شهادت امام علی(علیه السلام) از عبرت های تاریخ است

به گزارش بلاغ به نقل از حوزه، این مرجع تقلید در درس تفسیر سوره احزاب در مدرسه علمیه حجتیه اظهارداشتند: خداوند در آیه « یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لأزْوَاجِکَ إِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَأُسَرِّحْکُنَّ سَرَاحًا جَمِیلا » که آیه 28 سوره بقره است احکامی را در خصوص زنان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به ایشان بیان می دارد.

ایشان افزودند: این آیات پس از آیات قبلی که پیرامون مواجهه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) با دو گروه از مردم بود که درگیری بسیاری با حضرت داشتند؛ آمده است که اولین گروه آن ها یهودیان بود که پس از سقوط بنی قریظه، قائله یهود در سال پنجم از بین رفت.

این مرجع تقلید بیان کردند: دومین گروه عامل اذیت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، منافقان بودند که نحوه مواجهه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) با آن ها مشخص بود و در این آیات نیز خداوند آن ها را به خوبی توصیف می کند و در آیات پیشین این سوره نیز ویژگی های آن ها بیان شده است.

ایشان گفتند: زنان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، سومین گروهی بودند که وقت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را می گرفتند و برخی مباحث را مطرح کردند که موجب ناراحتی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) می شد؛ حضرت همسرانی  به جز حضرت خدیجه(سلام الله علیها) و عایشه داشتند که بیوه بودند و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به دلایل مختلف آن ها را به عقد خود در آورده بودند.

این مرجع تقلید بیان کردند: هر یک از این زنان بنا به مصالحی با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) ازدواج کرده بودند و اکثر آن ها بیوه بودند و این کار را حضرت برای این انجام دادند که مردان مسلمان، سرپرستی زنان بی سرپرست را به عهده بگیرند و این زنان از باب مسایل لذت و شهوت به عقد ایشان در نیامده بودند که البته این مساله نیز برای هر انسانی وجود دارد، ولی انگیزه پیامبر از عقد این زنان صرفا جسمی نبود و همه آن ها به دلایلی با پیامبر ازدواج کردند.

ایشان گفتند: در آیه 28 مساله، توبیخ زنان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از سوی خدا و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) مطرح می شود زیرا این زنان می گفتند که ما باید مثل زنان قیصر و کسری از مواهب مادی دنیا بی نیاز باشیم و باید اموالی که از بنی قریظه به غنیمت گرفته شده بود را به آن ها می داد، یعنی آن ها سهم خواهی بسیاری از این اموال کردند و پیامبر نیز به آن ها روی خوش نشان ندادند، زیرا این مباحث اصلا با روحیات ایشان سازگار نبود.

حضرت آیت الله سبحانی بیان کردند: پس از این بحث پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به عنوان ناراحتی از این زنان و به این خاطر که آن ها را تهدید به طلاق کرده باشند رفتند و 29 روز در یک خانه ماندند؛ در اینجا بود که خداوند به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود، اگر می خواهی از آن ها رهایی یابی به آن ها بگو باید بین مال دنیا و خدا یکی را انتخاب کنند.

ایشان گفتند: اسفبار تر این بود که برخی از این زنان به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) گفتند که این تهدید شما مساله ای نیست؛ زیرا شما گمان می کنید که ما وقتی از شما جدا می شویم بی شوهر می مانیم؟ خیر بلکه بهتر از شما به ازدواج ما در می آیند و بهترین زندگی را خواهیم داشت که این سخنان به سختی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را آزرد؛ زیرا این سخنان با روح لطیف پیامبر سازگار نبود.

این مفسر قرآن بیان کردند: در این میان بود که پس از سخن زنان، حضرت فرمودند که اگر به دنبال منافع دنیا هستید نزد من نمانید و شما را طلاق می دهم تا با بهتر از من از نظر مالی آنچنان که خود می گویید ازدواج کنید؛ همانگونه که حق شماست مهریه شما را هم می دهم و به سراغ دنیای خود بروید، ولی اگر قرار است با من بمانید این زندگی ساده را نیز بپذیرید و نخواهید که از بیت المال به شما بدهم.

ایشان گفتند: پس از این سخنان جناب ام سلمه گفت، من فقط شما و دین و خدا را می خواهم و کاری به مال دنیا ندارم و زنان دیگر نیز که متوجه اشتباه خود شدند، سخن خود را پس گرفتند و گفتند که ما فقط شما و دین حق را می خواهیم.

این مرجع تقلید اظهارکردند: وقتی به خوبی به این آیه نگاه می کنیم متوجه می شویم که لفظ محسنات برای همه زنان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به کار نرفته است و بین آن ها هم درجاتی بوده است؛ از نکات جالبی که در این آیات به آن بر می خوریم این است که خداوند هرجا در باره زنان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) سخن گفته است به مذمت رفتار های آن ها پرداخته است و مدحی درباره آن ها در قرآن نیست، مگر برای حضرت خدیجه(سلام الله علیها) که همه زندگی خود را وقف پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) کرد.

این مرجع تقلید اضافه کردند: از این جالب تر آنکه بر خلاف این مساله، هروقت از اهل بیت(علیهم السلام) و عترت ایشان سخن به میان آمده است مثل آیه رجس، همیشه مدح و نیکی و ذکر خیرات و محسنات اهل بیت(علیهم السلام) بیان شده است، پس زنان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را نباید در صف عترت خواند، زیرا همه آن ها محسنه نبودند؛ البته زنان پیامبر از نظر اخلاقی مشکلی نداشتند و زنان بی وفایی نبودند.

ایشان بیان کردند: از دیگر نکات جالب این است که همین مساله در خصوص اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز ذکر شد است و خداوند به همه اصحاب چراغ سبز نشان نداده است و برخی از آن ها از این بین یاران حقیقی ایشان خط خورده اند، کما اینکه رفتار های بعد از وفات پیامبر هم نشان داد که نمی توان آن ها را بهترین امت دانست که البته در صحیح بخاری نیز به این مساله یعنی امکان عاقبت به شری برخی از افراد تصریح شده است.

معظم له در پایان با اشاره به سالروز ضربت خوردن حضرت علی(علیه السلام) گفتند: داستان شهادت حضرت امام علی(علیه السلام) نیز از دیگر عبرت های تاریخ است که یکی از یاران و ولایت مدارانی که کلی هم ادعا داشت به خاطر وسوسه یک زن حاضر شد ولی خدا را به قتل برساند و عمری عبادت را به خاطر شهوت و دنیا طلبی به باد فنا داد و به حدی رسید که پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از او به نام اشقی الاولین و الاخرین سخن به میان آوردند.