مجلس سي ام-روز جهانی قدس، نماد اسرائیل ستیزی

اشاره

یکی از میراث های گرانسنگ امام راحل-رحمه الله-، روزجهانی قدس است. این امر، در تحولات منطقه و مبارزه با اسرائیل، نقش بنیادی دارد؛ به گونه ای که استکبار جهانی و صهیونیسم، به شدت از اِعلام روز قدس اظهار نگرانی نمودند. ديدگاه امام-رحمه الله- درباره قدس، يادگار جاودانه است كه بر تارك تاريخ مي درخشد و مرزهاي جغرافيايي را درنورديده، در عين حال، بازخواني آن از بايسته های هر زمان است.

فلسطین، سرزمین کیست؟

آیا سرزمین فلسطین، متعلق به اسرائیل است؟[1] اگر چنین است، طبیعی است که از سرزمین خود دفاع کنند؛ اما حقیقت آن است که این ادعایی بیش نیست؛ زیرا صاحبان اصلی سرزمین فلسطین، مردم بومی آن هستند و نه یهودیان؛ هرچند برخی فلسطینیان به یهودیان زمین فروختند و در این توطئه، دولت انگلستان دست داشت؛[2] ولی بخش هایی از زمین فلسطین را یهودیان از طریق غصب و آوار ه نمودن مردم فلسطین، تصاحب نمودند.[3]

به عبارت دیگر، دو هزار و پانصد سال پیش از میلاد حضرت مسیح-علیه السلام- چند قبیله عرب از جزیرةالعرب به سوی سواحل جنوبی دریای مدیترانه کوچ کردند. برخی از اینها در فلسطین سکنا گزیدند و از راه کشاورزی معیشت می کردند. به این عده، کنعانیان اطلاق می شود و به همین جهت، سرزمین فلسطین را ارض کنعانیان نامیده اند. برخی نیز در لبنان ساکن شدند و از راه دریانوردی زندگی می کردند. اینها را فینیقیان می نامیدند. یک طایفه مهم از کنعانیان، به نام یبوسیون ، در بیت المقدس سکنا گزیدند. بدین جهت، در قدیم منطقه بیت المقدس را یبوس می نامیدند. بر اساس تاريخ يهود، پيش از ورود بني اسرائيل به فلسطين، هفت قبيله بزرگ تر از بني اسرائيل در آنجا زندگي مي كردند. اين قبايل عبارت اند از: حِتيان، جِرْجاشيان، اموريان، كنعانيان، فِرِزِّيان، حِوِّيان و يبُوْسيان. عهد عقيق از آنها به عنوان امت هاي بسيار و هفت امت عظيم ياد كرده است.[4]

پس از گذشت صدها سال، حضرت ابراهیم خلیل-علیه السلام- از اورکلدان عراق به ارض کنعان هجرت نمود و بعد از تولد اسحاق و یعقوب، و سپس فرزندان و عشیرة یعقوب، بنی اسرائیل شکل گرفتند. بنابراین، پيش از شکل گیری بنی اسرائیل و یهود، مردم فلسطين در آن منطقه زندگی می کردند و حضرت ابراهیم-علیه السلام- و فرزندانش از جای دیگر به آن دیار رو آورده بودند. سپس، حوادث و درگیری های فراوانی در این منطقه اتفاق افتاد تا اینکه حضرت عیسی-علیه السلام- در شهر ناصره فلسطین به رسالت مبعوث شد. از این پس، بنی اسرائیل به دو گروه یهودی و مسیحی تقسیم شدند. برخی به حضرت عیسی-علیه السلام- ایمان آوردند و مسیحی شدند و بعضي امتناع ورزیدند و با آنان درگیر شدند. بنابراین، همه بنی اسرائیل، یهودی باقی نماندند.[5]

