اشعار مناسبتی، نوحه حضرت جوادالائمه علیه السلام

نوحه حضرت جوادالائمه علیه السلام

از صیام تا قیام 5 – غلامرضا سازگار

ماتـم سیدالعبــاد است         یا ماتم باب المراد است 

عزای حضرت جواد است 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

 

ای گــل گلــزار امـامت         ای دهمین هادی امت

یا سیدی سرت سلامت
واویلا واویلا واویلا واویلا 

 

در بین حجره،دست و پا زد          هـم نالـه ی خـدا خـدا زد

جان داد و مادر را صدا زد
واویلا واویلا واویلا واویلا 

 

کشتند حجت خدا را         مـولا جوادبن‌ الرضا را 

فرزنـــد ختــم الانبیـا را 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

 

یاس ولایت، شد خزانی          فرزنـد زهــرا در جوانـی

پوشید چشم از زندگانی 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

 

بـر پـا قیامتـی دگــر شد         خون بر دل خیرالبشر شد

امامِ هادی، بی‌پدر شد 
واویلا واویلا واویلا واویلا 

 

برشیعیان،شادی حرام است         قتــل امــام‌ ابـن امــام است

خورشید زهرا،روی بام است
واویلا واویلا واویلا واویلا

نشان توحید

از صیام تا قیام 5 – غلامرضا سازگار  

حجت کبریا امام جواد
کعبـۀ انبیـا امام جواد 
قبلـۀ اولیـا امام جواد

بابی انت یا امام جواد          بابی انت یا امام جواد 

 

تـو ابالهــادی و اباالکــرمی
تـو کلیـم‌الله مسیـح دمی 
تو مقام و تو حجر،تو حرمی

تو مراد همه، تو باب مراد         بابی انت یا امام جواد   

 

تشنـه ی کوثـر ولای تـوام   
سرفرازم که خاک پای توام 
سائلم؛ سائل گدای تـوام 

دامنت را زکف نخواهم داد            بابی انت یا امام جواد  

 

ناله و اشک و آه آوردم
گرد عصیان ز راه آوردم 
به حـریمت پنـاه آوردم 

کرمت را نمی‌برم از یاد         بابی انت یا امام جواد

 

تو ز عالم گره‌گشایی تو 
تو امامی،تو رهنمایی تو
تو عزیــز دل رضــایی تو

که رضا بر لب تو بوسه نهاد           بابی انت یا امام جواد 

 

ای به دست تو باز،مشکل من
یـاد رویـت چــراغ محفــل من
کاظمیـن تــو قبلـه ی دل من

کعبۀ دل ز جان سلامت باد          بابی انت یا امام جواد

 

تو جوادی و سائلت عالم
کمترین سائل درت حاتم 
ای فـدای کرامتت گـردم

قدر من کم،عنایت تو زیاد         بابی انت یا امام جواد

 

تــو جــواد و پــدر امــام رئـوف 
جـود کـرده به خاک پات وقوف  
لطفت افزون‌تر از حروف و الوف

بلکه وصفت فراتر از اعداد          بابی انت یا امام جواد 

 

حیف کزحق خودشدی محروم
مثــل اجداد طاهــرت مظلـوم 
کرد یـارت ز زهـر کین مسموم

شرر زهر در دلت افتاد         بابی انت یا امام جواد

 

تو که سرو ریاض دین بودی
تو که خود باغبان دین بودی
در امـامـان جوان‌تـرین بودی

ازچه شد یار مار و زهرت داد؟         بابی انت یا امام جواد

 

تو که بر جسم دین روان بودی  
تـو که توحیــد را نشـان بـودی 
به چه تقصیر تشنه جان دادی؟

رفت آهت بر آسمان ز نهاد          بابی انت یا امام جواد

 

دل«میثم»هماره سوزد ازاین 
کـه نهادنـد ای ســلالۀ دیـن
بـدنت را سـه روز روی زمیـن

مثل جدت حسین از بیداد         بابی انت یا امام جواد           

نوحه حضرت جواد علیه السلام

صیام تا قیام 4 – غلامرضا سازگار

چراغ و چشم رضـا محمـدبـن‌علـی
شهیــد زهـر جفــا محمـد‌بـن‌علـی
ای شده خون بردلت یار جانی قاتلت

یا جواد‌بن‌الرضا          یا جواد‌بن‌الرضا

 

ســلام مــا بــه تــو و نگــاه آخــر تـو 
چگونه کشتـه تو را ز کینـه همسر تو 
بر تو بی‌جرم وگناه خانه‌ات شدقتلگاه

یا جواد‌بن‌الرضا         یا جواد‌بن‌الرضا

 

سرشـک دیدۀ مـن نثار تـربت تو
همیشه گریه کنم به یادغربت تو
ای عزیـز فاطمه باب حاجات همه

یا جواد‌بن‌الرضا           یا جواد‌بن‌الرضا

 

الا عطا و کرم همیشه عادت تو
شرر زند به جگر غم شهادت تو 
تو غریب خانه‌ای بر رضا ریحانه‌ای

یا جواد‌بن‌الرضا          یا جواد‌بن‌الرضا

 

شنیده‌ام که ستم رسیده بـر بدنت
فتــاده روی زمیــن ز بــام خانـه تنت
بر روی خاک آن بدن بوده بی‌غسل وکفن

یا جواد‌بن‌الرضا         یا جواد‌بن‌الرضا 

 

به دست اهل ولا تن تـو گشتـه کفن
گلـوی تشنـه نشـد سـرت جدا ز بدن
ای رضا را نورعین گریه کن بهرحسین 

یا جواد‌بن‌الرضا          یا جواد‌بن‌الرضا

در مصیبت حضرت جواد علیه السلام

صیام تا قیام 4 – غلامرضا سازگار

زهر به جـان زد شـررم ای پدر     سوخت ز پا تا به سرم ای پدر 
جواد مظلـوم تو از دست رفت     نمــانده دیگـــر اثـــرم ای پـدر
من که غریبانه زدم دست و پا     مگر تـو گیــری به بــرم ای پدر
شمع شدم آب شدم سوختم      لختۀ خـون شـد جگـرم ای پدر
حجرۀ دربسته مـرا شد قفس      ریخت همـه بـال و پرم ای پدر
کاش که می‌بود به بالای سر      ایـن دم آخــر پســرم ای پـدر 
یار مـرا کشت به فصل شبـاب     زد بــه جگــر نیشتــرم ای پدر
تشنه‌ام و به یاد جـدم حسین     اشک‌فشــان از بصــرم ای پدر

