نوآوریهای مبلغان (2)

مقدمه

اصل متن و مطلب ذیل كه در آن از زبان مسجد با مردم صحبت شده است متعلق به استاد جواد محدثی می‌باشد. یكی از مبلغین محترم با اندكی دخل و تصرف، مبادرت به تكثیر و توزیع آن در محل تبلیغ خود نموده و بنا بر اظهارات مبلّغ محترم (محمدجواد نوروزی هرسینی) مطالعه این متن تأثیر به سزایی در جذب مخاطبان به مسجد داشته است. شما نیز می‌توانید چنین متونی را تكثیر كرده و متناسب با فضای تبلیغی خود، موجب جذب بیشتر مخاطبان گردید.

* * *

من همسایه شما هستم، در همین كوچه و محله، در همین نزدیكیها زندگی می‌كنم. من مسجد هستم خانه خدا، عبادتگاه مسلمین، یك سری درد دلهائی با شما دارم. دوست دارم كمی حوصله كنید و گلایه‌های این همسایه را بشنوید. با اینكه من هر روز یكی دو نوبت در خانه‌ام را به روی شما باز می‌كنم و چند ساعت به انتظار شما می‌مانم، ولی بعضی از شماها سراغ من نمی‌آیید و با من انس نمی‌گیرید.

مثل اینكه با من قهرید؟ مگر از من چه بدی دیده اید؟ چرا این همه بی وفایی؟ چه خاطره بدی از من دارید؟ من كه همیشه دل شما را روشن و قلبتان را با صفا كرده‌ام، من كه همیشه به شما آرامش روحی داده‌ام. گاهی شاید برخورد خادم مسجد یا حرفهای مردم یا برخوردهای بعضی مسجدیها ناراحتتان كرده باشد، ولی چرا از من و صاحب من، كه خداست، قهر می‌كنید؟

من هر لحظه برای آشتی و دوستی با شما حاضرم و دست شما را می‌فشارم. خدا فرموده است كه مرا آباد سازید.

فكر می‌كنید آبادی من به چیست؟ آبادی من به حضور شماست، به برگزاری پرشكوه نماز جماعت، به معنویت و نیایش، به تبدیل شدن من به پایگاهی برای گسترش ایمان و آگاهی و تقویت دین و بسیج مردم و كمك به مسلمین و سنگری برای دفاع از اسلام و میهن، به همبستگی دلها و الفت جانهای نماز خوانان.

دوستان مسجدی

از شما دوستان مسجدی هم گله دارم، چرا تنها به مسجد می‌آیید؟ چرا ثواب نماز و عبادت و تلاوت در مسجد، حتی حضور در مسجد را برای مردم نمی‌گویید؟

دوستان

چرا دیر به مسجد می‌آیید و زود با عجله می‌روید؟ مگر مستحب نیست كه انسان زود به مسجد برود و دیرتر بیرون آید؟ چرا «حی علی الصلاة‌» را جدی نمی‌گیرید و همیشه به ركعت دوم نماز می‌رسید؟ دوست دارم وقتی به مسجد می‌آیید، همانطور كه دستور دینی است، لباسهای تمیز بپوشید و عطر بزنید، برای آمدن شتاب كنید، وقار داشته باشید، با وضو وارد شوید، دعا بخوانید و ذكر بگویید.

مرا محل گذر و راه عبور و مرور قرار ندهید، در مسجد به سخن دنیا و داد و ستد و سر و صدا نپردازید.

دوست دارم در جلسات و نمازها چهره‌های جوانان را بیشتر ببینم، كودكان را از مسجد بیرون نكنید بلكه یادشان بدهید كه آداب، آرامش و نظافت را مراعات كنند، تا آنها هم «مسجدی‌» شوند. بوی بد جورابها و عرق بدنها مردم را از من فراری ندهد، اذان و تكبیر با صدای خوش، دلها را مشتاق من كند.

دوست دارم امام جماعت، هیئت امناء، مؤذن، مكبر و خادم خوب برای من انتخاب كنید.

دوست دارم وقتی صدای اذان بلند می‌شود، همسایه‌ها، كسبه و مغازه داران برای نماز جماعت به مسجد هجوم آورند، نه آنكه نماز جماعت بیخ گوش آنها برپا شود، اما آنان یا مشغول چانه زدن با مشتری یا قدم زدن در خیابان یا تماشای تلویزیون یا سر گرم حرف و حدیث باشند.

دوست دارم به نظافت من بیشتر توجه كنید، چرا كه گاهی به غبار روبی و نظافت من، آن گونه كه باید توجه نمی‌شود. مگر نمی‌دانید: تطهیر و تنظیف مسجد كار پیامبران بوده است، چرا كه قرآن می‌فرماید: «از ابراهیم و اسماعیل عهد گرفتیم كه خانه ما را برای ركوع و سجده كنندگان پاكیزه كنند.‌» (1)

مگر نمی‌دانید كه غبار روبی مسجد مهریه حوران بهشتی است، پس چرا این همه بی توجهی؟

گله و شكایت دارم!

بعضیها احترام مرا حفظ نمی‌كنند، دل مرا می‌رنجانند، با هیاهو و مجادله و منازعه آرامش مرا می‌گیرند، در فضای من غیبت می‌كنند و حرفهای لغو می‌زنند، گویا مرا با باشگاه و قهوه خانه و سینما و بنگاه و فرهنگسرا عوضی گرفته اند، آخر من هم برای خودم قداست و حرمتی دارم!

این بی حرمتیها حرام هم هست، و بعضیها پروا نمی‌كنند. من انتظار دارم حق مرا ضایع نكنید، حرمتم را نشكنید. نقش محوری مرا در زندگی خودتان از یاد نبرید، شما مسجدیان الگوی دیگران باشید، مرا كانون اصلاح اخلاق بسازید.

آیا این توقعات و انتظارات من، حق نیست؟

پس با من بیشتر همكاری كنید، من همدم شمایم، شما هم با من همدمی و همراهی كنید.

مسجد خانه خداست

خانه خدا را با «معرفت»، «تقوا»، «عمل صالح‌» و «یاد خدا‌» آباد سازید.

گله‌ها و درد دلها را هم به دل نگیرید، من خیر و صلاح خودتان را می‌خواهم.

مسجد سیدالشهداءعلیه السلام

- سجادیه - مباركه

· پاورقــــــــــــــــــــی

1) بقره/125.