متن شعر میلاد امام کاظم(ع)

پایگاه اطلاع رسانی بلاغ| اشعاری در مدح امام کاظم(ع)

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

 رضا یعقوبیان

امشب از لطف        خالق یکتا
      گلشن گردیده مدینه

 ازقدوم این            مه زیبا رو
       روشن گردیده مدینه

موسی جعفر        موسی جعفر
      خوش‌آمدی گل زهرا(۲)

امشب ای یاران         خانه ی صادق
       از مقدمش پر ز نور است

 شهر یثرب از        مقدم این گل
      امشب چون وادی طوراست

موسی جعفر          موسی جعفر
          خوش‌آمدی گل زهرا

این گل زهرا         هستی طاها
        از نسل حیدر رسیده

حمیده خندان       پدرش شادان
        موسی بن جعفر رسیده

موسی  جعفر          موسی  جعفر
         خوش‌آمدی گل زهرا

این امید جان         جلوه ی جانان
       هدیه از خالق یکتاست

 گل این امت             مادر عصمت
     شادمان زاین گل زیباست

 موسی جعفر           موسی جعفر
      خوش‌آمدی گل زهرا

بهراین خورشید         بر همه امید
      زیبا گشته همه دنیا

 در همه عالم            ز قدوم او
     جشن شادی شده برپا

موسی جعفر        موسی جعفر
       خوش آمدی گل زهرا

کرده او احسان      شده ایم مهمان
        گل زهرا در سرایت

 امشب از رحمت    ای گل عصمت
        بر ما بنما تو عنایت

   موسی جعفر           موسی جعفر
          خوش آمدی گل زهرا

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

رضا یعقوبیان

باردیگردرمدینه شور و غوغایی بپاست

جلوه‌گر از لطف خاص سرمدی نور خداست

 نجل پیغمبر رسید     موسی جعفر رسید 
    
            موسی جعفر مدد(۲)

آمده دنیا گل باغ امیرالمومنین

صادق آل محمدشادمان زین مه جبین

نخل دین داده ثمر     غنچه ای شدجلوه گر

           موسی جعفر مدد

صادق از لطف خداوندی شده امشب پدر

 شد حمیده شادمان از دیدن روی پسر

مست عطرو بوی او.  بوسه زد بر روی او

             موسی جعفر مدد

خانه ی صادق گل آل علی گلشن شده

 شهر یثرب از قدوم این پسر روشن‌شده

 هدیه ی حی مبین جلوه‌گرشدماه دین

         موسی جعفر مدد

موسی جعفر گل گلزار دین احمدی

ای صفابخش زمین وآسمان خوش آمدی

 امشب ازاحسان تو      ماهمه مهمان تو

              موسی جعفر مدد

ای که هستی برعلی وفاطمه نوردو عین

 آرزوی ما بودطوف مزارت کاظمین

 عیدی ماکن عطا      کاظمین و کربلا

             موسی جعفر مدد

در شب میلاد تو من آمدم بر تو پناه

 جان فرزندت رضا کن از کرم بر من نگاه

کن نگه براین فقیر    ازکرم دستم بگیر

             موسی جعفر مدد

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

میثم مومنی نژاد

رب صل علی محمد ، محمد و آل محمد

بین مکه تا مدینه پر شده از نور داور
گل بریزید  گل بریزید  آمده موسی بن جعفر

ملائک در طواف    به گرد کوی او
پدر بوسه زند      به ماه روی او

مدد یا سیدی....
رب صل علی محمد......

روی دست صبح صادق میدرخشد همچو خورشید
بین گهواره تکلم کرد و خوانده ذکر توحید

مسیحای لبش     جهان احیا کند
پر از نور خدا       همه دنیا کند

مدد یا سیدی.....
رب صل علی محمد....

دل مرده زنده گردد با نسیم کاظمینش
بر مشامم می رسد هر دم شمیم کاظمینش

بهشت مرقدش     چو کعبه با صفاست
اطاعت از امام    اطاعت از خداست

مدد یا سیدی....
رب صل علی محمد.....