تصرف فلسطین

اگرچه مقداری از سرزمین های این منطقه را فلسطینیان به یهودیان فروختند، اما این امر در شرایط خاص و به كارگيري سیاست های ظالمانه صورت گرفت؛[6] یعنی یهودیان با مهاجرت به فلسطین، تجاوز به این کشور و تشکیل حکومت، بر فلسطین مسلط گردیدند و بخش وسیعی از این کشور را تصرف كردند؛[7] چنان که در سال 1296ش، یهودیان تنها 650 کیلومترمربع از 27 هزار کیلومتر مربع مساحت کل فلسطین را در مالکیت خود داشتند. در این سال، با شکست دولت عثمانی در جنگ جهانی اوّل، انگلستان سرزمین فلسطین را اشغال کرد و طی اعلامیه ای به صهیونیست ها اجازه داد که در فلسطین، کانون ملی یهود ایجاد کنند و یهودی های غیرفلسطینی را به سکونت در زمین های سلطنتی متعلق به دولت عثمانیِ شکست خورده تشویق کرد. از این پس، اشغالگران انگلیسی با وضع انواع و اقسام قوانین، وضع را برای اشغال زمین ها، ساختمان ها و باغ های فلسطینی توسط یهودیان فراهم کردند. رقمی در حدود 597 کیلومترمربع توسط دولت بریتانیا به طور رایگان یا به قیمت ارزان در اختیار آژانس یهود و شرکت های صهیونیستی قرار گرفت. 678 کیلومترمربع نیز توسط خانواده های عرب غیرفلسطینی به یهودیان فروخته شد. 68 کیلومترمربع نیز به دستور وزیر مختار انگلیس توسط یهودیان به زور از فلسطینیان گرفته شد.

به هر حال، در میان ملت فلسطین بسیار کم دیده شده اند کسانی که زمین های خود را فروخته باشند. وانگهي، آن دسته اندك که زمین های خود را فروختند، اغلب نه با طیب خاطر که در اثر اوضاع نابسامان به وجودآمده از قوانین انگلیس در مورد کشاورزان فلسطینی، مجبور به فروش زمین های خود شدند؛ مثلاً دولت انگلیس، مقدار مالیات ها را افزایش می داد و هم زمان از صدور حبوبات و زیتون که عمده محصول کشاورزی فلسطین بود، جلوگیری می کرد. در نتیجه، کشاورزان از عهده مخارج و مالیات ها برنمی آمدند و به ناچار، ملک خود را در معرض فروش می گذاشتند.

در تاریخ معاصر فلسطین، گزارش هایی از مراسم جشن و پایکوبی مردم به میمنت مجازات معدود خائنانی که اقدام به فروش زمین هایشان کرده بودند، ضبط شده است. طبیعی است که در چنین فضایی، کمتر کسی به خود جرئت می داده است که دست به فروش زمین به صهیونیست ها بزند. جمع ارقام زمین های واگذار شده به صهیونیست ها، با احتساب زمین هایی که از قبل در اختیار یهودیان بوده، در زمان سلطه انگلیس، تقریباً دو هزار کیلومترمربع است که در مقایسه با 27 هزار کیلومترمربع مساحت فلسطین، فقط 7/7 درصد است. از این درصد، حدود یک سوم آن از طریق خرید به صهیونیست ها رسیده و بقیه با ياري انگلیس در اختیار آنها گذاشته شده است. این، بدان معناست که فقط حدود 5/2 درصد از زمین های فلسطین به صهیونیست ها فروخته شده است. پس از خروج انگلیس از فلسطین در اردیبهشت 1327(1948 میلادی)، بقيه این سرزمین، نه از طریق خرید که با کشتار، غصب، شکنجه، تخریب، فشار و توطئه و با بدترین شکل از فجایع و جنایات ، به تصرف صهیونیست ها درآمده است.[8]

علل حمایت ایران از فلسطین

چرا از مردم فلسطین حمایت می كنيم و به آنان کمک می نماییم؟

در پاسخ باید گفت که وظايف و كاركردهاى دولت ها به هيچ وجه منحصر به مسائل داخلي نمى باشد؛ بلكه دولت ها علاوه بر كوشش جهت بهبود مسائل داخلى، وظايف و اهدافى را در خارج از مرزهاى جغرافيايى و در محيط بين المللى، بر عهده دارند. اين وظايف، بر اساس تعريفى كه هركدام از دولت ها از منافع ملى، اهداف و آرمان ها، امكانات مادى و معنوى خود دارند، متفاوت خواهد بود. در هر صورت، دولتى موفق است كه بتواند وظايف خود را در داخل و خارج به خوبى انجام دهد.