بــا نفس «میثـم» دلسـوخته 
ریخت به دل‌ها شررم ای پدر

در مدح و مصیبت حضرت جواد‌ علیه السلام

صیام تا قیام 4 – غلامرضا سازگار

ای انس و جان گدای تو یا حضرت جواد     شرمنده ی عطای تو یا حضرت جواد
دائـــم ز کـــار خلــق گره بـــاز می‌کند     دست گره‌گشـای تو یا حضرت جواد 
زیباتریــن دعــــای سماواتیــان بــــود     مـدح تـو و ثنـای تـو یــا حضرت جواد  
پیش از شب ولادتــم ای آشنــای دل       دل بــود آشنــای تـو یا حضرت جواد  
چون آیه‌هــای نـــور، پدر بوسه می‌زند     بـر روی دلربــای تــو یا حضرت جواد 
زوار پـــا نهنـــد بــــه بــــال ملایکــــه     در صحـن باصفای تو یا حضرت جواد
پــر می‌زنــد کبوتــر دل‌هــا ز هـر طرف     پیوستـه در هـوای تو یا حضرت جواد
جود ازتو جودگشت وکرامت نهاده است      رخ بـر در ســرای تـو یا حضرت جواد 
تو کیستـی؟ همیشـه ـجواد الائمه‌ای      من کیستم؟ گدای تو یا حضرت جواد 
بایــد هـزار زاده ی اکثم بـه وقت بحث     صـورت نهد به پای تو یا حضرت جواد 
مامـون در آتش حسـدش آب می‌شود      چون بشنود صدای تو یا حضرت جواد
بخشـی بــه قاتل پــدرت حــرز مادرت      ای جـان مـا فـدای تو یا حضرت جواد 
بگشای لب که لحظه به لحظه اجابت است     دلــداده ی دعـای تـو یا حضرت جواد  
هر کس زده است دست توسل به دامنی      مــا را بــود ولای تــو یـا حضرت جواد  
قبــر مطهــر تــو در آغـــوش کاظمیـن        دل‌های ماست جای تویا حضرت جواد
بالله قســم هــر آنچــه بگوییم نارسات     بـر قــامت رســای تو یا حضرت جواد
هرگـــز رضا ز کس نشــود حضرت رضا     یک لحظه بی‌رضای تو یا حضرت جواد
این غم کجابرم که بسی برتو شدستم      از یــار بی‌وفــای تــو یــا حضرت جواد 
باتو هرآنچه شد ستم وظلم بی‌حساب      دانــد فقط خــدای تــو یا حضرت جواد  
تو در میـان حجـره زدی نالـه و گریست      قاتـل هــم از بـرای تـو یا حضرت جواد 
آتش گرفت حجره ی دربسته چون دلت     از اشک بی‌صـدای تـو یا حضرت جواد  
قلب تــو پاره‌پاره شـد و شهر کاظمین      گردیــد کربــلای تــو یــا حضرت جواد 
بالله قسم رواست کــه مرغـان آسمان      گرینــد در عــزای تــو یـا حضرت جواد  
بــا آن همه وفــا و محبت کــه داشتی      شد زهر کین سزای تو یا حضرت جواد

«میثم» به ناله‌های دلت بود آشنا
شد مرثیه‌سرای تو یا حضرت جواد

نوحۀ امام جواد علیه السلام

صیام تا قیام 3 – غلامرضا سازگار

شهادت باب المراد است    
  مصیبت خیرالعباد است  
    عزای حضرت جواد است

وا اماما وا شهیدا 

 

کشتنــد حجت خــدا را    
  مـولای مـــا ابن الرضا را   
    کردنــد تــازه داغ مــا را 

وا اماما وا شهیدا

 

ای آخرین شمس امامت     
  یابن‌الحسن سرت سلامت  
    بر پا شده شور قیامت

وا اماما وا شهیدا

 

پیوسته خون شد بردل او     
  با زهر حل شد مشکل او   
    شد همسر او قاتل او

 وا اماما وا شهیدا 

 

گردیــد در فصــل جوانــی    
  دستــه گل رضــا خزانی   
    این شد سزای مهربانی

 وا اماما وا شهیدا 

 

ملک جهان را غـم گرفته    
  امـــام رضــا ماتم گرفتــه  
    قلب همــه عالـم گرفته  

 وا اماما وا شهیدا 

 

امام هادی دل شکسته    
  برچهره گرد غم نشسته  
    ندا دهد با قلب خسته

وا اماما وا شهیدا

یا جواد‌الائمه علیه السلام

صیام تا قیام 3 –غلامرضا سازگار

من مریدم مراد می‌خواهم     وصل خیرالعباد می‌خواهم
کمم امـا زیـاد می‌خواهم      از امـام جــواد می‌خواهم 

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

خــاک ابن‌الرضـاست در گِل من     مهــر او روز حشــر، حـاصل من
همه جااوست شمع محفل من      نقش بسته بـه مصحف دل من

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

روسیاهـم سفیــد شـد مویم     گـرد عصیـان نشسته بر رویم
هرچه هستم گدای این کویم     بـــا تمـــام وجــود می‌گــویم

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

گـر چـه یـا سیـدی گنهکارم     تو مـرا یـار و مـن تـو را عـارم
تو سراپـا گلـی و مـن خارم      به همـه گفتـه‌ام تـو را دارم 

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

ای ولایــت تمـــام ایمــانم      کاظمیـن تــو قبله ی جانم 
من همـه دردم و تو درمانم     کـی گـذاری ز درد درمـانم 

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

تو جوادی و من گـدای توام      مـور افتــاده زیـر پــای توام 
بی نوائی به نی نوای توام     همه جـا بر در سـرای توام

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

تو که بر ثامن‌الحُجج پسری      نورچشمـی و پاره ی جگری
سیـدی! از پــدر غریب‌تـری      خواهم از آتش غمت شرری

یا جوادالائمه ادرکنی

 

یــار زد همچـو مـار بـر جانت     کشت اما غریب و عطشانت
دادپاسخ به لطف واحسانت      پـــدر و مــادرم بــه قربــانت