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

 محمد قاسمی

ايراني ام ، رعيّـتِ موسي بن جعفرم
من شهـروندِ دولتِ موسي بن جعفرم

دنـبال هيـچ فرقه و حذبي نمي روم
در حيطه ي ولايتِ موسي بن جعفرم

مأمومم و به كوري مأمون پرست ها
دل داده ي امامتِ موسي بن جعفرم

در اوج فقـر رو به سُليمان نمي زنـم
وقتي گداي ساحتِ موسي بن جعفرم

هم شُـغل با مَنند تـمام ملائكـه
مشغول تا به خدمتِ موسي بن جعفرم

امروز،زير سايه ي الطـافِ دخترش
در حشر،جـزو أُمّتِ موسي بن جعفرم

با اين حُسين گفتن و زينب شنـيدنم
پيوسته در حمايتِ موسي بن جعفرم

مديون شدن به مردم دنيا بُـود گِـران
بر من كه زير منّتِ موسي بن جعفرم

با اينكه خاك پاي سگش هم نمي شوم
دربست وقفِ خدمت موسي بن جعفرم

دارم هـواي ديـدنِ "بابُ المُراد"را
چشم انتظارِ دعوتِ موسي بن جعفرم

ديديد اگـر كه بعد غديرم هـنوز شــاد
خوشحال از ولادتِ موسي بن جعفرم

بعد از غدير اگر كه به "ابـواء"* پر زدم
چون تشنه ي كرامتِ موسي بن جعفرم

يوسف ميا به جلوه گري پيش من كه من
ديوانه ي ملاحـتِ موسي بن جعفرم

گر پُشت هم به كعبه كنم روبه قبله ام
وقتي كه در زيارتِ موسي بن جعفرم

در آرزويِ بنده ي صالح شدن، مُدام
مُحـتاجِ اِستعـانتِ موسي بن جعفرم

از اينكه با امام رضا آشنا شـدم
ممنونِ لطفِ حضرتِ موسي بن جعفرم

حتّي براي قاتل خود نيز بد نخواست
حيران صبر و طاقتِ موسي بن جعفرم

هم سينه چاكِ روضه ي بابُ الحوائجم
هم كُشته ي مصيبتِ موسي بن جعفرم

از روي لاله گون شده ام در غمش بفهم
خونين دل از شهادتِ موسي بن جعفرم

آن ساقِ پاي خُرد شده شاهد است كه
من داغـدارِ غُـربتِ موسي بن جعفرم

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

 رضا یعقوبیان

به روز بیستم ذالحجه دل ها در سرور آمد
نما شادی دوباره عطرو بوی کوه طور آمد

 وزیده در جهان           بوی باغ جنان
 زبستان نبی            گلی گشته عیان

             رضاجان تهنیت(۴)

گلستان نبی بار دگر امشب ثمر داده
حمیده نو عروس فاطمه امشب قمرزاده

مهی زیبا رسید        گل موسی رسید
 همه شادی کنید       امید ما رسید

             رضاجان تهنیت

پر از شادی شده از مقدمش شهر رسول الله
نموده شادمان از مقدم خود قلب آل الله

 گل طاها رسید         امید ما رسید
 جهان شد شادمان     گل زهرا رسید

             رضاجان تهنیت

تو هستی پاره ی قلب پیمبر موسی جعفر
 نما از مرحمت بر ما دعایی ای گل حیدر

 گل زهرا نما               عزیز ما سوا
ز لطف و مرحمت       نظر بنما به ما

            رضا جان تهنیت

تمام عمر خود را من گدای خانه ات هستم
 محب اهل بیت و از می خمخانه ات مستم

 تو دادی عزتم        روا کن حاجتم
دعا کن کاظمین      بگردد قسمتم

             رضا جان تهنیت

 تمام طول عمر خود به دل دارم تولایت
عزیز فاطمه موسی کنم هر دم تمنایت

به لبها زمزمه        شده ذکر همه
 بگیر دست مرا      به حق فاطمه

               رضا جان تهنیت

ایا موسی بن جعفر من اگر بیمایه ام مولا
ولایت تا صف محشر بود سرمایه ام مولا

 شده دل منجلی        زتو نور جلی
 بگیر دست مرا            تو راحق علی

                رضا جان تهنیت

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

ژولیده نیشابوری

بزم مارا باز آمد عالم آرایى دگر
کز قدومش بزم ما گردیده سینایى دگر

قرنها بگذشته از موسى و شرح رود نیل
آمده اینک به فتح نیل موسایى دگر

صادق آل نبى را داده حّى بى نیاز
از براى تشنگان علم، دریایى دگر

گرچه زهرا را به عالم نیست همتایى، ولى
شد حمیده با چنین فرزند،زهرایى دگر

اى صبا بر گو به زهرا دیده روشن چون خدا
داده بر فرزند تو شمس دلارایى دگر

گر که مریم مام یک عیسى بود، حق از کرم
داده بعد از پنج عیسى بر تو عیسایى دگر

از پى ترویج دین و حفظ قرآن مجید
هادى ما در طریقت گشته مولایى دگر

تاجهان مرده را زانفاس گرمش جان دهد
زد قدم دراین جهان اینک مسیحایى دگر

یوسفى آمد که یوسف هم بود زندانیش
زانکه زندان رفتن او راست معنایى دگر

تا کنداز ریشه بنیاد بنى العباس را
زد قدم امروز انسان ساز فردایى دگر

تا که در عالم به آقایى رساند شیعه را
حق به آقایى خود آورده آقایى دگر

غیر آل للَّه ‏ما را نیست در محشر شفیع
از در دربار آنان پس مرو جایى دگر

در جزا برگ عبور ما به امضاءبسته است
معتبر جز مهر آنان نیست امضایى دگر

گر به تیغى بند بند شیعه را سازى جدا
در سرش جز عشق آنان نیست سودایى دگر

شعر من ران ملخ هست ومن (ژولیده) مور
غیر اینم بر سلیمان نیست کالایى دگر

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

غلامرضا سازگار

ای اساتید دو گیتی طفل ابجد خوان تو         نور دلها تا ابد از مشعل عرفان تو
علم هستی گوهری از بحر بی پایان تو        عقل وعشق و روح محو و مات و سرگردان تو

آفرینش در کنار سفره ی احسان تو              جان جان عالم استی جان ما قربان تو
ای تمام علم حرفی ناتمام از مکتبت            ای مسیحای سخن را روح از یاد لبت

بوده درسی بر بشر هر لحظه ی روز وشبت   یک جهان توحید پنهان در نوای یا ربت
نور دانش می فشاند تا قیامت کوکبت          صد فلک انوار پیدا در لب خندان تو

