پیامک ویژه ایام فاطمیه
حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود
ای که بستی راه را در کوچه ها بر فاطمه
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود
در حریم فاطمیه مرغ دل پر میزند
ناله از مظلومی زهرای اطهر میزند
السلام علیک یا فاطمه الزهرا . . .
جاهلان خیال بافتند / فرق شیعه را شکافتند
زخم شیعه را نمک زدند / قفل بر در فدک زدند
تاب دیدنت نداشتند / داغ بر دلت گذاشتند
تیر و قلب عاشق آه آه / سیلی و شقایق آه آه
حضرت فاطمه(س) :
خداوند امر به معروف را برای اصلاح مردم قرار داد
شهادت زهرای اطهر تسلیت باد . . .
ای بتول پاک السلام / قلب چاک چاک السلام
حاصل جوانی علی / ماه ارغوانی علی
لحظه ای درنگ کن بمان / وقت ناتوانی علی
بی تو سر بلند میکنند / دشمنان جانی علی
بی تو سجده میکند به خاک / روح آسمانی علی
یا علی خرابم از غمت / سوختم کبابم از غمت
زخم کهنه را نمک زدند / همسر تو را کتک زدند . . .
ای تو مهراب فاطمه / اسوه ی حجاب فاطمه
یاس پرپر علی بمان / سایه سر علی بمان
قوت دل علی نرو / از مقابل علی نرو . . .
مرو مادر دلم طاقت نداره / دلم بعد از تو خیلی بی قراره
مگه بابام علی شب های بی تو / سرم رو روی زانوهاش بذاره
منم زینب که بی دلدار مانده ست
به قلبم خون به چشمم خار مانده است
نگاهم خیره میماند همیشه
به آن خونی که به دیوار مانده است . . .
دل از غم فاطمه توان دارد؟ نه وز تربت او کسی نشان دارد؟ نه
آن تربت گم گشته به بَرْ زوّاری جز مهدی صاحب الزمان دارد؟ نه
دل غریب من از گردش زمانه گرفت به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
شبانه بغض گلوگیر من کنار بقیع سراغ مدفن پنهان و بی نشانه گرفت
دنبال جنازه ات اگر می نالم آهسته تر از مرغ سحر می نالم
دیشت سر بالین تو اشکم می ریخت امشب به غریبیِّ پدر می نالم
در این صحرا چو لاله داغ دارم به دل سوز غمی جانکاه دارم
مدینه، دیدی از بیداد گردون ز کف دادم همه دار و ندارم؟
آن شب که ابوتراب با قلب حزین بسپرد تن اُم ابیها به زمین
دانی که چرا خاک ز دستش افشاند یعنی که تمام هستی ام بود همین!
شب است و ماه، بارِ خویش بسته سکوت نُه فلک در هم شکسته
کنار قبر زهرا زار و خسته علی بر خاک ها تنها نشسته
دادم دل شب غسل و نمودم کفنش در خاک سپردم منِ دل خون، بدنش
تشییع کنندگان زهرا آن شب من بودم و زینب و حسین و حسنش
در این غوغای غمگین زمانه تو را می خواست شب، بی آشیانه
تو خار چشم دنیا بودی ای گُل فدک بود و زمین بود و بهانه
ز کف دادم چراغ لاله ام را کنم پنهان ز دشمن ناله ام را
نه دست خود کفن کردم شبانه تن زهرای هجده ساله ام را
مدینه در وطن تنهاترینم «ولی اللّه»ام و خانه نشینم
ز سوز داغ زهرای جوان مرگ شرر خیزد ز آه آتشینم
مدینه از چه این سان بی قراری تو هم از داغ زهرا سوگواری
مدینه دیده ای جز زینب من کند یک چار ساله خانه داری
امشب دل سنگ کوچه ها می گرید یک شهر خموش و بی صدا می گرید
تشییع جنازه غریب زهراست تابوت به حال مرتضی می گرید
سوزنده تر از داغ تو، داغی نَبُود پژمرده تر از تو، گل به باغی نبود
روشنگر دل هایی و اما افسوس بر گمشده قبر تو، چراغی نبود
ای خاکِ درِ تو تاجِ سرها زهرا وی قبر تو مخفی ز نظرها زهرا
تا باب شفاعت تو باز است چه غم؟ گر بسته شود تمام درها زهرا
گُل بوته باغ مصطفی زهرا بود آلاله داغ مرتضی زهرا بود
خورشیدِ بلندْ در شبستان وجود سرچشمه رحمت خدا زهرا بود
آن روز که پهلوی تو از کینه شکست دل های مُحبّان تو در سینه شکست
تصویر تو را دِل علی آینه بود اندوه تو سنگی شد و آیینه شکست
دریغ آن زهره زهرا کجا رفت؟ دریغ آن بضعه طاها کجا رفت؟
روم پرسم من از شب زنده داران که زهرا نیمه شب تنها کجا رفت
من علیم که خدا قبله نما ساخت مرا جز خدا و نبی و فاطمه نشناخت مرا
من به یک حمله در از قلعه خیبر کندم داغ زهرا به خدا از نفس انداخت مرا
افزودن دیدگاه جدید