سلسله درس هایی که از حجّ باید آموخت - لباس احرام
چنان كه مي دانيم در اسلام، اشخاص در انتخاب نوع لباس آزادند مگر در مواردي مثل لباس شهرت يا لباس مختص به زن بر مرد و به عكس يا لباس حرير خالص براي مردها، چنان كه براي لباس پوشيدن آن نيز در شرع صفات و آداب مستحب و مكروه بيان شده است كه بسياري از اين آداب واجب و مستحب و مكروه به ملاحظه عناوين ديگر است و در خارج از اين آداب و عناويني كه به واسطه آنها حسن و قبح افعال تغيير مي يابد، در لباس آزادند و هر كس طبق ميل و سليقه خود هر لباسي را كه انتخاب كرده است مي پوشد.
در هنگام احرام، بيرون آوردن لباس عادي و خصوصي و پوشيدن لباس يكسان و يك شكل احرام رمزي و دلالتي به سوي پشت پا زدن به امتيازات ظاهري و افتخارات صوري است.
يكي از وسايل خودنمایي و امتياز در بين مردم لباس است كه بيشتر به چگونگي آن از جهت گران بها بودن و كيفيت رنگ و دوخت، مقيّدند هم خود را با لباس به مردم مي شناسانند و هم ديگران را به لباسشان مي شناسند.
علاوه بر آن كه بعض اصناف مثل نظاميان و لشگريان يا قضات در برخي از نقاط لباس خاص دارند و حتّي علماي دين نيز به لباس شناخته مي شوند. از نظر لباس هاي متنوّع و جور واجور و پارچه ها و رنگ ها نيز مردم سليقه هاي مختلف دارند و بسياري از مردم از آنهایي كه لباسشان نوتر و خوش دوخت تر و مرتب تر باشد، بيشتر احترام مي نمايند و گاهي بر لباس، نشان ها و مدال ها نيز افزوده مي شود و خودنمایي در اشخاص به حدّ تمام مي رسد.
در ميقات، اين لباس ها و اين نشان ها و مدال ها و درجه بندي ها همه كنار مي رود؛ لباس هاي گران قيمت و شيك و خوش دوخت را كه بسا تا چند هزار تومان بود و مزد دوخت براي آنها داده شده، بايد از تن بيرون آورند و از همه زينت ها خارج شوند. يك لباس متّحدالشكل و ساده كه دست خياط به آن نرسيده كه نه تكمه دارد، نه يقه و نه آستين مي پوشند. يك حوله پنبه اي به صورت لنگ مي بندند، و يك حوله به دوش مي اندازند و در طريق يك مساوات اسلامي همگام و هم قدم گام برمي دارند؛ ديگر نه تقدّمي در بين است و نه تأخري، نه ارباب و نه نوكر و نه عالم و نه جاهل، و نه توانگر و نه گدا، و نه مليت ها و نه شخصيت ها.
..............................................................
منبع: خبرگزاری شبستان.
افزودن دیدگاه جدید