مسیر
کربلا

ای یاس چیده، ای گل نقش چمن، علی! قرآن آیه آیه ی پامال من، علی مانند قلب من دهنت پر زخون شده خون گلوت گشته روان از دهن، علی

ای یاس چیده، ای گل نقش چمن، علی! قرآن آیه آیه ی پامال من، علی مانند قلب من دهنت پر زخون شده خون گلوت گشته روان از دهن، علی

او کعبه ی سروده ی هر انجمن شده است او دلبر هزار اویس قرن شده است او کلنا محمد آقای کربلاست گاهی علی و فاطمه گاهی حسن شده است

کربلا دشتِ بلا خوانده و نامیده شده دلم از داغِ علی(ع) خون شده! رنجیده شده قامتِ تازه جوانم شده با خاک؛ یکی جای-جایِ بدنش رفته و ساییده شده

حضرت بقیةالله فرمودند به شیخ بگویید برای رفع مشکلتان در حرم عمه جانم فاطمه معصومه سلام الله علیها روضه علی اصغر بخوانید.

منابع تاریخی نام این کودک را متفاوت ذکر کردهاند، در برخی منابع عبدالله در برخی منابع علی اصغر ذکر شده است.

میرزای شیرازی همیشه به روضه خوانها ومرثیه خوانها توصیه می کردند که تا می توانند مصیبت علی اصغر را بخوانند ودرایام محرم خصوصاً به وعاظ واهل منبر توصیه می کردند که بیشتر مصیبت علی اصغر را بخوانند.

برخی از افراد در دوران کودکی و شیرخوارگی به مقامات بالای معنوی یعنی نبوت میرسند؛ مانند حضرت یحیی(ع) و حضرت عیسی(ع)

سخن مشهور همان است که تاریخ نویسان گفتهاند که: شهدای کربلا از جمله علی اصغر(ع) در زیر پای امام حسین(ع) مدفونند.

ندایی از غیب رسید که ای حسین! به فکر کودکت نباش که اکنون دایهای در بهشت در اختیار او بوده و به او شیر خواهد داد.

شهادت کودکی شیرخوار در حوادث فاجعه آمیز کربلا، واقعهای انکارناپذیر و دردناک است که توسط بسیاری از مورخان بیان شده است.

چون گزارشی روایی و تاریخی نداریم که فردی به نبش قبر حضرت علی اصغر اقدام کرده و سرش را از بدنش جدا کرده باشند، باید گفت که دلیلی بر وجود سر این طفل شیرخواره در میان سرهای دیگر شهدا وجود ندارد.

ای یگانه کودک یکتا پرست وی به طفلی مستِ صهبای الست گرچه شیر مادرت خشکیده است شیر رحمت از لبت جوشیده است

شهادت کودکی شیرخوار در حادثه کربلا، واقعهای انکارناپذیر و دردناک است که توسط بسیاری از مورخان بیان شده است.

همه شنیدهایم که ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) کودک شش ماههای به نام علی اصغر داشته است اما این داستان به این شکل هیچ مستند تاریخی درستی ندارد و به نظر می رسد که از جعلیات شیعیان باشد!!

باب الحوائج بودن ايشان به خاطر فضائلي مانند «فرزند امام بودن، طفل بودن و بي گناه بودن، به صورت فجيع شهيد شدن و تأثير خون ايشان در شفاف تر شدن راه و مظلوميت و حقانيت امام حسين ـ عليه السلام ـ» مي باشد

هیچ پدری صبر نمیکند تا فرزندش از دنیا برود، بلکه تمام تلاشش را میکند که او زنده بماند.

اکثر کتب تاریخی نقل کردن که امام حسین(علیهالسلام) مقداری از خون حضرت علی اصغر رو به آسمان پاشید و آن خون به زمین بر نگشت.

پدر آمد دل شب گوشه ویرانه به خوابم///ریخت از دیده بسی بر ورق چهره گلابم///گفت رویت ز چه نیلی شده زهرای سه ساله///مگر از باغ فدک بوده به دست تو قباله

نیمۀ شب شده و خواب پریشان دارم///گوشۀ لعل لبم ذکر پدر جان دارم///بی جهت نیست که اندوه فراوان دارم///خواب دیدم که سری را روی دامان دارم

شاعران آیینی کشورمان هر کدام به یاد عزای سالار شهیدان (ع) و یاران وفادارشان ابیاتی را سرودهاند که شما می توانید اشعار ویژه شهادت حضرت رقیه (س) را در اینجا مشاهده کنید.