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

مــادرت پشــت آن درِ بستـه      دیده گریان وسینه بشکسته
سـوخت از ناله ی تو پیوسته     ای ز بیـــداد یــار دلخستــه

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

با همه لطف و مهربانی تو      قاتلت گشت یـار جـانی تو
رحـم ننْمــود بـر جوانی تو      ای فــدای غـم نهــانی تو

 یا جوادالائمه ادرکنی

 

ای بـه دامـان مهـر تو دستم     من کـه از کوثـر شما مستم 
بدم و خویش بـر شما بستم      هر که‌ام«میثم»شما هستم 

 یا جوادالائمه ادرکنی

در مدح و مصیبت حضرت جواد علیه السلام

صیام تا قیام 3 – غلامرضا سازگار

ای مرغ جان کبوتر صحن وسرای تو      هفت‌آسمان صحیفۀ مدح و ثنای تو 
چشـم رضـا بـه مـاه رخ دلربــای تو     چشـم فرشتگان خـدا جـای پای تو

دل‌هـای عارفـان حـرم بـا صفای تو
تو خود جوادی و همه عالم گدای تو

 

دست گدائی همه عالم به سوی تو     دل بــرده از امـام رضـا مــاه روی تو
پیشانـی ملائکـه بــر خـاک کوی تو      جام بهشتیـان همه پـر از سبوی تو 

ذکر خوش امام رضا گفتگوی تو 
زیبد که او هماره بگوید ثنای تو

 

بسم‌اللهِ صحیفـۀ دل‌هـاست نام تو      خیل ملَک ستاده به عرض سلام تو 
عالــم رهیــن کثــرتِ جـود مدام تو     بالاتــر از ثنـــای خلایـــق مقــام تو 

 نور است همچو آیۀ قرآن کلام تو
رویـد مسیـح از نفس جانفزای تو

 

وابسته بـر وجود تـو این عالـم وجود     آرند جن و انس به خـاک درت سجود
مشهور درمیان امامان شدی به جود      بر جود و بر قیام و سجوت همه درود

آیـات غیب را رخ نـورانی‌ات شهود
وجه خداست روی محمّدنمای تو

 

تــو بضعــۀ امـام رضـا نجـل حیدری     سر تا قـدم پیمبـر و زهـرا و حیدری
چشم وچراغ زادۀ موسی‌بن‌جعفری     ابـــن الرضــــای اوّلِ آل پیمبــــری

از هــر چــه گفته‌انـد و نگفتنـد برتـری
گوهر چه قابل است که ریزم به پای تو

 

جز تو که خصم گشته ز جــود تو بهـره‌بر      کــی داده حــرز فاطمــه بــر قاتل پدر
جایی که می‌کنی توبه دشمن چنین‌نظر     بــاور نمی‌کنــم کــه برانی مــرا ز در

از من اگر چه نیست کسی روسیاه‌تر
دارم امیـد بـر تـو و لطــف و عطـای تو

 

مأمون به پیش علم وکمال توشدحقیر     افتـاد در حقـارت و افکنــد ســر به زیر
«یحیی‌ابن‌اکثم»آمده درمحضرت اسیر     بــا آنکـه در مـدارج تعلیــم گشتـه پیر

 در محضـر تو کم بـوَد از کودک و صغیر 
شـد محـو علـم و دانش بی‌انتهـای تو

 

مـا مــورِ کوچک و تـو سلیمان عالمی     جــان امــام هشتـم و جانــان عالمی
مدفون به کاظمینی وسلطان عالمی      مـــاه رضـــا و مهــر فـــروزان عـالمی 

در هـر قـدم نثـار رهـت جان عالمی
جان چیست تا کنند خلایق فدای تو

 

یک عمر بوده آتش غم شمع محفلت      مأمون هزار مرتبه خـون ریخت در دلت
دردا کـه یـار جانـی تــو گشت قـاتلت     حل شد به زهر، عاقبت کار، مشکلت

بودی جوان و قتلگهت گشت منزلت 
خامـوش گشت زمزمه‌هـای دعای تو

 

دربین حجره سوختی ودست و پا زدی     وز ســوز سینــه نالــه ی واغربتـا زدی
با کـام تشنـه مــادر خــود را صدا زدی     وز سوز ناله شعله به ارض و سما زدی

فریاد بهر تشنه‌لبِ کربلا زدی 
بـر عرش رفت نالۀ واویلتای تو

 

هر چنـد هیـچ‌کس ز غمت با خبر نبود      دیگرسرت به نوک نی وطشت زر نبود
در قلـب داغــدار تــو داغ پســر نبــود      لب‌هایت از حسین دگر تشنه‌تر نبـود 

 دیگر به سنگ ماه جمالت سپر نبود
جاری نگشت خون بـه رخ دلربـای تو

 

تــا دور چــرخ فصـل خـزان دارد و بهار      روزی چــو روز جــد تـو نبْـوَد به روزگار
«روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار     خورشید سر برهنه درآمد ز کوهسار» 

«میثم» بیـار در غـم او چشـم اشکبـار
کن گریه تا که سیل شود اشک‌های تو

مدح و مصیبت امام جواد علیه السلام

صیام تا قیام 3 – غلامرضا سازگار

الا کــرم ز تــو مشهـور یا امـام جواد     کلام تـوست همـه نـور یـا امام جواد
ائمه‌انــد جـواد و توئـی جــواد همـه      که گشته جود تو مشهور یاامام جواد 
سـزد ز لعـل لـب حضــرت رضا ریزد     بـه مـدح تــو دُر منثــور یـا امـام جواد
اگر چه نزد شمـا آبروی نیست، مرا     مکـن ز درگـه خـود دور یــا امام جواد
گدایی‌ام بــه درت جـز بهانه‌ای نبوَد     مـراست وصـل تو منظور یا امام جواد
بـه روی زائر تـو بوسه می‌زند جبریل     به ذکـر«سیعک مشکور»یا امام جواد
به کاظمیـنِ تـو روی نیـاز برده کلیم      سلام می‌دهــد از طـور یـا امـام جواد
جحیم اگرتو نگاهش کنی حدیقۀ گل      بهشت بـی تو کم از گور یا امام جواد
اگر چــه ران ملخ هـم ندارم ای مولا     مـرا بخـوان بـه درت مـور یا امام جواد
قضا به حکم تو محکوم، ای ولیِ خدا      قـدر بـه امـر تــو مأمــور یــا امام جواد
لباس نـور مرا بـر تن از ولادت توست      گنــاه، وصلـه ی ناجــور یـا امام جواد
خــدا ثنــای تــو را گفته و چگونه مرا     بــوَد ثنــای تــو مقــدور یــا امام جواد
لب تو داشت تبسّم،ولی دلت را بود     هزارهــا غــم مستــور یــا امـام جواد
ندید دختر مأمـون جلال و قـدر تـو را      چو بود چشم دلش کـور یا امام جواد
هــزار مرتبــه نفرین به دختـر مأمون      که شد به قتل تو مسرور یا امام جواد
فـراز بــام بــه گــرد تـن تــو بگرفتند      پرندگــان هــوا شـــور یــا امــام جواد
شهادت تو در آن حجره با لب تشنـه      بـوَد تجسّــم عاشــور یــا امـام جواد