ای که درمخلوق سر تا پا جمال خالقی         خود زبان حقّ و قرآن را زبان ناطقی
درد بی درمان جانها را طبیب حاذقی            تا ابد استاد انسانها کما فی السّابقی

صدق را مصداق و مولانا امام صادقی            راستی مانند گل می روید از بستان تو
کرسی تدریس تو در سینه ایمان پرورد         همچنان هارون مکّی ها مسلمان پرورد

مؤمن طاق و هشام وابن نعمان پرورد           چون ابو حمزه چراغی بس فروزان پرورد
هم مفضّل هم ابان هم ابن حیّان پرورد         می دمد انوار دانش از لب عمران تو

رازهای ناشفته دّر مکنون تواند                   اهل دانش تا قیامت حشر مدیون تواند
هر کجا علمی فرا گیرند ممنون تواند            علم و تفسیر واصول وفقه ، مرهون تواند

چار اصل محکم از منشور قانون تواند            بوده این هر چار را سر در خط فرمان تو
بی خزان مانده است و می ماند بهار علم تو مجلسی ها لاله ای از لاله زار علم تو

شیخ طوسی شهروندی از دیارعلم تو          صاحب کافی است مرغ شاخسار علم تو
هر فقیهی قطره ای از جویبار علم تو            دستشان از دور و از نزدیک بر دامان تو

ای که دوزخ با نگاهت رشک رضوان می شود ای که از هارون تو آتش گلستان می شود
کافر از یک گردش چشمت مسلمان می شود مالک دوزخ به لبخند تورضوان می شود

مور از فیض تو همدم با سلیمان می شود    ای سلیمان در مقام سلطنت سلمان تو
تو ولّی اللهی آئینه ی پیغمبری                   در شجاعت در فصاحت در بلاغت حیدری

فاطمه یا مجتبائی یا حسین دیگری             نورچشم سیّد سجّاد ونجل باقری
هم ابو عبدالهی هم صادقی هم جعفری      صدق ، شاهینی بود بر کفّه ی میزان تو

ای به روز بیکسی یار همه بی یارها            دیده از منصور دون بیدادها آزارها
حمله ور بر خانه ات خصم ستمگر بارها        شعله ور از خانه ات چون بیت زهرا نارها

اشک افشاندند بهر غربتت دیوارها               بلکه آتش بود رد بیت الولا گریان بود
برد با پای پیاده دشمن کین گسترت            نه ردا بر دوش بود ونه عمامه بر سرت

ضعف برتن ، ذکربر لب ، اشک در چشم ترت  بارها می خواست جان گردد جدا از پیکرت
بود خالی آن دل شب جای زهرا مادرت         تا ببیند بر تو چون بگذشت از عدوان تو

تا کند با قتل منصور روز خلق شام               بارها شمشیر خور آورد بیرون از نیام
کرد بهر کشتنت با خشم و قهر از جا قیام      دید ناگه پیش رویش حضرت خیرالانام

زد نهیبش کی ستمگر دست بردار از امام     ورنه گیرم جان و سوزم مسند وایوان تو
عاقبت شد از اشرار زهر اعضای تو آب          ریخت در قلب تو آتش رفت از جسم تو تاب

گشت با مرگت مدینه صحنه یوم الحساب     آسمان فضل بودی سرنهادی بر تراب
عالمی در سایه امّا تربتت درآفتاب     چشم میثم نه جهان گردیده اشک افشان تو

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

سید هاشم وفایی

وقتی امام صاحب فرزند می شود
باغ جنان شکوفه ی لبخند می شود

صدها فرشته برقدمش بوسه می زنند
فصل بهار وموسم پیوند می شود

دل می تپد به سینه زشادی اهل بیت
آئینه دار لطف خداوند می شود

لبخند نور حضرت صادق که دیدنی است
نذر فروغ چهره ی فرزند می شود

دل در حضور حضرت کاظم رسیده است
یعنی که سرسپرده و پابند می شود

موسی کجا به طور مناجات با خدا
با او در این مقام همانند می شود

هرکس قدم نهاد به راه امام خویش
دراین مسیر نور هدفمند می شود

گفتم نمی شود که به پابوس او رسم
از آسمان ملائکه  گفتند ،می شود

خود را به کاظمین رسان درحضور او
آنجا ببین که ازتو چه خرسند می شود

با قلب پر سرور «وفایی» نوشت وگفت
امشب نصیب شیعه شکرخند می شود

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

رضا یعقوبیان

آمده این خبر        دین شده پرثمر
 حمیده همسر صادق امشب زاده قمر

یا موسی بن جعفر(۲)
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر(۲)

