر ارتباطشان آسیب پذیر است و چون توقعاتشان از همدیگر خیلی بالاست ممکن است با کوچکترین اتفاقی، دچا

خانواده را یک سیستم بدانیم، یعنی اگر قرار است یکی از محصولات این خانواده نشاط و شادابی باشد، هیچکدام از اعضاء سیستم بی تاثیر نیستند مثلا نمی توان گفت اگر پدر فضای خانه را شاداب کرد، دیگران نقشی ندا

مرها معمولا وقتی وارد خانه می شوند ، قاعدتا باید همسر خودشان را ببینند نه تغییرات داخل خانه را، تازه اگر همسر خودشان را ببینند اتفاق میمون و مبارکی ست؛ در واقع همچین خلقیاتی اکتسابی ست و مرد ها بای

زن ها تسهیل گرند و مردها سیاست گذار؛ یعنی اگر یک مردی می خواهد برای بچه ش یک سیستم تربیتی را پیاده کند، مرد فقط قدرت طراحی آن را دارد و زن باید آن را پیاده و اجرا کند؛ به عبارت دیگر اگر یک خانم می

مرد ها یک حفره و یک نیازی در درونشان دارند، تعبیر به حفره از آن جهت است که هرچه خوراک درون آن بریزی سیر نمی شوند؛ در زن ها هم حفره های روانی ای وجود دارد که هرچه شما آن نیاز را ارضا کنی، باز هم آن