عنایتی که شود روز حشر«میثم» هم 
بـه دوستی تـو محشـور یـا امام جواد

نوحه حضرت جوادالائمه علیه السلام

صیام تا قیام2 – غلامرضا سازگار

خون شد از غم دل من سوخته حاصل من
بـا کـه گویـم کـه شـده یـار مـن قاتـل من
ای خدا مظلومم

ای پــدر کـن نگهم خانـه شد قتلگهم
جگر سنـگ بسـوزد بـه شـرار دل من
ای خدا مظلومم

چون تو تنها و غریب چهره بر خاک نهم
جــان بـابـا تــو بگــو کـف نــزد قاتل من
ای خدا مظلومم

رفتــه طاقـت ز تنــم جـان رود از بدنم
یار سنگین دل من بر تن من تاب نداد
ای خدا مظلومم

نتوانــم کــه دگــر دسـت و پــای بزنــم
جگرم سوخت ویک قطره به من آب نداد
ای خدا مظلومم

از نفس افتــادم در قفـس جــان دادم
ای پدر مشکل تو مشکل من گردیده
ای خدا مظلومم

از چــه خــود صیـــادم نکنــد آزادم
دختــر قاتــل تـو قاتـل من گردیده
ای خدا مظلومم

شهادت حضرت جواد علیه السلام

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار

یـوسف فـاطمـه تنهــا و دل شکستـه
لب تشنه جان داده،در حجرۀ در بسته 

می‌گرید چشم همه          بر جواد الائمه

 

ام‌الفضل می‌خندد بر گریۀ همسرش
فـاطمـه می‌گریــد در ماتــم پسرش

می‌گرید چشم همه          بر جواد الائمه 

 

پیـکــر اطهــر آن حجّــت یگانــه
عین آفتاب است بالای بام خانه 

می‌گرید چشم همه          بر جواد الائمه 

 

خون ریزد از چشم هر شیعۀ آزاده 
کان تـن نازنین در کوچه‌ها اُفتاده 

می‌گرید چشم همه         بر جواد الائمه 

 

مرغان بر روی بام پرهای خود وا کردند
سایبـان بـر جسم یـوسف زهـرا کردند

می‌گرید چشم همه         بر جواد الائمه 

 

یـا الله یـا الله عاشق کاظمینم 
مشتاق تربت آن زادۀ حسینم 

می‌گرید چشم همه          بر جواد الائمه

عرض ادب به ساحت حضرت جواد علیه السلام

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار

ای کعبه ی امید دل ای قبلۀ مراد!      ریحانه ی امـام رضـا، حضرت جواد 
باب الکـرم، امام نهـم، سیدالعباد      جن و بشـر به مهر تو دارند اتحاد 

ای کوثـر امـام رضـا نجــل فاطمه 
جود جوادیِ تو شده شامل همه

 

ای خاک کاظمین تو عطر بهشت من     مهــر شمـا ز روز ازل سرنـوشت من 
بـوی گل محبت تـو در سـرشت من      خطی بکش به نامۀ اعمال زشت من

بر قلب من ولای علی رانوشته‌اند
نـام محمّدابـن علـی را نوشته‌اند

 

من کیستم گدای تو یا حضرت جواد      خــاک در ســرای تو یا حضرت جواد
یک عمـر آشنـای تو یا حضرت جواد     دارم بـه لب ثنای تو یا حضرت جواد 

تا صبح حشـر گـردن من زیر دین توست
هر جا سفر کنم دل من کاظمین توست 

 

احسان و بذل و جود و کرامت مرام تو      در چــارده جــواد، جـواد اسـت نام تو 
گیــرد پــدر بــه اوج جــلال احترام تو      دل‌هـــا کبوتــر حــرم و مــرغ بــام تو 

بر پـای قطـره‌ات سـر خجلت، یم آورد 
هستی به پیش کثرت جودت کم آورد 

 

ای کاظمیـن تــو نجـف و کربــلای من     نـام تـو استجـابت و ذکـر و دعـای من
صحن تو و رواق تو سعی و صفای من     پیش از مـن و ولادت مـن، آشنای من

جایی که با تو گفت رضا، جان فدای تو
درِّ سخن چگونـه بریـــزم بــه پـای تو؟

 

مأمون چو دید عـزت و قدر و جلال تو     چندین هزار مسئله در یک سؤال تو 
خود را حقیر یافت بـه پیش کمـال تو     گردیــد بــا تمــام حشــم پایمـال تو 

در پیش عزت و شرف مرتضایی‌ات
پی برد بـر حقیقت ابن الرضایی‌ات

 

در سینه ی تو علم خداوند عالم است      این است ونیست،نیست به جزاین،مسلم است 
گفتــار تــو تمـام چو آیات محکم است      مبهوت و لال نزد تو یحیی ابن اکثم است

او را نمـانـده زهــره کــه آرد دمــی دگر 
گویی که رخت بسته سوی عالمی دگر

 

گفتــار علمــی تــو جهــان را فراگرفت     آثــار تــو زمیــن و زمـــان را فــراگرفت
احسـان تـو عیــان و نهـان را فراگرفت      تنها زمـان نه، کون و مکـان را فراگرفت

تقوا و علم و جود و کرامت از آن توست 
اقرار می‌کـنم کـه امـامت از آن توست

 

