بسیاری از تولیدات سینمای ایران را باید دینی محسوب کرد

به گزارش بلاغ به نقل از ایکنا، حسین سلطان‌محمدی، منتقد و کارشناس سینما درباره جایگاه موضوعات دینی در سینمای سالی که گذشت، اظهار کرد: اگر بخواهیم ارزیابی دقیقی از فیلم‌ هایی که در سال 93 روی پرده سینما های کشورمان رفت داشته باشیم، باید بگویم که در میان این تولیدات موضوعات دینی جایگاه مطلوبی نداشتند و تنها در برخی آثار، اشاراتی به برخی مضامین اخلاقی و اغلب دینی شده بود. با این توضیح باید اذعان کرد که سینمای ما در سال گذشته همانند چند سال پیش، مضامین اجتماعی را به عنوان اصلی‌ ترین محور بحث خود انتخاب کرده بود و به آنها می‌ پرداخت.

وی افزود: در این میان کارهایی چون «چ» و «شیار 143» نیز به نمایش در‌آمد که با محور قرار دادن دفاع مقدس سعی داشت، آموزه‌ های دینی و اسلامی را به نحوی تحت پوشش قرار دهد، اما تعداد این دست تولیدات شاید به اندازه انگشتان دو دست هم نبود. درباره فیلم‌ های دفاع مقدسی هم باید گفت که این موضوع تنها به شکل مطلوب در دو کاری که از آن نام بردیم مورد توجه قرار گرفته بود و در دیگر کارها به نحو مطلوبی موضوعات مورد نظر را ندیدیم.

جای خالی موضوعات انقلابی در سینمای 93

این کارشناس سینما گفت: درباره فیلم‌ هایی که محوریت آن را انقلاب اسلامی شکل داده هم بهتر است اظهار نظری نکنیم، چون در این زمینه کار های خلق شده به شدت ضعیف و ابتدایی بودند، در صورتی که معتقد هستم ما باید تمام تلاش خود را بکنیم تا رویدادنگاری مناسبی از انقلاب اسلامی داشته باشیم، در غیر این صورت در مقابل فیلم‌هایی چون «آرگو» تسلیم می‌شویم تا آنها بتوانند هر دروغی را به اسم واقعیت به مخاطبان جهانی منتقل کنند!

وی در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به این سؤال که آیا فیلم‌های اجتماعی که در آن مضامین دینی مورد توجه قرار گرفته را نمی‌ توان جزء کار های دینی سینما محسوب کرد، گفت: اگر بخواهیم این گونه ارزیابی کنیم، باید بگویم که بسیاری از تولیدات سینمای ایران را باید دینی محسوب کرد، چون در خیلی از کار های ما موضوعات دینی به نحوی در داستان لحاظ شده است. هر چند این طرز فکر را هم نمی‌ توان اشتباه دانست، اما معتقد هستم فیلم دینی تنها کاری نیست که اشاره‌ ای غیرمستقیم به موضوعات داشته باشد.

این کارشناس در پایان تاکید کرد: این نکته را هم باید به عنوان پایان سخنانم بیان کنم که کار دینی هم الزاماً اثری نیست که در آن امامزاده‌ای تصویر شود یا این‌ که آیه‌ ای از قرآن در آن تلاوت شود، بلکه علاوه بر ظاهر، باید بتواند معنا را هم در جزء جزء قصه مشاهده کرد.