یادداشت تبلیغی

همه‌ی مدت مسئولیت این انسان بزرگوار و فداکار چه در دوران کوتاه ریاست جمهوری و چه پیش از آن، یکسره به تلاش بی‌وقفه در خدمت به مردم و به کشور و به اسلام سپری شد. رئیسی عزیز خستگی نمیشناخت. در این حادثه‌ی تلخ، ملت ایران، خدمتگزار صمیمی و مخلص و با ارزشی را از دست داد. برای او صلاح و رضایت مردم که حاکی از رضایت الهی است بر همه چیز ترجیح داشت، از این رو آزردگیهایش از ناسپاسی و طعن برخی بدخواهان، مانع تلاش شبانه روزیش برای پیشرفت و اصلاح امور نمیشد.

امام رضا(ع) در سخنانی، مردان مسلمان را برای تلاش بیشتر بر رفاه خانواده دعوت نموده و می فرماید: «یَنبَغی لِلرَّجُلِ أن یُوَسَّعَ عَلی عِیالِه لِئَلاّ یَتَمَنَّوا مَوتَهُ؛ بر مرد مسلمان شایسته است که با زحمات شبانه روزی خودبر خانواده اش توسعه دهد تا آنان (دراثر محرومیت ومشکلات طاقت فرسای زندگی) مرگ وی را آرزو نکنند».

یازدهم ذیقعده الحرام مقارن با ولادت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام و پایان دهه کرامت است، فرصتی خواهد بود که بعضی ازسلوک رفتاری امام علیه السلام که می تواند الگو و اسوه رفتاری اهل سلوک ، مورد تحلیل و تفسیرقرار بگیرد با همین نیت و انگیزه چند مورد از سلوک رفتاری آن حضرت را مورد تحلیل قرار می دهیم.

بانويي به قم آمده است كه «تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شيعَتِي الْجَنَّةَ بِاَجْمَعِهِمْ»؛ يعني تمام دوستان و شيعيان اهل بيت را مي تواند شفاعت كند، بلكه اين كار را مي كند. به شفاعت او همه شيعيان به بهشت مي روند. سه امام فرمودند كه زيارت اين بانو معادل بهشت است. با تعبير «وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَةَ» آمده است؛ يعني بهشت بر او واجب مي شود و حتماً او را به بهشت مي برند. اگر نخواهد، او را به زور مي برند.

ایام منتسب به حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها فرصت مناسبی خواهد بود که به تحلیل برخی از خصوصیت این دو شخصیت آسمانی بپردازیم و با ابعاد وجودی آن حضرت، معرفت و شناخت پیدا کنیم، تا به موازات شناخت و معرفت به این خصایص، به نهادینه کردن این خصایص آسمانی و ملکوتی در وجودمان بر آییم.

لقب «معصومه» را امام رضا(ع) به خواهر خود عطا فرمود: آن حضرت در روايتى فرمود: مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ كَمَنْ زَارَنى. «هركس معصومه را در قم زيارت كند،مانند كسى است كه مرا زيارت كرده است.» اين لقب، كه از سوى امام معصوم به اين بانوى بزرگوار داده شده، گوياى جايگاه والاى ايشان است.

دغدغه مند بودن نسبت به مشكلات روز جامعه؛ يكي از خصلت هاي مهم اجتماعي امام صادق (ع) بود؛ اعم از مشكلات فرهنگي، اخلاقي، سياسي، و اقتصادي. بي ترديد، بازخواني دغدغه هاي امام صادق (ع) نسبت به هريك از حوزه هاي مورد اشاره، امري مهم و قابل بازخواني و بررسي است.

هرچند ذوات معصومین علیهم السلام «کلهم من نور واحد» اند، ولی به دلیل موقعیت ها هریک از معصومین علیهم السلام اختصاصاتی دارند که معصومین دیگر آن را ندارند، از همین رو امام‌ صادق علیه السلام نیز دارای اختصاصی است که این اختصات در امامان پیشین و امامان بعدی وجود ندارد.

ایمان، ارکان مشخصی دارد. تمام افرادی که به این صفت شناخته می‌شوند، باید آن را در خود داشته باشند. امام صادق«علیه السلام» با بیان ویژگی‌های شخصیتی مؤمنان، پیروان خویش را به آراستگی به این خصلت‌ها فرامی‌خواند

امام علی (سلام الله علیه) در هنگام ورود به شهر یچنین فرموده اند: «دَخَلْتُ بِلَادَكُمْ بِأَشْمَالِي هَذِهِ وَ رَحْلَتِي وَ رَاحِلَتِي هَا هِيَ فَإِنْ أَنَا خَرَجْتُ مِنْ بِلَادِكُمْ بِغَيْرِ مَا دَخَلْتُ فَإِنَّنِي مِنَ الْخَائِنِي»(ابن شهر آشوب‏، المناقب، نشر علامه، قم، چاپ اول، 1379ق، ج 2، ص 98) : «ای مردم! با این لباسی که بر دوش دارم و با این بار و بُنه، و این مرکبی که بر آن سوار هستم، داخل شهر شما شدم. پس اگر من از شهرتان خارج شدم و به غیر از چیزهایی که با آن وارد شدم، چیز دیگری داشتم، پس بدانید من از خیانتکاران هستم».