امام صادق

امام باقر (ع) و امام صادق (ع) از عترت پیامبر به شمار می روند و در ابواب مختلف فقه از این دو امام نسبت به سایر امامان، روایات بیشتری رسیده است، پیروان عترت به پیروان «مذهب جعفری» معروف شدند

فرقه هایی از غلات طرفدار بنی عباس که با عقاید عجیب و غریب خود انحرافاتی را در میان مسلمانان رواج دادند، به طوری که مستقیماً از طرف امامان شیعه (علیهم السلام) طرد می شدند و این حضرات با افشاگری خود در هر زمان و مکانی خطر آنان را به مردم گوشزد می کردند

آشفتگی فرهنگی در زمان امام صادق علیه السلام باعث شده بود تا امامت در جایگاه حقیقی خود در جامعه قرار نگیرد، و در مردم جامعه از منبع اصیل و سرچشمه عرفان حقیقی محروم شدند و در این شرایط فرقه ها و جنبش های فرهنگی بسیاری در جامعه شکل گرفت و پیروانی پیدا کرد.

مذهب شیعه همواره با نام مبارک امام صادق(ع) همراه است. برای پاسخ به این سؤال که چرا از میان امامان شیعه:، مکتب اهل بیت را مکتب جعفری نامیده اند، باید دوران امامت آن بزرگوار به دقت بررسی گردد.

مقام علمی و انقلاب علمی امام صادق (ع) چیزی نیست که با معرفت انسان معمولی یا معرفت کودکانه، آن هم در قالب واژه ها بیان گردد.

چرا امام صادق (ع) در مورد قیام زید بن علی فرمود: وای به حال کسی که ندای او را بشنود و او را یاری نکند(ریاض السالکین در شرح صحیفه سجادیه سید علی خان شیرازی اوائل کتاب) آیا امام سجاد (ع) در مورد قیام مختار چنین چیزی فرمودند؟

با دقت و تامل در این روایات موضع مخالفت امام صادق(علیه‎السلام) را با این قیام به وضوح می‎بینیم. علت اصلی این موضعگیری این بود که امام صادق(علیه‎السلام) می‎دانست که رهبران قیام، هدفی جز رسیدن به قدرت ندارند.

زمزمه های بسیار در عصرامام صادق (علیه السلام) و حتی بعدهادرباره این مسأله بود که چراامام صادق (علیه السلام) در برابر دستگاه ظلم و جورزمان قیام مسلحانه ندارد؟

نقش امام صادق(ع) در تفسیر قران نسبت به سایر ایمه(ع) بسیار برجسته است و یکی از علل این امر اقتضای موقیعت سیاسی اجتماعی حضرت بود، به گونه‌ای که ایشان از فرصت منحصر به فردی برای نشر معارف ناب محمدی و ارایه حقایقی که در متن قران نهفته است برخوردار بودند.

زمان امام صادق(ع)، زمان تزلزل حکومت بنی امیه و فزونی قدرت بنی عباس بود و این دو گروه مدتی در حال کشمکش و مبارزه بایدیگر بودند.