تو کیستی که جود نهد چهره بر درت     تعظیم بـرده خصم، مکرر به محضرت 
بخشی بـه قاتـل پـدرت، حـرز مادرت     دردا کـه ام فضـل چــه آورد به سرت

آن روسیــاه روی پـدر را سفیـد کرد
آخر تو را به فصل جوانی شهید کرد

 

دربین حجره سوختی ودست وپا زدی     گه جـد و گـاه مـادر خــود را صدا زدی
وز ســوز سینــه نالـه به یاد رضا زدی     وز نالــه شعلـه بــر دل اهــل ولا زدی

چندین کنیز چشم سوی حجره دوختند
بـر غـربت تـو پشت در بستــه سوختند

 

هــر روز بـــود لشکــر غـم در مقـابلت     مانند شمع آب شد و سوخت حاصلت
بگریست در مصیبت تــو چشـم قاتلت     بر تو چه می‌گذشت خـدا دانـد و دلت

هر لحظه از حیات تو یک عمر ماتم است
فریاد سینه سوز تو در نظم«میثم»است

نوحۀ حضرت جواد علیه السلام

صیام تا قیام  - غلامرضا سازگار 

ای پدر یا رضا کـن نگاهم 
حجرۀ من شده قتلگاهم 

یــــا ابتــــــا          واویلتـــــا 

بابا رضا جان بابا رضا جان 

 

حجره دربسته من دل شکسته
گـرد غـربت بـه رویــم نشسته

کـام عطشـان          دیــده گریــان

بابا رضا جان بابا رضا جان 

 

من که عمری جفا با دلم شد
یــار نامهربـــان قاتلـــم شــد 

شــد تنـم آب          رفتــم از تــاب 

بابا رضا جان بابا رضا جان 

 

من جگـر پــاره ی مرتضــایم 
من جواد بن موسی الرضایم

دیـدم از یــار         رنـــج بسیــار 

بابا رضا جان بابا رضا جان

 

عاقبــت در بهـــار جـــوانی 
گلشن عمر من شد خزانی

کــرده دشمن          گریــه بــر مـن 

بابا رضا جان بابا رضا جان

نوحۀ حضرت جواد علیه السلام

صیام تا قیام  - غلامرضا سازگار 

تــو امــام جــوادی    
  چون شد از پا فتادی   
    ســر بــه زانــو نهـادی

یا جوادالائمه 

 

غصه ات بی شمــاره    
  سینه ات پــر شراره  
    اشک چشمت ستاره

یا جوادالائمه 

 

این که ماه تمام است    
  بر خلایق امام است  
    پیکرش روی بام است

یا جوادالائمه 

 

آسمان سینه چاک است    
   یک بدن روی خاک است   
    بهتر ازجان پاک است 

یا جوادالائمه

نوحه حضرت جواد علیه السلام

صیام تا قیام  - غلامرضا سازگار 

ای گـل پـر پـر ثامــن الائمــه     جواد اهل بیت یوسف فاطمه 
ای سپهـر کـرم ای یم جودم      کاظمین تو کعبه ی مقصودم 

سیدی مولا سیدی مولا
سیدی مولا سیدی مولا 

 

ای که ازکودکی خون شده بردلت     در جوانی شـده همسرت قـاتلت
بــه فـدای تـو و قلـب مسمـومت     تشنه جان داده چون جدمظلومت

سیدی مولا سیدی مولا 
سیدی مولا سیدی مولا 

 

آخر از زهرکین پـاره شد جگـرت     قاتلــت دختـــر قاتـــل پــــدرت
تشنه لب گوشۀ خانه جان دادی     مثــل بابـت غریبانـه جـان دادی

سیدی مولا سیدی مولا
سیدی مولا سیدی مولا

 

آسمان و زمین بر دلت گریه کرد      بـر غریبـی تـو قاتلـت گـریه کرد 
می زدی دم به دم با تن خسته      دست و پـا در حجــرۀ در بسته

سیدی مولا سیدی مولا 
سیدی مولا سیدی مولا  

 

کاظمین شاهــد قصـۀ غربتت     بوی خاک حسین آید از تربتت
شـده مـرغ دلـم بی قـرار تـو     چـه شـود رخ نهـم به مزار تو

سیدی مولا سیدی مولا 
سیدی مولا سیدی مولا

 

وقت مردن به دربوده چشم ترت     تــا ببینـی رخ نازنیــن پســـرت
نه تـو را مونس و یـار و یـاور بود      نه پسـر نـه برادر نه خواهر بود

سیدی مولا سیدی مولا
سیدی مولا سیدی مولا

ماه بربام

صیام تا قیام  - غلامرضا سازگار 

ای باب حاجت همه ای قبلۀ مراد      نورالهـدی ولـی خــدا سیدالعباد 
خیرالامم محیط کرم آسمان جود      ابن الرضا امـام نهـم حضرت جواد

بـاب عطا و مظهــر جـود خدا تویی 
مولا تویی، امام تویی، مقتدا تویی

 

قرآن بود ز مدح و ثنـای تـو شمّه ای     جز مهر تو به گردن مانیست ذمّه ای
بحرسه گوهری گهر هشت بحر نور      کـــل ائمـــه را تـــو جــوادالائمـه ای

روح رضـا، روان رضــا در وجــود توست
تا روزحشر جواد اگرهست جود توست

 

دشمن خجل زلطف و عطا وکرامتت     از کودکـی بـه عالـم خلـقت امامتت
از ماه عارضت شده شرمنـده آفتاب     دل بــرده از امــام رضـا سرو قامتت

آیینۀ جــلال و جمال محمدی 
مجموعة تمام کمال محمدی

 

نامـت ز کــار خلــق گــره بـاز می کند     علمت به سن کودکی اعجاز می کند
مأمون چو پی به قدر وجلال تومی برد     روحش ز تن برون شده پـرواز می کند

برگرد شمع روی تو پروانه می شود 
در حیـرت کمــال تو دیوانه می شود 

 

علم تورا احاطه به ملک دو عالم است      ظـرف وجـود پیش عنایات تو کم است
با آن همه جواب مسائل که می دهی     لال از جواب مسئله ات پور اکثم است

در کودکی به سینه علوم پیمبرت
زانو زدند کل فقیهـان بـه محضرت

 