روح صلات آمد        رمز حیات آمد
 امشب ز سوی کردگار باب حاجات آمد

 یا موسی بن جعفر
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

از خالق منان        سر زدمه قرآن
باب الحوائج آمد،مظهر جود و احسان

 یا موسی بن جعفر
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

ماه رویت حیدر      عطرو بویت حیدر
از نسل آل هاشمی خلق و خویت حیدر

 یا موسی بن جعفر
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

عید سعید آمد       از حق نوید آمد
 بر شیعیان مرتضی نور امید آمد

 یا موسی بن جعفر
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

جهان درسروراست    مدینه چون طوراست
 زینت عالم هستی گل واژه ی نور است

 یا موسی بن جعفر
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

امید عالمین       بر صادق نور عین
 بهشت شیعیان بود مرقدت کاظمین

یا موسی بن جعفر
 مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

آرامش جانی         امید جهانی
جدغریب مهدی صاحب  الزمانی

 یا موسی بن جعفر
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

بر تو گرفتارم          کردی تو بیدارم
در این جهان و آن سرا تنها تو را دارم

یا موسی بن جعفر
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

گرچه من نوکری       بی‌مایه ام مولا
مهروحب تو گردیده سرمایه ام مولا

 یا موسی بن جعفر
مولا مدد مولا مدد یا موسی بن جعفر

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

عبد الله باقری

اومده، جان / اومده، باطن قرآن

اومده، هستی و جانان / اومده، پدر حضرت سلطان

ولادت آقامه موسی بن جعفر

ترنّم لبهامه موسی بن جعفر

داده خدا هدیه به حضرت صادق

گل پسری به نام موسی بن جعفر

دوسش دارم / قدر علی و زهرا

دوسش دارم / قدر تموم دنیا

دوسش دارم / قدر آقام امام رضا

من که تمومِ عمرم و حسینی‌ام ۲
امروز کاظمینی ام ۲

اومده، خُم / اومده، ساقی هفتم

اومده، مظهر ایمان / اومده، پدر حضرت سلطان

نام تو شهد شیرین باب‌الحوائج

دلا رو میده تسکین باب‌الحوائج

بعد علی اصغر و حضرت عباس

اسم تو شد سوّمین باب‌الحوائج

دوست دارم / تویی دوای دردا

دوست دارم / قدر تموم دنیا

دوست دارم / قَسَم به حضرت‌رضا

من که تمومِ عمرم و حسینی‌ام ۲
امروز کاظمینی ام ۲

اومده، نور / اومده، مقصد و منظور

اومده، امامِ خوبان / اومده، پدر حضرت سلطان

سلام ما محضرِ امام کاظم

کشور ماست کشورِ امام کاظم

که آسمون هر شهر و هر دهاتی

پُر شده از اخترِ امام کاظم

دوسش دارن / تموم ایرونیا

دوسش دارن / قدر تموم دنیا

دوسش دارن / داده به ما امام رضا

من که تمومِ عمرم و حسینی‌ام ۲
امروز کاظمینی ام

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام۲

سید هاشم وفایی

دوباره موج شادی تا ثریا می برد ما را
چوبوی گل به باغ آرزوها می برد ما را

توگویی پور موسی خیمه زد در وادی سینا
که نور روی او تا طور سینا می برد ما را

گل روی امام عسکری ای دل تماشایی است
که شوق دیدنش بهر تماشا می برد ما را

نسیمی آشنا همراه خود همچون غبار امشب
به سوی کوی او بهر تمنا می برد ما را

اگر چه کمتریم از ذره اما جذبه ی شوقش
به سوی آفتاب عالم آرا می برد ما را

بزن دست طلب بردامن مهر وتولایش
 که این مهرو ولا تا عرش اعلا می برد ما را

به ساحل می بردمارا امید رحمتش آخر