بر اين اساس، شناخت وظايف متعدد دولت، نكته اى با اهميت مى باشد كه به صورت مختصر به بررسى آن مى پردازيم:

يكم: بر اساس آموزه هاى دينى، جامعه اسلامى پيكره واحدى است: وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ؛[9] در حقيقت اين امت شما، امتى يگانه است و من پروردگار شمايم. پس، از من پروا داريد. بر مبنای این آيه، همبستگى عميقى بين همه مسلمانان دنيا، صرف نظر از هرگونه مرزبندى و جغرافيايى به جهت وحدت كلمه و اعتقاد به تعاليم الهى، وجود دارد. همدردى، همدلى و هم نوايى، يكى از ويژگي هاي بارز امت اسلامى است كه دل هاى آنان را به يكديگر نزديك مى كند. امام صادق-علیه السلام- مى فرمايد: الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ كَالْجَسَدِ الْوَاحِدِ، إِنِ اشْتَكَى شَيْ ءٌ مِنْهُ وَجَدَ أَلَمُ ذَلِكَ فِي سَائِرِ جَسَدِهِ؛[10] مؤمن، برادر مؤمن و مانند يك پيكر هستند؛ هنگامي كه عضوي از بدن رنجور مى شود، ديگر اعضا به مراقبت و حمايت از او هم داستان مى شوند.

همبستگى عميق اسلامى، تعاون اسلامى را به همراه دارد؛ بدين معنا كه مسلمانان در تمامی امور، موظف به هميارى اند: وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى؛[11] در نيكوكارى و پرهيزکارى، با يكديگر همكارى كنيد. بر اين اساس، همگان مسئول همديگرند. پيامبر اسلام-صلی الله علیه و آله- مى فرمايد: مَنْ سَمِعَ رَجُلًا يُنَادِي يَا لَلْمُسْلِمِينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ؛[12] هر كس ندايى را بشنود كه مسلمانان را به كمك مى طلبد و پاسخ مساعد نگويد، مسلمان نيست. همچنين در حديث ديگرى مى فرمايد: مَنْ أصبَحَ وَ لَمْ يَهْتَمَّ بِاُمُورِ الْمُسلِمين فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ ؛ هركس صبح برخيزد و در انديشه كارهاى مسلمانان نباشد، مسلمان نيست.

دوم: بر اساس اصول متعدد قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران (اصول: 3، 11، 152 و 154)، دولت به نمايندگى از همه مردم، موظف به ايفاى تعهد برادرانه نسبت به همه مسلمانان است. به همين جهت، موظف است سياست كلى خود را بر پايه ائتلاف و اعتماد ملل اسلامى، قرار دهد و در اعمال سياست خارجى، به دفاع از همه مسلمانان بپردازد. بنابراين، هم بر اساس آموزه هاى اسلام و هم بر مبنای اصول متعدد قانون اساسى، دولت موظف است از ساير مسلمانان جهان حمایت نماید.

سوم: با توجه به واقعيت هایی از قبيل وجود مرزبندى هاى بين المللي و حفظ و تقويت نظام جمهورى اسلامى ايران، ارائه الگويى نمونه بر اساس اصول و ارزش هاى اسلامى با توجه به نيازهاى داخلى و خارجي، داراي اهميت مى باشد. حال، اگر زمانى بين نيازهاى داخل و خارج، ناهمگوني به وجود آمد، رعايت اصول زير، ضرورى مى نمايد:

الف) بر اساس آيات و روايات متعدد، ايران به عنوان يك نظام اسلامى، داراى مسئوليت هايى فراملّى، نسبت به ساير مسلمانان است. مسئوليت ها هنگام تزاحم بين نيازهاى داخلى و خارجى، بايد مراعات شود؛ مثلاً اگر در كشورهاى ديگر، مسلمانانى نيازمند ضرورى ترين نيازهاى حياتى مانند: غذا، دارو و پوشاك باشند، بدون شك، نمى توان به نيازمندى هاى غيرحياتى و كم اهميت تر داخلى اولويت داد؛ چون مسئله زندگى و حفظ جان مسلمانان در ميان است.

ب) ملاك تقدم نيازهاى داخل يا خارج در امور غيرمتيقن فراملى، رعايت اصل اهم و مهم است؛ به بيان ديگر، حاكم اسلامى با كمك گرفتن از متخصصان و كارشناسان رشته هاى مختلف و با درك شرايط و مقتضيات زمانى و مكانى، بايد مشخص كند كه اولويت با رفع نيازهاى داخلى است يا نيازهاى خارجى. در هر حالت، بايد مسئوليت هاى برون مرزى و كمك هاى حياتى را سرلوحه سياست خارجى خود قرار دهد. چه بسا در مواردى، بر اساس نظريات كارشناسى و تخصصى ثابت می شود كه وظيفه برون مرزى بر نيازهاى داخل اولويت دارد، مانند حمايت ايران از حزب الله لبنان در مقابل رژيم غاصب اسرائيل. در مواردى نیز مسائل داخلى اولويت دارد؛ مانند تقدم دفاع از مرزهاى كشور در برابر حمله عراق.