وقتی که دست جودتو بخشندگی کند     بایــد کــرم بــه خــاک درت بندگی کند
مظلـوم چـون تـو کیست کز آغاز زندگی     بــا دخـــت قاتـــل پـدرش زندگـی کند

یک عمر بـود تلـخ ترین زندگانی ات 
تا آنکه کشت یار به فصل جوانی ات

 

هر گه تو را به چهـرۀ مأمـون نظاره شد     بـر غـربت پـدر جگـرت پـاره پــاره شد
روزی که عقدبست به تودخت خویش را     سر تا به پات شعلـه ز داغ دوباره شد

پیوسته حبس بود به دل سوز و آه تو 
دردا کـه گشت خــانۀ تــو قتلگــاه تو 

 

پیوسته بود سوز درون شمع محفلت      با تو چه می گذشت خدا داند و دلت 
دندان نهاده روی جگر سال ها بسی     تا دخــت قاتــل پــدرت گشت قاتلت 

هر تیر غم که داشت قضا بر دل تو دوخت
از بس که سوختی جگر زهر بر تو سوخت 

 

یار تـو مار گشت و بـه جانت امان نداد     یک لحظه روی خوش به تومولا نشان نداد 
بعدازحسین هیچ امامی به وقت مرگ     مثل تــو ای ولــی خــدا تشنه جــان نداد 

ازشعله های سوز درون سوخت حاصلت 
بگــریست بــر غریبـی تــو چشم قاتلت 

 

عمـــر تــو در بهار جوانـی تمــام شد     تشییع پیکــر تـو  بـه بالای بــام شد 
افتـاد بیــن کوچــه تنت از فــراز بــام      ایــن گونــه از جنــازۀ تو احتــرام شد 

تا هست آسمان و زمین داغدار تو
پیوسته اشک دیدة "میثم" نثار تو

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

یوسف رحیمی

لب تشنه بود ، تشنة یك جرعه آب بود

مردی كه درد های دلش بی حساب بود

 

پا می كشید گوشة حجره به روی خاك

پروانه وار غرق تب و التهاب بود

 

از بسكه شعله ور شده بود آتش دلش

حتی نفس نفس زدنش هم عذاب بود

 

در ازدحامِ  هلهله های كنیزكان

فریاد استغاثة او بی جواب بود

 

یك جرعه آب نذر امامش كسی نكرد

رفع عطش اگر چه کمال ثواب بود

 

آخر شبیه جد غریبش شهید شد

آری دعای خسته دلان مستجاب بود

 

غربت برای آل علی تازگی نداشت

در آن دیار كشتن مظلوم باب بود

 

تا سایه بان پیكر نورانیش شوند

بال كبوتران حرم را شتاب بود

 

اما فدای بی كفن دشت كربلا

آلاله ای كه زخم تنش بی حساب بود

 

هم تیغ و نیزه خون تنش را مكیده بود

هم داغدیدة شرر آفتاب بود

منفعت بام

 محمد فردوسی

افتاده ای به گوشه ای از آشیانتان

گویا به لب رسیده در این بُرهه جانتان

 

حتّی میان خانه ی خود هم غریبه ای

یعنی که بی ستاره بُوَد آسمانتان

 

بر روی خاک حجره تنت پیچ می خورد

آری بُریده زهر جسارت امانتان

 

بیهوده با نوای عطش دست و پا مزن

یک قطره آب هم نرسد بر دهانتان

 

اینجا جواب ناله تان سوت و هلهله است

اینجا کسی محل ندهد بر فغانتان

 

در لا به لای در بدنت گیر می کند ...

وقتی که می دهند کنیزان تکانتان

 

از حجره تا به بام،دلم شور می زند

ترسم ترک ترک بشود استخوانتان

 

این هم یکی ز منفعت بام خانه است

دیگر کسی به نیزه نبیند مکانتان

 

شکر خدا ز شدّت مستی کسی نزد

با چوب خیزران به لب ارغوانتان

ارثش بود

یحیی نژاد سلامتی

باز هم زهر شده مرهم بی یاور ها

باز هم زخم زدند بر جگر مادرها

 

این چه رسمی ست که یک عده پرستوی غریب

بنشینند درون قفس همسرها؟!

 

جای شکر است ندیده جگرش را در طشت

بازهم شکر نبوده خبر از خواهر ها

 

این همه تشنگی و هلهله ها ارثش بود،

صحنه ی کرب و بلایی ست به پشت درها

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

مهدی نظری

میان حجره غریبانه دست و پا میزد

همان که روضه اش آتش به جان ما میزد

 

میان اشهد خود گاه یا رضا میگفت

و گاه مادر مظلومه را صدا میزد

 

تمام حاجت او انتقام سیلی بود...

....از آن که مادرشان را به کوچه ها میزد

 

صدای ناله ی او: آه سوختم ،جگرم

شراره ها به دل حضرت رضا میزد

 

صدای هلهله و تشنگی و کاسه آب

گریز روضه او را به کربلا میزد

 

دلش گرفت برای کسی که در گودال

عدو به پیکر او نیزه بی هوا میزد

 

همین که چشم به هم میگذاشت او می دید

که روی نیزه سر شیر خواره را میزد

 

همان که سر شاه را جدا کرده

سه ساله را طرفی برده و جدا میزد

 

برای اینکه نبیند دوباره این ها را

میان حجره غریبانه دست و پا میزد

اشعار شهادت حضرت امام جواد(ع) 

مهدی نظری

به زمین خوردی و آهت دل ما را سوزاند

جگرت سوخت و این؛ قلب رضا را سوزاند

 

پشت این حجره در بسته چه گفتی تو مگر

که صدای تو مناجات و دعا را سوزاند

 

عمر کوتاه تو پایان غم انگیزی داشت

جگر تو جگر ثانیه ها را سوزاند

 

بی حیا لحظه سختی که به تو آب نداد

با چنین کار دل عرض و سما را سوزاند

 

بس که در فکر رخ حضرت زهرا بودی

داغ آن صورت مجروح شما را سوزاند

 

گرچه مثل پدرت سوختی از زهر ولی

مجتبائی شدنت آل عبا را سوزاند

 

شیشه عمر تو را هلهله ها سنگ زدند

این جوان بودن تو بود خدا را سوزاند

 