اگر موج گنه دریا به دریا می برد ما را

بود منجی عالم مهدی موعود فرزندش
که یادش سوی گلزار تولا می برد ما را

پی او کاروان درکاروان دل می شود راهی
که شوق وصل او صحرابه صحرا می برد ما را

«وفایی» جذبه ی این عشق را نازم که تا یثرب
به بال آرزو بی منت پا می برد ما را

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

ژولیده نیشابوری

مژده‏ اى دل که به ما تاج سرى داد خدا
شب ما سوته دلان را سحرى داد خدا

سجده شکر به جا آر که از رحمت خویش
تیر جانسوز دعا را اثرى داد خدا

شجر طیبه ى گلشن طاها را باز
هم ثمر داده و هم برگ و برى داد خدا

تا که اسلام قوى گردد و الحاد ضعیف
صدف بحر ولا را گهرى داد خدا

اى صبا فاطمه را مژده بده کز ره لطف
صادق آل نبى را پسرى داد خدا

ملک از کنگره ى عرش برین مژده دهد
که به ما ناجى نیک و سیرى داد خدا

بهر آزادى ابناء بشر بار دگر
به بشر رهبر فریادگرى داد خدا

تا کند زیر و زبر کاخ ستم را اى دل
مژده ‏ى آیت فتح و ظفرى داد خدا

تا به پرواز در آید به جهان طایر فکر
امشب از شوق و شعف بال و پرى داد خدا

شادمانم من ژولیده که از رحمت خود
به من بى هنر امشب هنرى داد خدا

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

علی اکبر لطیفیان

هر كه یك دفعه سر این سفره مهمان می شود
مور هم باشد اگر روزی سلیمان می شود

سر به زیر انداختن ذاتش توسل كردن است
دردها در این حرم ناگفته درمان می شود

این كریمان لطفشان هر چند آماده ست، لیك
نام مادر كه وسط باشد دو چندان می شود

ما پدر را خواستیم و از پسر خیرش رسید
در رجب ها كاظمین ما خراسان می شود

نیستی پیغمبر اما ظاهراً پیغمبری
هر كه می بیند تو را، از نو مسلمان می شود

نسل موسایی تو طبع مسیحا داشتند
یك نفر از آن همه پیر جماران می شود

این دلِ ما، سینه ی ما، عرش ما، حتی بهشت
هر كجا موسی بن جعفر نیست زندان می شود

نیستم آهو ولی سگ هم به دردی می خورد
لااقل یك گوشه از صحنت نگهبان می شود

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

رضا اسماعیلی

وارث مُلک تبسم، کاظم است
عشق عالمتاب هفتم، کاظم است

آفرینش، سوره ای از مهر او
بر لب هستی، تبسّم کاظم است

مُصحف اخلاص و قاموس یقین
بحر عرفان را تلاطم، کاظم است

مُقتدای آسمان مردان سبز
قبله ی آیینه مردم، کاظم است

ترجُمان وحدت دل های ما
تابش مِهر تفاهم، کاظم است

مِی پرستان! وقت سرمستی رسید
در میستان هفتمین خُم، کاظم است

آسمان! تبریک، فصل هفتم است
مِهر عالمتاب هفتم، کاظم است

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

یوسف رحیمی

هر شاعری ست در تب تضمین چشم تو
از بس سرودنی ست مضامین چشم تو

چشم جهان به مقدمت ای عشق روشن است
از اولین دقایق تکوین چشم تو

ما را اسیر صبح نگاه تو کرده است
آقا کرشمه های نخستین چشم تو

از ابتدای خلقت عالم از آن ازل
شیعه شدم به شیوۀ آئین چشم تو

می شد چه خوب نور خدا را نگاه کرد
از پشت پلکت از پس پرچین چشم تو

امشب شکوه خلد برین دیدنی شده
وقتی شده ست منظر و آئینه چشم تو

گل کرده بر لب غزلم باغی از رطب
امشب به لطف لهجۀ شیرین چشم تو

چشم تو آسمان سخا و کرامت است
آقا خوشا به حال مساکین چشم تو

حالا دو خط دعا به لبم نقش بسته است
در انتظار لحظۀ آمین چشم تو

«آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا شود که گوشۀ چشمی به ما کنند»

