رهبران ادیان برای جلوگیری از اهانت به مقدسات یکدیگر تدبیری بیندیشند

وی ادامه داد: منظر دیگری که می‌توان به این مسئله نگریست، منظر فلسفه علم است، اینکه اساسا این حادثه را چگونه نگاه کنیم که معتبر و مورد قبول باشد و از این جهت هر مکتب و صاحب مکتبی از دید خود می‌تواند تحلیل کند.

بهمنی، منظر حقوقی را سومین زاویه برای بررسی این مسئله برشمرد و بیان کرد: از این منظر فارغ از اینکه فرایند مذکور مدیریت شده باشد یا نباشد به حادثه می‌نگریم و در چنین نگاهی باید بررسی کنیم که اهانت به مقدسات چه بار حقوقی دارد.

وی تاکید کرد: دانشمندان و اندیشمندان دلسوز دنیا باید این گونه حوادث را از هر سه زاویه بررسی و تحلیل کنند؛ حتی از نگاه لیبرالیسم که مجازات کسی که عواطف و خشم دیگران را برانگیزد چیست.

این محقق حوزوی ادامه داد: بزرگان ادیان باید با یکدیگر همفکری و هم‌اندیشی کنند و به یک کنوانسیون و پیمان مشترک و جمعی برسند که به مقدسات یکدیگر اهانت نشود و حتی در سازمان ملل نیز ثبت شود.

وی تاکید کرد: هم اکنون بیش از 150 کشور دارای ادیان الهی هستند لذا ضرورت دارد تا کنوانسیونی آماده و به تصویب برسد و در سازمان ملل نیز ثبت شود سپس به عنوان قانون به همه جا تعمیم داده شود.

بهمنی گفت: این چه لطفی دارد که فردی یک کاریکاتوری را در گوشه‌ای از دنیا بکشد و به دنبال آن امنیت بسیاری از افراد به مخاطره بیفتد و خون‌ریزی صورت گیرد حتی با محاسبات مادی و کسانی که اصالت سود برایشان مطرح است هم سازگاری ندارد.

وی در خاتمه تاکید کرد: با کنار هم گذاشتن حوادث اخیر و تاکید بر لزوم تحلیل ماجرا از مناظر یادشده به نظر می‌رسد که شانس نگاه اول در ماجرای اهانت به پیامبر(ص) اسلام بیشتر است یعنی این مسئله یک فرایند مدیریت شده سیاسی بود و فرقی نمی‌کند که این مدیریت قبل از ماجرا و یا بعد از آن صورت گرفته باشد.