طشت ها تا که به هم خورد خودت میدیدی

خیزران روی لب خشک، حیا را سوزاند

 

تا کبوتر به تو و صورت تو سایه فکند

ماجرایی دل خون شهدا را سوزاند

 

بعد غارت شدن جسم غریبی دشمن

خیمه های حرم کرب و بلا را سوزاند

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

مهدی میری

آیات تشنگی است سرود زبان من

مرثیه های داغ عطش ترجمان من

 

جز آیه های درد، ترنم نمی کنم

 یعنی که زهر برده تمام توان من

 

سوز عطش گلوی مرا زخم کرده است

بیخود نشد شکسته شکسته بیان من

 

از بس که تشنگی تب و تاب مرا ربود

خشکیده ذره ذره زبان در دهان من

 

این حُجره نیست مقتل جان کندن من است

خود قاتل است همسر نامهربان من

 

آیا جواب آه غریب است کف زدن؟

هر هلهله ست خنجر تیزی به جان من

 

نفس به سینه من حبس می شود

 دشمن نشسته منتظر نیمه جان من

 

گیرم چراغ عمر مرا هم کنی خموش

خاموش کی کنی فروغ نهان من

 

از حجره تا به بام تنم زخمه زخمه شد

  این راه پله می شکند استخوان من

 

افسوس قاتل پسر فاطمه شدی

خیری کجا رسد به تو از دشمنان من

 

کُشتی مرا به فصل جوانی خدا کند

 رحمی کنی بر پسر نوجوان من

 

هادی بیا وقت جدایی نظاره کن

بر بام خانه بی کفنی میزبان من

جوان الائمه

صابر خراسانی

این پسر محتضری که پدرش نیست 

فرق میان شب تار و  سحرش نیست

بسکه هلهله است زحجره خبرش نیست

غیر شعله بر تمامی جگرش نیست

 

بهر عطش آب بجز چشم ترش نیست

 

پا به سن گذاشتنش فلسفه دارد

سوختن و ساختنش فلسفه دارد

زود خمیده شدنش فلسفه دارد

غربت مثل حسنش فلسفه دارد

 

سوخته و آب شده بیشترش نیست

 

باز  آفتاب دل ماه گرفته ست

باز گریبان بی گناه گرفته ست

دست روزگار به ناگاه  گرفته ست

پنجه ی بغض  از  نفسش راه گرفته ست

 

حجره ی در بسته دوای جگرش نیست

 

درد بی کسیش مداوا شدنی نیست

ناله دوای تو نه تنها شدنی نیست

در  هجوم هلهله پیداشدنی نیست

چشم بسته اش دگر واشدنی نیست

 

منتظر  هیچکسی جز  پسرش  نیست

 

در به روی این  غریب خسته نبندید

آینه ی قلب او  شکسته نبندید

اشک راه دیده او بسته نبندید

مادر او پشت در نشسته نبندید

 

بسکه غریب است کسی دور و بر ش نیست

 

حنجرش  از ناله ی زیاد گرفته ست

بسکه هوای دل جواد گرفته ست

 

همسر او عشق  را به بادگرفته ست

اینهمه بی رحمی از که یاد گرفته ست؟

 

همسر این زندگی  همسفرش  نیست

 

رفت دلش کربلا لحظه ی آخر

شمرنشست و کشید  خنجر و حنجر

چوبه ی محمل براش شد لبه ی در ....

اشعار شهادت حضرت امام جواد(ع)

قاسم نعمتی

کسی خبر نشد از غربت نهانی من

نیامده به سرم بهر همزبانی من

 

فقط غریب مدینه غم مرا فهمد

که همسرم شده در خانه خصم جانی من

 

کجایی ای پدرم؟ حال و روز من بینی

کمی تو گریه کنی بهر ناتوانی من

 

برای مادرم آنقدر گریه کردم تا

غم جوانی اش آمد سر جوانی من

 

بیا و خوب ببین کوچه ی بنی هاشم

به جلوه آمده در وقت قد کمانی من

 

بیا و در رخ من روی مادرت را بین

کبود گشته چو او روی ارغوانی من

 

میان هلهله ها گمشده نوای دلم

ز بسکه کف زنند وقت روضه خوانی من

 

چگونه جسم مرا تا به روی بام کشید

عیان بود ز مچ پای ریسمانی من

 

هزار بال کبوتر نیابتا ز حسین

رسید تا که کند کار سایه بانی من

 

سلام بر بدن بی عزیز خدا

سلام بر تن عریان سیدالشهدا

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

یاسر مسافر

اینگونه آه مکش  جوابت نمی دهند

حرف از عطش مزن که آبت نمی دهند

 

در بین هلهله ها ای عزیز من

پاسخ به درد و پیچ و تابت نمی دهند

 

چشم انتظار لطف کنیزان خود مباش

 مرهم برای قلب کبابت نمی دهند

 

دنیا نه جای توست ، به عرش خدا برو

آنجا ملائکه عذابت نمی دهند

 

وقتی کبوتران خدا سایه گسترند

هرگز به دست آفتابت نمی دهند

 

می خواستند مثل حسین خونجگر شوی

پایان اگر به التهابت نمی دهند

 

یک روز هم حسین صدا زد که اصغرم

حرف از عطش مزن که آبت نمی دهند ....

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

یوسف رحیمی

دل من را چه مبتلا کرده

جلوه هايي که دم به دم داري

حضرت عشق! حضرت باران!

در دل خسته ام حرم داري

 

در هواي زيارت حرمت

در به در مي شويم مثل نسيم

السلام عليک يابن رئوف

السلام عليک يابن کريم

 

دل به آفاق جود مي بندد

هر کسي آمد و اسيرت شد

در جواني دل شکسته‌ی ما

سرو قامت خميده پيرت شد

 

از نگاهت مراد مي گيرم

شده قلبم مريد چشمانت

شاهد لحظه هاي دلتنگي!

دل تنگم شهيد چشمانت

 

جان من! بين خانه‌ی خود هم

به خدا آنقدر غريبي که

غربتت را کسي نمي فهمد

تويي و قلب بي شکيبي که ...

