جذب جوان‌ها با فوتبال و ورزش‌های رزمی
به گزارش بلاغ به نقل از حوزه، تهران/ ۸ آذر ۱۴۰۰ در چارچوب هفته هفتم لیگ برتر، بازی تیم‌های پرسپولیس – نفت مسجد سلیمان، میدانی بود که حجت‌الاسلام محمد علی پور متقی به عنوان کمک داور دوم داور اصلی این بازی یعنی «کوپال ناظمی» را در قضاوت بازی یاری کرد. این بازی مهم نام این داور را بیشتر بر سرزبان‌ها انداخت؛ روحانی در کسوت داور یا داوری در کسوت روحانیت.
حجت الاسلام متقی که داوری را از سال ٨٣ شروع کرده و در فصل ۹۷-۹۶ برای نخستین‌بار وارد گروه داوران لیگ برتری شده است، این روزها به عنوان سرپرست «انجمن ورزشی طلاب کشور» ایفای وظیفه می‌کند. با این طلبه ۳۳ ساله قمی به گفتگو نشستیم و از فعالیت‌های ورزشی و تبلیغی اش شنیدیم.
شما طلبه‌ای هستید که ورزش‌های کیک بوکسینگ و وشوو را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنید و همچنین داور فوتبال هستید، چه شد که به ورزش علاقه‌مند شدید و به سمت ورزش رفتید؟
به واسطه اینکه برادرم رزمی کار بود در سنین نوجوانی به ورزش‌های رزمی علاقه‌مند شدم و از سوی دیگر در مدرسه هم فوتبالم خوب بود و از قضا معلم ورزشمان آقای خلیفی مربی فوتبال بود، ایشان من را به فوتبال دعوت کرد و فوتبال را هم به صورت حرفه‌ای در سطح نوجوانان و جوانان کشوری ادامه دادم و در ادامه داور فوتبال شدم و تا الان هم ادامه داده ام. البته هر دو رشته کیک بوکسینگ و وشوو را هم تا سطح مربی‌گری ادامه دادم و چند سالی هم باشگاه ورزشی داشتم و در حال حاضر هم رشته ورزشی «کراسفیت» کار می‌کنم.
فضا و جو خانواده در علاقه شما به تحصیل در حوزه علمیه چقدر تاثیر داشت؟
من فرزند آخر یک خانواده ۶ نفره هستم که تمام اعضای خانواده من فرهنگی اند. مادرم فرهنگی و پدرم استاد حوزه علمیه هستند و خواهرانم هردو تحصیلاتشان را تا مقطع دکترا ادامه داده اند و برادرم کارشناس تربیت بدنی و مربی رزمی است. در دبیرستان ریاضی فیزیک خواندم و با چند نفر از دوستانم تصمیم گرفتیم وارد حوزه علمیه شویم. البته تاثیرگذارترین فرد برای این تصمیم معلم پرورشی ما حاج آقا مسعودی و حاج آقا علوی و ناظم دبیرستانمان آقای صبا بودند که تأثیری زیادی در ورود من و دوستانم به حوزه علمیه داشتند.
روحانیون با لباس روحانیت و قبا، عبا و عمامه شناخته می‌شوند، پوشیدن لباس داوری توسط یک روحانی به این ذهنیت آسیب نمی‌رساند؟
لباس روحانیت هم مثل تمام لباس‌هاست مثل لباس نیروی انتظامی، مثل لباس پزشکان، این هم یک لباس است و نمی تواند مانع ورود به عرصه‌های دیگر شود و حتی چه بسا اگر وارد فعالیت‌های ورزشی شویم علاقه مندی بیشتر ایجاد کنیم.
اشتباه در داوری گریز ناپذیر است، نگران نمی‌شوید از اینکه در معرض ناسزا قرار بگیرید؟
قاعدتا در هر عرصه‌ای ممکن است اشتباه رخ بدهد، اما اگر از روی عمد نباشد قابل تامل است و شاید باعث بشود این اشتباهات را انجام ندهیم و دقتمان را بیشتر کنیم.
در طول شبانه روز چند ساعت ورزش می‌کنید؟
من طلبه سطح خارج هستم و قاعدتا در برهه‌های مختلف زمانی که برای درس و ورزش و فعالیت‌های جنبی می‌گذارم متفاوت است. در حال حاضر یک روز در میان و به طور میانگین هفته‌ای ۴- ۵ساعت به طور حرفه‌ای ورزش می‌کنم جدای از پیاده روی که هر روز انجام می‌دهم.
شغل اصلی شما چیست؟
سرپرست انجمن ورزشی طلاب کشور هستم و با معاونت فرهنگی - تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی همکاری دارم و همچنین مسئول گروه تبلیغ تخصصی ورزشی «نام آوران» هستم. با تجربه‌ای که در این ۱۸-۱۷ سال حضور در انجمن ورزشی طلاب به دست آورده ام جمعی از طلاب ورزشکار را که تجربه‌های خوب در عرصه ورزش دارند در یک گروه جمع کردیم و با ابزار ورزش و در محیط‌های ورزشی مشغول کار فرهنگی هستیم.
در حال حاضر وضعیت ورزش طلاب چگونه است؟
ورزش طلاب بعد از اینکه آیت الله «اعرافی» مسئولیت حوزه‌های علمیه کشور را بر عهده گرفتند پیشرفت بسزایی کرده و نگاه ایشان بسیار نگاه رو به جلویی است حتی در زمینه ورزش قهرمانی که وام گرفته از منویات رهبر معظم انقلاب است که می‌فرمایند ورزش قهرمانی مثل قله است که مردم به قله نگاه می‌کنند و جذب ورزش می‌شوند. ورزش طلاب هم در این چند سال رشد خوبی کرد و منتهی به تشکیل انجمن ورزشی طلاب شد. در حال حاضر در حال برنامه ریزی برای المپیاد ورزشی طلاب هستیم. برای اولین بار در سطح کشور هر استانی در ۱۰ رشته ورزشی مسابقات خودش را برگزار می‌کند و نفرات برتر هم برای برگزاری المپیاد ورزشی معرفی می‌شوند. نکته بعدی در هر مدرسه علمیه در کشور، یک نماینده ورزش همگانی آماده کرده ایم و این نماینده‌های ما در پی این هستند که ورزش و ورزش کردن را در مدارس علمیه و بین طلاب جا بیندازند.
اگر بخواهید از تاثیر حضور روحانیون در عرصه ورزشی، خاطره ای بگویید، کدام خاطره را بیان می کنید؟
اجازه بدهید خاطره یکی از دوستان طلبه را که به عنوان مربی فرهنگی کنار بعضی تیم‌های ورزشی بود را تعریف کنم ایشان تعریف می‌کرد که در مدتی که کنار تیم بودم با بچه‌ها خیلی صمیمی شدیم و دوستان می‌آمدند حرف هایشان را به ما می‌گفتند، یکی از دوستان به نماز و احکام شرعی مقید نبود بعد از گذشت چند روز خودش پیش‌قدم شد که برای نماز بچه‌ها را صدا می‌زد، حس می‌کردم این مسئله به خاطر تاثیر ارتباط مستقیم با ورزشکاران بود.»
افزودن دیدگاه جدید