چه عالمی ست عالم باب الحوائجی
با توست نورِ اعظم باب الحوائجی

مهر تو است حلقۀ وصل خدا و خلق
داری به دست خاتم باب الحوائجی

در عرش و فرش واسطۀ فیض و رحمتی
بر دوش توست پرچم باب الحوائجی

در آستانۀ تو کسی نا امید نیست
آقا برای ما همه باب الحوائجی

بی شک شفیع ماست نگاه رئوف تو
در رستخیز واهمه باب الحوائجی

دیوانۀ سخای ابا الفضلی توام
مانند ماه علقمه باب الحوائجی

صحن و سرات غرق گل یاس می شود
وقتی که میهمان تو عباس می شود

در ساحل سخاوت دریای کاظمین
مائیم و خاک پای مسیحای کاظمین

با دست های خالی از اینجا نمی رویم
ما سائلیم، سائل آقای کاظمین

رشک بهشتیان شده حال کسی که هست
گوشه نشین جنت الاعلای کاظمین

نور الهی از همه جا موج می زند
توحیدی است بسکه سراپای کاظمین

داریم در جوار حرم، حق آب و گِل
خاتون شهر ما شده زهرای کاظمین

ما ریزه خوار صحن و سرای کریمه ایم
این افتخار ماست، گدای کریمه ایم

در سایه سار کوکب موسی بن جعفریم
ما شیعیان مکتب موسی بن جعفریم

فیضش به گوشه گوشۀ ایران رسیده است
یعنی گدای هر شب موسی بن جعفریم

هستی ماست نوکری اهل بیت او
ما خانه زاد زینب موسی بن جعفریم

قم آستان رحمت آل پیمبر است
در این حرم، مُقرَّب موسی بن جعفریم

با مهر و رأفتش دل ما را خریده است
ما بندۀ مُکاتَب موسی بن جعفریم

چشم امید اهل دو عالم به دست اوست
مات مرام و مشرب موسی بن جعفریم

حتی قفس براش مجال پرندگی ست
مدیون ذکر و یارب موسی بن جعفریم

دلسوخته ز ندبۀ چشمان خسته اش
دلخون ز ناله و تبِ موسی بن جعفریم

آتش زده به قلب پریشان، مصیبتش
با دست بسته غرق سجود است حضرتش

از طعنه های دشمن نادان چه می‌کشید
بین کویر، حضرت باران چه می‌کشید

در بند ظلم و کینۀ قومی ستمگری
تنها پناه عالم امکان چه می‌کشید

خورشید عشق و رحمت و نور و سخا و جود
در بین این قبیلۀ عصیان چه می‌کشید

با پیکرش چه کرده تب تازیانه ها
با حال خسته گوشۀ زندان چه می‌کشید

شکر خدا که دختر مظلومه اش ندید
بابای بی شکیب و پریشان چه می‌کشید

اما دلم گرفته ز اندوه دیگری
طفل سه ساله گوشۀ ویران چه می‌کشید

با دیدن سر پدرش در میان طشت
هنگام بوسه بر لب عطشان چه می‌کشید

وقتی که دید چشم کبودش در آن میان
خونین شده تلاوت قرآن چه می‌کشید

می گفت با لب پر از آهی که جان نداشت:
ای کاش هیچ سنگدلی خیزران نداشت

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

سید رضا موید

ای آفتـاب حُسن به زیبائیت سلام
وی آسمــان فضل به دانائیت سلام

در صبر شاخصی به شکیبائیـت سلام
تنها تو کاظمی که به تنهائیت سلام

هر گه غضب به قلب رئوف تو یافت دست
از آب عفــو آتش خشمت فرو نشست

ای صرف گشته عمر گران تو در نماز
دُرِّ خداست اشک روان تو در نماز

مطلوب ایزد است بیان تو در نمــاز
واجب بُود درود به جان تو در نماز

ای جلوه های لطف خدا دودمان تـو
این دوستی ست دوستی خاندان تو

تو عبد صالح و به کفت قدرت خــداست
هر ادعا ز قدرت و عزت، تو را سزاست

هارون چگونه صاحب این دعوی خطاست
کی ابر هر کجا که بباری ز ملک ماست

قدرت از آن توست کــه بر ابر پیــل وار
فرمان دهی و شیعـۀ خود را کنی سوار

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

حسین ایمانی

حزن سنگین صفر یک لحظه خنثی می شود
با قدم های نگارم قد غم تا می شود

قد غم ها تا شد و تا سرزمین کاظمین
مرغ دل پرواز کرد و عشق پیدا می شود

بر لب شیخ الائمه غنچه لبخند شوق
با نگاهی سوی گهواره شکوفا می شود

عشق را احساس و با احساسِ قلبم عشق کن
زیر و رو کن خاک را کی مثل موسی می شود

در تمام دوره ها حجت به دنیا لازم است
اولین حجت پس از اتمام حجت کاظم است

وارث بر حق علم باقری و صادقی ست
بین شیخ عشق و سلطان بودن او منطقی ست

عاشق دین خدا از نسل یاس و مرتضی
عشق بازی از تبار ذوالفقار عاشقی ست

پنجمین پشتش گل یاس است نسل او به پنج
می رسد با عطر نرگس شاید او هم رازقی ست

کربلا کشتی آزادی و ساحل حیدر است
کاظمین ما بین این کشتی و ساحل قایقی ست

از علی بود و علی گفت و علی شد وارثش
این علی خو، خود کلام الله ناب و ناطقی ست

تکیه گاه حضرت موسی اگر در غم عصاست
تکیه گاه و پشت هفتم رهبر عالم رضاست

آمدم از او بگویم تا رضاییم کند
با نگاهش مرغ ایوان طلاییم کند

حضرت باب الحوائج بود و حاجت داشتم
آمدم از کاظمینش کربلاییم کند

چشمم از غم های مشک خشک صحرا خیس بود
اشک آوردم که جایش نینواییم کند

یاد زینب یاد ویران و مصیبت می کنم
تا برای غصه عمه فداییم کند

اربعین می آید و ذکر لبم لبیک حسین
خواستم از او که وقف روضه خوانیم کند

تا توسل بر دم موسی ابن جعفر می کنم
یاد زندان غم و هجران دلبر می کنم

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

غلامرضا ساز گار

شد با صفا خانه ‏ى توحید
نور خدا در افق تابید

شد با صفا خانه‏ ى توحید
ششم امام جان به قربانش

یک گل شکفت از گلستانش
شد باصفا خانه‏ ى توحید

نسل بتول آیت کوثر
هفتم امام نسل پیغمبر

شد باصفا خانه‏ ى توحید
موساى کاظم گل ایمان

گلواژه‏ ى معنى قرآن
شد باصفا خانه ‏ى توحید

نور وجود گشته تابنده
هستى زند بر رخش خنده

شد باصفا خانه‏ ى توحید
صادق تبار حضرت کاظم

زهرا نسب چون على عالم
