محاصره و سنگ باران مكه معظمه از سوي سپاهيان يزيد

پس از شهادت اباعبدالله الحسين(ع) و يارانش در كربلا به دست سپاهيان يزيد، يك انزجار و تنفر فزاينده اي نسبت به يزيد در جامعه اسلامي پديد آمد و روز به روز وي را بي مقدار و بي اعتبارتر مي كرد.
عبدالله بن زبير، از اين وضعيت، بهره برداري كرد و در مكه معظمه خود را به "العائذ بالبيت" ملقب و ملتزم خانه خدا كرد و مخالفان يزيد را به گرد خود جمع آوري و متمركز نمود و به تدريج قوت يافت و در سال 63 قمري شهر مكه معظمه را از دست عامل يزيد بيرون آورد و ادعاي حكومت نمود.
سپاهيان جرّار و ستم پيشه يزيد كه به تازه گي از قيام مردمي مدينه منوره به رهبري عبدالله بن حنظله فارغ شده بودند، به دستور يزيد بن معاويه به سوي مكه معظمه هجوم آوردند. ولي با دفاع هواداران عبدالله بن زبير روبرو گرديدند.
به ناچار، اين شهر مقدس را محاصره و بر اهالي آن بسيار سخت گرفتند. آنان بر بلنداي اطراف مكه، منجنيق و سنگ اندازهاي بزرگي نصب كرده و خانه هاي اين شهر مقدس و حتي مسجدالحرام و خانه خدا را سنگ باران كردند.
لشكريان يزيد به سركردگي حصين بن نمير، علاوه بر سنگ اندازي، با پرتاب بسته هاي نفت و مواد سوزنده، بسياري از خانه هاي مردم و اماكن مذهبي را دچار آتش سوزي نمودند و بسياري از اهالي مكه را كشته و زخمي كردند.
اين واقعه اسف بار، در 26 و به روايتي در 27 محرم سال 64 قمري، آغاز گرديد و تا سوم ربيع الاول همان سال ادامه يافت. ولي سپاهيان يزيد با اين گونه اعمال ننگين خود، كاري از پيش نبرده و بالعكس موجب تقويت عبدالله بن زبير و گستردگي قيام او شدند.
سرانجام، يزيد بن معاويه در ربيع الاول سال 64 قمري به هلاكت رسيد و نيروهاي شامي به شام بازگشتند و عبدالله بن زبير، علاوه بر مكه، بر اكثر نقاط حجاز، يمن و عراق تسلط يافت.(1)

منبع: تقویم تاریخ اسلام
---------------
پی نوشت:
1- نك: تاريخ ابن خلدون، ج2، ص 37؛ تاريخ الطبري، ج5، ص 498؛ وقايع الايام (شيخ عباس قمي)، ص 171 و ص 203