ایمان آگاهانه، باقی‌ماندنی است
به گزارش بلاغ به نقل از ایکنا، رهبر معظم انقلاب در ماه مبارک رمضان سال ۱۳۵۳ در مسجد امام حسن علیه السلام مشهد جلساتی با عنوان «طرح کلی اندیشه ی اسلامی در قرآن» داشته اند و طی آن به «تبیین پایه های تفکر اسلامی» بر مبنای آیات قرآن پرداخته اند. ایشان با اشاره به اهمیت این مباحث گفته اند: «این جلسات، پایه های فکری برای ایجاد یک نظام اسلامی است». ۸۱/۴/۴
«ایمان از روی آگاهی» نامی است که حضرت آیت الله خامنه‌ای برای سخنرانی روز چهارم ماه رمضان سال ۵۳ در مسجد امام حسن علیه السلام مشهد انتخاب کرده اند. آیه‌ی ۲۵۸ سوره بقره اولین آیه ی انتخاب شده برای این جلسه و از آیات معروف قرآن است: «آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ ...» پیامبران خود به آنچه به آن ها نازل شده، ایمان آورده اند و مانند رهبران سیاسی نیستند که به آنچه می گویند ایمان لازم را نداشته باشند.
بحث با مطرح‌کردن سه نوع ایمان دنبال می شود: ایمان متعصبانه، ایمان مقلدانه، و ایمان آگاهانه. تنها ایمان سعادت بخش که تا پایان عمر با انسان همراه است، «ایمان آگاهانه» است. چند نکته پیرامون کلمه ی «اولی الالباب» یکی از موضوعات جذاب این سخنرانی است: اولی الالباب یعنی خردمندان. اما در فرهنگ قرآنی به کسی که زرنگی های رایج در روابط اجتماعی را دارد خردمند نمی گویند. امام جماعت آن روز های مسجد امام حسن علیه السلام در این جلسه تعریف دیگری از واژه ی خردمند بر مبنای قرآن ارائه می دهند.
بخشی از بیانات آیت الله خامنه ای در ۵۳/۰۶/۳۰ در مسجد امام حسن علیه السلام مشهد به شرح ذیل است:
آن ایمانی که فلان مرد مسلمان دارد، که برای نگه داشتنش باید بگوییم روزنامه نخواند، فلان کتاب را نخواند، در کوچه بازار راه نرود، با فلان کس حرف نزند، سرما و گرما نخورد، آفتاب و مهتاب نبیند، تا بماند؛ این ایمان، متأسفانه نخواهد ماند. ایمانی لازم است که آن چنان آگاهانه انتخاب شده باشد که در سخت ترین شرایط هم آن ایمان از او گرفته نشود. «اِلّا مَن أُکرِهَ وَ قَلبُهُ مُطمَئِنٌّ بِالإِیمانِ» (نحل۱۰۶) آیه ی قرآن می گوید: اگر در زیر شکنجه، برای خاطر آنکه دشمن را از خود، لحظه ای منصرف کنی، یک جمله گفتی، بگو، ایمان تو ایمانی نیست که با شکنجه از قلبت زائل بشود. آن ایمانی که خَبّاب بن اَرَت دارد، آهن را داغ می کردند به گردنش می چسباندند، شوخی نیست، آهن گداخته را به بدنش نزدیک می کردند و به پوست بدنش می چسبانیدند، اما او به خاطر آن ایمان آگاهانه ی عمیقش، دست بر نمی داشت، ایمان این است.
افزودن دیدگاه جدید