 

قفس غربت و دلي مجروح

پر و بال پرنده مي ريزد

گريه مي باري و کنارت باز

ام فضل است خنده مي ريزد

 

سر به ديوار بي کسي داري

در غروب غريب فاصله ها

گم شده ناله هاي بي رمقت

در هياهوي شوم هلهله ها

 

دگر آقا تو خوب مي داني

ناله‌ی بي جواب يعني چه

التماس نگاه لب تشنه

ندبه‌ی آب آب يعني چه

 

به فداي کبوتراني که

دست در دست آسمان دادند

بال در بال ، گريه در گريه

به تني خسته سايه بان دادند

 

حجره ات کربلا شده آقا

گريه هاي من اختياري نيست

جاي شکرش هنوز هم باقيست

در کنار تو نيزه داري نيست

 

غرق در خاک و خون رها مانده

بين گودال پيکر خورشيد

خواهري خسته بوسه مي گيرد

از گلوي مطهر خورشيد

 

سر قرآن که رفت بر نيزه

آسمان غرق در تلاطم شد

در هجوم سپاه سر نيزه

آيه هاي مقطعه گم شد

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

هاشم طوسی

چشمان او طلوع هزاران سپیده بود

هرگز زمانه دست رد از او ندیده بود

 

از این و آن سراغ نشانیش میگرفت

هر کس که از کرامت آقا شنیده بود

 

باب المراد خانه ی او منتهای جود

او را خدا شبیه خودش آفریده بود

 

حیف از جوانیش که جوانمرگ میشود

یک زن بساط قتل درآن خانه چیده بود

 

 افتاده بر دلم که دگر  رفتنی شده

  از بس که زهر  بال و پرش را  تکیده بود

 

لبهای ملتمس شده از هرم تشنگی

باهرنفس نفس که بریده بریده بود.....

 

آب از کویر می طلبید و به پشت در

او با  کنیزکان حرم کل کشیده بود

 

در بین رقص و هلهله بغض  نگاه  او

چشم انتظار مادر قامت خمیده  بود

 

از لا بلای خاطره ها پرکشید و رفت

پای سری که بر روی نی آرمیده بود

 

شد سایه سار او پر و بال کبوتران

اما به یک بدن سم مرکب رسیده بود

اشعار شهادت حضرت امام جواد(ع) 

علی اکبر لطیفیان

خواهر نداشتی که به جای تو جان دهد

یا گرد و خاک پیرهنت را تکان دهد

 

از روی خاک حجره سر خاکی تو را

بر دارد و به گوشه دامن مکان کند

 

می خواهی آب آب بگویی نمی شود

گیرم که شد ولی چه کسی آبتان دهد؟

 

چندین کنیز را وسط حجره جمع کرد

می خواست دست و پا زدنت را نشان دهد

 

تا بام می شود سر سالم تری رسید

با شرط این که این لبه در امان دهد

 

بالا نشسته ای و جهان زیر پای توست

وقتش شده گلوی شهیدت اذان دهد

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

حسن کردی

كویر چشم مرا رنگ و بوی بارانی

تو پاره تن چشم و چراغ ایرانی

 

مرا كه بنده احسان دستتان هستم

ببر به عرش نگاهت شبی به مهمانی

 

همیشه اوج گرفتم كنار چشمانت

چرا كه حرف دلم را نگفته می دانی

 

تو بیست و پنج بهار افتخار دادی بر...

...هوای بی نفس این جهان حیرانی

 

و حال موقع رفتن میان یك حجره

ترك ترك شدی و با لبان عطشانی

 

تو آب می طلبی، آب بر  زمین ریزند

چه سخت می شود این بیت های پایانی

 

و عصر واقعه تكرار می شود وقتی

برای فاطمه این طور روضه می خوانی

 

 «بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد

اگر غلط نكنم عرش بر زمین افتاد»

اشعار شهادت حضرت امام جواد(ع)

علی اکبر لطیفیان

مرهم حریف زخم زبان ها نمی شود

اصلاً جگر که سوخت مداوا نمی شود

 

گریه مکن بهانه به دست کسی مده

با گریه هات هیچ مدارا نمی شود

 

خسته مکن گلوی خودت را برای آب

با آب گفتن تو کسی پا نمی شود

 

این قدر پیش چشم کنیزان به خود مَپیچ

با دست و پا زدن گره ات وا نمی شود

 

گیسو مکش به خاک ؛دلی زیر و رو شود

در این اتاق عاطفه پیدا نمی شود

 

باور کنم به در نگرفته است صورتت؟

این جای تنگ و این قد و بالا...نمی شود!

 

با ضرب دست و پا زدنت طشت می زنند

جز هلهله جواب مهیا نمی شود

 

با غربتی که هست تو غارت نمی شوی

نیزه به جای جای تنت جا نمی شود

 

خوبیِ پشت بام همین است ای غریب

پای کسی به سینه تو وا نمی شود

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

مسعود اصلانی

لب مي زند كه مادر خود را صدا كند

 يا حق واژه ي جگرم را ادا كند

 

او ناله مي زند جگرم سوخت؛ هيچ كس....

... گويا قرار نيست به او اعتنا كند

 

مي خندد ام فضل به همراه عده اي

تا خون به قلب حضرت ابن الرضا كند

 

يك ظرف آب ريخت روي زمين پيش او

 نگذاشت تا كسي به لبش آشنا كند

 

در حجره دست و پا زدنش يك بهانه بود

تا روضه اي براي خودش دست و پا كند

 

مي خواست با خيال غم جد بي كفن

آن حجره ي ستم زده را كربلا كند

 

واي از دقايقي كه به گودال يك نفر

 بالاي سر رسيد كه سر را جدا كند

 

بايد عقيله بعد برادر در آن ميان

فكري به حال سوختن بچه ها كند

 

حالا غروب يك نفس افتاد به خواهري

لب مي زند كه مادر خود را صدا كند

اشعار شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

محمد سهرابی

«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده گزند مباد»

 

شنیده ام که گدا موج می زند به درت

سرای جود تو خالی ز مستمند مباد

 

تو خود مراد منی، پس چه حاجت است به باب

به جز به سوی تو این ناله ها بلند مباد

 

به آفتاب، مبادا که پیکرت افتد

جمال شمس تو در دست نیش خند مباد

 

بساط گریه، فراهم برای مرد غمین

اگر به گریه ی او خنده می کنند مباد

 

لب کبود تو ای وارث حسین عزیز

ز چوب دستی کفار، بند بند مباد