شد باصفا خانه‏ ى توحید

یک جرعه از جام احسانش
شیرین کند کام یارانش

شد باصفا خانه‏ ى توحید
میلاد او برهمه تبریک

برمهدى فاطمه تبریک
شد باصفا خانه‏ ى توحید

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

حسان

السّلام ای وارث خبر الانام
بر تو ای نور خداوندی سلام

السلام ای حجت روی زمین
کعبه ی جان را ستون هفتمین

جانشین حضرت خیرالبشر
تاج شاهنشاهی عصمت به سر

باب رحمت نور قرآن مبین
موسی کاظم امام هفتمین

بر زمین و آسمان فرمان روا
مظهری از رحمت و صبر خدا

درگهت باب الحوائج عام را
قبله گاهی هر دل ناکام را

باچنین فضل و بزرگی و شرف
گوهری هستی و پنهان در صدف

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

محمد حسن فرحبخشیان – ژولیده نیشابوری

وارث مُلک تبسم ، کاظم است

عشق عالمتاب هفتم ، کاظم است

آفرینش ، سوره ای از مهر او

بر لب هستی ، تبسّم کاظم است

مُصحف اخلاص و قاموس یقین

بحر عرفان را تلاطم ، کاظم است

مُقتدای آسمان مردان سبز

قبله ی آیینه مردم ، کاظم است

ترجُمان وحدت دل های ما

تابش مِهر تفاهم ، کاظم است

مِی پرستان ! وقت سرمستی رسید

در میستان هفتمین خُم ، کاظم است

آسمان ! تبریک ، فصل هفتم است

مِهر عالمتاب هفتم ، کاظم است

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

محمد حسن فرحبخشیان – ژولیده نیشابوری

السّلام ای وارث خبر الانام              بر تو ای نور خداوندی سلام

السلام ای حجت روی زمین            کعبه ی جان را ستون هفتمین

جانشین حضرت خیرالبشر               تاج شاهنشاهی عصمت به سر

باب رحمت نور قرآن مبین               موسی کاظم امام هفتمین

بر زمین و آسمان فرمان روا             مظهری از رحمت و صبر خدا

درگهت باب الحوائج عام را              قبله گاهی هر دل ناکام را

باچنین فضل و بزرگی و شرف       گوهری هستی و پنهان در صدف

بزم ما را باز آمد عالم آرایی دگر              کز قدومش بزم ما گردیده سینایی دیگر

قرنها بگذشته از موسی و شرح رود نیل        آمده اینک به فتح نیل موسایی دگر

صادق آل نبی را داده حی بی نیاز                از برای تشنگان علم دریایی دگر

گرچه زهرا به عالم نیست همتایی ولی       شد حمیده با چنین فرزند زهرایی دگر

ای صبا برکو به زهرا دیده روشن چون خدا     داده بر فرزند تو شمس دل آرایی دگر

گر که مریم مام یک عیسی بود حق از کرم    داده بعد از عیسی برتو عیسایی دگر

از پی ترویج دین و حفظ قرآن مجید               هادی ما در طریقت گشته مولایی دگر

تا جهان مرده را زانفاس گرمش جان دهد      زد قدم در این جهان اینک مسیحایی دگر

یوسفی آمد که یوسف هم بود زندانیش       زان که زندان رفتن او راست معنایی دگر

زد قدم در ملک عالم نور چشمان علی         تا زند بر بام هستی کوس رسوایی دگر

تا کند از ریشه بنیاد بنی العباس را              زد قدم امروز انسان ساز فردایی دگر

تا که در عالم به آقایی رساند شیعه را         حق به آقایی خود آورده آقایی دگر

غیر آل الله ما را نیست در محشر شفیع        از در دربارآنان پس مرو جایی دگر

در جزا برگ عبور ما به امضا بسته است       معتبر جز مهر آنان نیست امضایی دگر

گر به تیغی بند بند شیعه را سازی جدا        در سرش جز عشق آنان نیست سودایی دگر

شعر من ران ملخ هست و من ژولیده مور    غیر از اینم بر سلیمان نیست کالایی دگر

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

 استاد حاج غلامرضا سازگار

ای اساتید دو گیتی طفل ابجد خوان تو         نور دلها تا ابد از مشعل عرفان تو

علم هستی گوهری از بحر بی پایان تو        عقل وعشق و روح محو و مات و سرگردان تو

آفرینش در کنار سفره ی احسان تو              جان جان عالم استی جان ما قربان تو

ای تمام علم حرفی ناتمام از مکتبت            ای مسیحای سخن را روح از یاد لبت

بوده درسی بر بشر هر لحظه ی روز وشبت   یک جهان توحید پنهان در نوای یا ربت

نور دانش می فشاند تا قیامت کوکبت          صد فلک انوار پیدا در لب خندان تو

ای که درمخلوق سر تا پا جمال خالقی         خود زبان حقّ و قرآن را زبان ناطقی

درد بی درمان جانها را طبیب حاذقی            تا ابد استاد انسانها کما فی السّابقی

صدق را مصداق و مولانا امام صادقی            راستی مانند گل می روید از بستان تو

کرسی تدریس تو در سینه ایمان پرورد         همچنان هارون مکّی ها مسلمان پرورد

مؤمن طاق و هشام وابن نعمان پرورد           چون ابو حمزه چراغی بس فروزان پرورد

هم مفضّل هم ابان هم ابن حیّان پرورد         می دمد انوار دانش از لب عمران تو

رازهای ناشفته دّر مکنون تواند                   اهل دانش تا قیامت حشر مدیون تواند

هر کجا علمی فرا گیرند ممنون تواند            علم و تفسیر واصول وفقه ، مرهون تواند

چار اصل محکم از منشور قانون تواند            بوده این هر چار را سر در خط فرمان تو

بی خزان مانده است و می ماند بهار علم تو مجلسی ها لاله ای از لاله زار علم تو

شیخ طوسی شهروندی از دیارعلم تو          صاحب کافی است مرغ شاخسار علم تو

هر فقیهی قطره ای از جویبار علم تو            دستشان از دور و از نزدیک بر دامان تو