غم سه ساله امام حسین(ع)همواره دستمایه سرایش اشعار مختلفی بوده که ما در اینجا برخی از آنها را آوردهایم.

ای همسفر به نیزه مرا جز تو ماه نیست من را به غیر روی تو شوق نگاه نیست در این سه ساله غیر تو ذکری نگفته ام شکر خدا که عمر کم من تباه نیست

بر اساس آیات قرآن درجات و مقامات انسانها یکسان نیست؛ برخی از افراد در دوران کودکی و شیرخوارگی به مقامات بالای معنوی یعنی نبوت میرسند؛ مانند حضرت یحیی(ع) و حضرت عیسی(ع)...

بر پایه منابع روایی و مقاتل معتبر و قابل استناد؛ پس از شهادت امام حسین(ع)، سپاه عمر بن سعد به خیمههای اهل بیت آن حضرت حمله کردند و به غارت اموال خیمهها و زیور آلات زنان پرداختند. و لباس رویین زنان را کشیدند.

بر اساس آیات و روایات، این بانوان در قیامت در کنار شهدای عاشورا به همراه سید الشهدا وارد بهشت شده و در کنار آنان از نعمتهای بهشتی بهرهمند خواهند شد.

امام صادق(ع) فرمود: وقتى امام زين العابدين(ع) را با اهل بيت پيامبر نزد يزيد آوردند، آنان را در خرابهاى كه ديوارهايش سست بود قرار دادند.

امام حسین(ع) خواهری به نام رقیه داشت و در منابع روایی به نام ایشان تصریح نشده و تنها به طور عام اشاره شده: خواهران امام(ع) نیز همراه آنحضرت در سفر به مکّه بودند و از آنجا به سوی کربلا رهسپار شدند.

در بعضی کتاب های تاریخی، نام حضرت رقیه (علیهاالسلام) آمده، ولی در بسیاری از آن ها نامی از ایشان برده نشده است.

حضرت سکینه (علیها السلام) در روز عاشورا به خواهر سه ساله اى (که به احتمال قوى همان رقیه (علیها السلام) باشد گفت : بیا دامن پدر را بگیریم و نگذاریم برود کشته بشود.

امام حسین(ع) را دخترى مورد علاقه بود که نام وى رقیه و سه سال داشت او که با اسیران در شام به سر مى برد، در فراق پدر شبانه روز گریه مى کرد.

راوی گوید: وقتی که خواستند نعش آن یتیم را از خاک خرابه بردارند علمهای سیاه بر پا کرده بودند و مردان و زنان شامی همه جمع شده گریه و ناله می کردند و سنگ بر سر و سینه می زدند.

یکی از ویژگی های مهم عاشورا، حضور جدی زنان و مشارکت عینی و عملی آنان در این قیام جاویدان است.

مادر حضرت رقیه (س)، مطابق بعضی از نقل ها، (ام اسحاق) نام داشت که قبلا همسر امام حسن (ع) بوده، و ان حضرت در وصیت خود به برادرش امام حسین (ع) سفارش کرد که با ام اسحاق ازدواج کند.

حضرت رقیه علیها السلام فرزند امام حسین علیه السلام امام سوم شیعیان، نامش فاطمه، مادرش ام اسحاق دختر طلحه بن عبدالله تیمیه بوده است.

حضرت اباعبداللهالحسین علیهالسلام چنین فرزندی داشتهاند که در شام رحلت کردهاند. علاوه بر شهرت این موضوع، بهطور کلی مشاهد و مقامات مشرفه از جهت انتساب به اهلبیت علیهمالسلام مزار، مورد تجلیل و احترام است.

آن دخترى که در خرابه شام از دنیا رحلت فرموده از صبایاى خود حضرت سیدالشهدا علیه السلام بوده و مزارى که در خرابه شام است منسوب به این مخدره و معروف به مزار رقیه علیها السلام است .

چنانچه معروف است دختری از دختران امام حسین (ع) در کودکی در کربلا حضور داشت که صحنه های عطش، غارت خیمه ها را با دو چشم خود دید.