زیباترین تعریف برای ملت حسینی، همان است که در زیارتنامه عاشورا آمده است: «اللَّهُمَ اجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَمَاتِي مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد؛[۱] خداوندا! زندگی و حیات ما را زندگی و حیات محمد و خاندانش قرار بده
ره توشه محرم 1401
محققان مسلمان عصر امام سجاد(ع) را از نظر سیاسی و فرهنگی، تاریکترین عصرها میدانند و از آن، به دوره سقوط فرهنگ اسلام یاد میکنند.[1] بر این اساس جامعه عصر امام سجاد(ع)، دارای شاخصههایی است که آن را از جامعه عصر امامان دیگر متفاوت میکند.
جهاد فی سبیل الله و شهادتطلبی ازجمله مفاهیم ارزشمند در تعالیم اسلامی است که موردتأکید آیات و روایات متعددی است. این فرهنگ از زمان پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله) موردتوجه بوده و آیات دال بر جهاد در راه خدا از موارد آن است.
حضرت زینب(س) در نخستین روز اسارت و در جمع کوفیان، لب به سخن گشود و ضمن معرفی خود، به عتاب و خطاب کوفیان پرداخت و آنان را به شدت محکوم و از عمق فاجعهای که آنان شریکش بودند، آگاه کرد.
در شب عاشورا، در جمع اصحاب خود خطبهای ایراد فرمود که در آن، یاران خود را نزدیکترین و بهترین یاران معرفی کردند. این توصیف ارزشمند امام(ع) از اصحاب، عللی دارد که فهم و تبیین آن علل، پیامها و درسهایی را به همه پیروان حضرت سیدالشهدا(ع) خواهد آموخت.
عباس بن علی(ع) از شخصیتهای نامدار تاریخ شیعه، همواره از سوی اهلبیت: و شیعیان مورد احترام بوده است. ایشان در کربلا به شهادت رسید.
در مقابله با بحرانها و حوادث سخت زندگی، نماز و عبادت خالصانه، بهترین پشتیبان و پناهگاه تمام انسانهای پاک و انبیای بزرگ الهی در طول تاریخ بوده است.
سیدالشهداء(ع) یاران با وفایی دارد که این مقاله به ویژگیهای آن بزرگواران خواهد پرداخت.
شناخت روشهای مطلوب تربیتی، مهمترین مسئله متولیان هدایت جامعه است؛ زیرا با چنین شناختی میتوانند از توانمندیهای بالقوه و استعدادهای درونی اعضای جامعه هدف به نحو مطلوب بهرهبرداری کنند.
کاروان امام حسین(ع) در مسیر حرکت از مدینه تا کربلا، با رویشها و ریزشهایی همراه بود. در این مدت افرادی توفیق یاری امام(ع) نصیبشان شد اما در سوی دیگر نیز اشخاصی بودند که در عین میسر بودن فرصت و زمینه یاری سیدالشهدا(ع)، از پیوستن به قافله حسینی بازماندند.