ای که دوزخ با نگاهت رشک رضوان می شود    ای که از هارون تو آتش گلستان می شود

کافر از یک گردش چشمت مسلمان می شود       مالک دوزخ به لبخند تورضوان می شود

مور از فیض تو همدم با سلیمان می شود    ای سلیمان در مقام سلطنت سلمان تو

تو ولّی اللهی آئینه ی پیغمبری                   در شجاعت در فصاحت در بلاغت حیدری

فاطمه یا مجتبائی یا حسین دیگری             نورچشم سیّد سجّاد ونجل باقری

هم ابو عبدالهی هم صادقی هم جعفری      صدق ، شاهینی بود بر کفّه ی میزان تو

ای به روز بیکسی یار همه بی یارها            دیده از منصور دون بیدادها آزارها

حمله ور بر خانه ات خصم ستمگر بارها        شعله ور از خانه ات چون بیت زهرا نارها

اشک افشاندند بهر غربتت دیوارها               بلکه آتش بود رد بیت الولا گریان بود

برد با پای پیاده دشمن کین گسترت            نه ردا بر دوش بود ونه عمامه بر سرت

ضعف برتن ، ذکربر لب ، اشک در چشم ترت     بارها می خواست جان گردد جدا از پیکرت

بود خالی آن دل شب جای زهرا مادرت         تا ببیند بر تو چون بگذشت از عدوان تو

تا کند با قتل منصور روز خلق شام               بارها شمشیر خور آورد بیرون از نیام

کرد بهر کشتنت با خشم و قهر از جا قیام      دید ناگه پیش رویش حضرت خیرالانام

زد نهیبش کی ستمگر دست بردار از امام     ورنه گیرم جان و سوزم مسند وایوان تو

عاقبت شد از اشرار زهر اعضای تو آب          ریخت در قلب تو آتش رفت از جسم تو تاب

گشت با مرگت مدینه صحنه یوم الحساب     آسمان فضل بودی سرنهادی بر تراب

عالمی در سایه امّا تربتت درآفتاب       چشم میثم نه جهان گردیده اشک افشان تو

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

استاد حاج غلامرضا سازگار

شد با صفا خانه ‏ى توحید

نور خدا در افق تابید

شد با صفا خانه‏ ى توحید

ششم امام جان به قربانش

یک گل شکفت از گلستانش

شد باصفا خانه‏ ى توحید

نسل بتول آیت کوثر

هفتم امام نسل پیغمبر

شد باصفا خانه‏ ى توحید

موساى کاظم گل ایمان

گلواژه‏ ى معنى قرآن

شد باصفا خانه ‏ى توحید

نور وجود گشته تابنده

هستى زند بر رخش خنده

شد باصفا خانه‏ ى توحید

صادق تبار حضرت کاظم

زهرا نسب چون على عالم

شد باصفا خانه‏ ى توحید

یک جرعه از جام احسانش

شیرین کند کام یارانش

شد باصفا خانه‏ ى توحید

میلاد او برهمه تبریک

برمهدى فاطمه تبریک

شد باصفا خانه‏ ى توحید

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

مدرس

آن درگهى که پایه‏‌اش از عرش برتر است

دولت‏ سراى حضرت موسى بن جعفر است

آیینه جمال خداوند سرمدى

هم مظهر علوم و خصال پیمبر است

در جبهه مبارکش، آثار زهد و علم

لعلِ لبش، علامتى از حوض کوثر است

سالار اهل دین بُوَد و فخر اولیا

هفتم امام و حجت خلاق اکبر است

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

جعفر ابوالفتحی

سر تا به پا نوری و زیبایی چو مهتاب

تو جاری هستی و زلالی جلوه ی آب

تاویل آبات محبت هستی ای نور

اسپند آرید آریا چشمان بد دور

صبر خدا در صبرتان جلوه نموده

عشق شما اهل دلان را دل ربوده

قدر تو را تنها خدا داند و لا غیر

زرگر فقط قدر طلا داند و لا غیر

ای هفتمین واژه ، گل زیبای زهرا سلام الله علیها

مستی به پای عشقتان زیباست آقا

شکر خدا دست ازل این را قلم زد

ما را گدای خانه ی عشقت رقم زد

ای هفتمین کوکب به تاج قدر خورشید

مام فلک مثل شما دیگر نزایید

باب الحوائج هستی و باب المرادت

دل را کشانده تا حرم ، پائین پایت

آقا غریبه نیستم من آشنایم

خلوت نشین صحن زیبای رضایم

هفت آسمان نوری و تا جلوه نمودی

از ماه و خورشید و ستاره دل ربودی

از ماه و خورشید و ستاره هیچ از نور

اسپند آرید آریا چشمان بد دور

مخمور شد چشم فلک از این سپیده

روشن شد از نور شما چشم حمیده

شعر میلاد امام کاظم علیه السلام

جعفر ابوالفتحی

ای شمس والای وِلا، موسی بن جعفر علیه السلام

ای مرکز مهر خدا، موسی بن جعفر علیه السلام

بر پای مقدم های گل بارانت ای یار

هر عاشقی گردد فدا، موسی بن جعفر علیه السلام

ای صد چو حاتم سائل یک گوشه چشمت

لطفی نما بر این گدا، موسی بن جعفر علیه السلام

در این شب فرخنده، ای مولود عاشق

عیدی بده بر دست ما ، موسی بن جعفر علیه السلام

امشب فقط نام تو را بر لب سراییم

تا در تن ما مانده نا، موسی بن جعفر علیه السلام

در بوستان مهر ایزد ای شقایق

هر غنچه ای دارد نوا، موسی بن جعفر علیه السلام

در کل عمرت غم ز مزدوران که دیدی

ای کشتی غرق بلا، موسی بن جعفر علیه السلام

در روز میلادت بیا از روی اکرام

کن قسمت ما کربلا، موسی بن جعفر علیه السلام

مظلوم هستی همچو جد اطهر خویش

ای کشته ی زهر جفا، موسی بن جعفر علیه السلام

زهر جفا رنگ از رخ پاکت ربوده

ای باب مظلوم رضا، موسی بن جعفر علیه السلام