با توجه به نيازهاى حياتى مردم فلسطين و امكانات نسبتاً خوب كشورمان، كمك هايى محدود وجود داشته؛ اما تأثير منفى در روند آبادانى و حل مشكلات اقتصادى و معيشتى ما بر جاى نمى گذارد و موجب پايمال شدن حقوق مردم نمی گردد. به علاوه، نتايج مثبتى را در كوتاه مدت و بلند مدت، در سطح منطقه اى و بين الملل، براى كشورمان به ارمغان مى آورد.

بنابراین:

1. فشارها و مشكلات جامعه هر اندازه بسيار باشد، در برابر وضعيت پيش آمده براى برادران و خواهران آواره فلسطينى، قابل قياس نيست.

2. مسلمانان امت واحده و داراى سرنوشت مشتركى هستند. استعمارگران همواره درپى جداسازى و تفرقه ميان ملت هاى مسلمان اند تا از اين رهگذر، سلطه خود را بر جهان اسلام بيشتر استوار سازند. پس، اگر دست از يارى برادران مظلوم مسلمان خود برداريم، به پاره سازى امت واحد اسلامى كه هدف دشمنان است، كمك كرده ايم.

3. در روايت آمده: كمك هاى فردى، موجب افزايش نعمت و بركات الهى است؛ كمك هاى اجتماعى نيز چنين است.

4. امروزه در تمام جهان، سرمايه هايى براى كمك به جوامع محروم اختصاص داده مى شود. در اين حركت انسان دوستانه، باید مسلمانان و جمهورى اسلامى پیشتاز باشند.

5. انجام حمايت هاى اقتصادى، سياسى و تبليغاتى در حد وسع و توان از ملت هاى مسلمان ديگر، به خصوص فلسطين، نه تنها با منافع ملى ما تعارض ندارد، بلكه در راستاى تأمين منافع ملى ايران به حساب مى آيد؛ زيرا: اولاً، منافع ملى يك كشور، فقط در مرزهاى جغرافيايى آن محدود نمى شود. ازاين رو، دولت ها به ميزان هزينه هايى كه در كشورهاى ديگر مبذول مى دارند، از توان و قدرت تصميم گيرى و تأثيرگذارى بيشترى در آينده آن كشور و معادلات منطقه اى برخوردار مى باشند.

ثانياً، حفظ موجوديت، استقلال و تماميت ارضى و امنيت ملى كشور، نيازمند صرف چنين هزينه ها و كمك به ملت هايى است كه در خط اوّل مبارزه با دشمنان ما قرار دارند.

آينده نگرى و تأمين منافع بلندمدت، بهترين دليل بر انجام چنين اقداماتى مى باشد؛ زيرا آرمان ها و اهداف توسعه طلبانه رژيم صهيونيستى، هرگز به فلسطين محدود نبوده، بلكه آرزوى سيطره بر جهان اسلام و خاصه ام القراى آن، يعنى جمهورى اسلامى ايران را در سرمى پروراند.

6. يكپارچگى، ما را بهتر حفظ مى كند و قدرت جمعى مان را بر دشمنان افزون مى سازد و براى مصونيت ما از خطرات دشمن، بسیار مفيد است.

7. كمك به کشورهاي دیگر، مختص ايران نيست؛ بلكه كشورهاى بزرگ جهان، مانند آمريكا، كمك هاى بسياری به اسرائيل مى نمايد. حال آيا رواست كه كشورهاى اسلامى از انجام كمترين وظيفه دينى و انسانى خود در قبال مشكلات مردم فلسطين دريغ ورزند؟

8. نظام جمهورى اسلامى ايران از ابتدا، بيشترين توان خود را جهت محروميت زدايى و مبارزه با فقر داشته و تاکنون نیز نتايج درخشانى گرفته است؛ اما به دلايل متعددى از قبيل: وضعيت اقتصادى كشور، وابستگى به نفت، وقوع جنگ تحميلى و محاصره هاى اقتصادى، شاهد وجود مشكلات اجتماعى و اقتصادى هستيم. وجود مشكلات و معضلات، نمى تواند توجيه كننده بى توجهى ايران در برابر وضعيت نابسامان ساير مسلمان باشد. همراه با انجام وظيفه برون مرزى خود، بايد به حل مشكلات درون نيز بپردازيم.[13] بر اين اساس، امام راحل-رحمه الله- مردم و دولت ایران را به حمایت همه جانبه از مردم لبنان و فلسطین فراخواند:

اکنون بر عموم مسلمین و دوَل کشورهای اسلامی، و خصوصاً بر دوَل عربی، لازم است برای حفظ استقلال خود، از این گروه مجاهد نگهداری کنند و به آنان کمک نمایند و از رساندن اسلحه و آذوقه به آنان دریغ نورزند. [14]

مهم تر از همه اینکه حاکم اسلامی اختیارات و وظيفه دارد که بیت المال را هر جا صلاح بداند، مصرف کند و این، معنایش ضایع کردن حقوق مردم و از کیسه خلیفه بخشیدن نیست. یکی از مصالح مهم هر کشوری، حفظ منافع آن است و از جمله راهکارهاي حفظ منافع، کمک به کشورهايی است که موجب حفظ جامعه ما در برابر اسرائیل می باشند.

اهداف اِعلام روز قدس

با بررسي مجموعه سخنان حضرت امام-رحمه الله- در مورد روز قدس مي توان به فراگير و جهاني بودن اين مفهوم در نظر ایشان پي برد. ايشان درست دست روي نقطه اي گذاشته اند که وجه مشترک همه مسلمانان، از همه طبقه هاست و مسئله اي فرامذهبي و فراقومي مي باشد که باعث انسجام و وحدت کلمه درون جامعه اسلامي مي گردد. هوشياري ديگر امام-رحمه الله-، در انتخاب زمان اين روز است که از ظرافت خاصي برخوردار است؛ چراکه اين روز، در روزهاي پاياني ماه رمضان است و عموم مسلمانان با تأثيرپذيری از آثار معنوي اين ماه، خود را تهذيب و تزکيه نموده اند. ایشان می فرماید:

جمعه آخر ماه مبارك رمضان، روز قدس است و در دهه آخر ماه رمضان، به احتمال زياد شب قدر است؛ شبى است كه احياى آن، سنّت الهى است و قدر و شبى است كه مقدّرات خلق در آن شب پايه ريزى مى شود. روز قدس كه همجوار شب قدر است، لازم است كه در بين مسلمانان احيا شود و مبدأ بيدارى و هوشيارى آنان باشد و از غفلت هايى كه در طول تاريخ، خصوصاً سده هاى اخير شده است، بيرون آيند. [15]

در مجموع، امام-رحمه الله- با بیان این مطلب، اهداف ذیل را دنبال می كند:

1. رشد افکار عمومی

امام-رحمه الله- معتقد است اسرائیل رژیمی نژادپرست، سلطه جو و خشونت گراست و شعار آن، فراتر از نیل تا فرات می باشد. این قوم در طول تاریخ جنایت های بسیاری را مرتکب شده و امروزه نیز شاهد ظلم این رژيم به مردم لبنان و فلسطین می باشیم. به سبب ویژگی های یهودیان است که بیشتر ملت ها با یهودیان رابطه خوب نداشته و ندارند؛ نمونه های ذیل، شاهد این ادعاست:

ـ در سال 1290 میلادی، یهودیان ساکن لندن به اندازه ای مردم انگلستان را به ستوه آوردند که ادوارد فرمان داد یهودیان را از انگلستان بیرون کنند. پس از این، حدود 400 سال ورود یهود به انگلستان ممنوع بود تا اینکه در 1657 کرمویل تحت شرایطی اجازه ورود یهودیان به کشور انگلستان را صادر کرد. در 1674 میلادی بود که به یهودیان ساکن آمریکا اجازه دادند آشکارا عبادت کنند.

ـ در فرانسه نیز لویس اغسطس ، یهود را از کشورش بیرون کرد و مدت 20 سال از ورود آنها به فرانسه جلوگیری نمود. وقتی فیلیپ زیب قدرت را به دست گرفت، برای دومین بار یهود را از فرانسه اخراج نمود و تمام اموال آنها را مصادره کرد.[16]

گوستاو لوبون فرانسوی می نویسد: یهودیان همچون انسان هایی هستند که تازه از جنگل وارد شهر شده و همیشه از صفات انسانی بی بهره بوده اند؛ چراکه همیشه مانند پست ترین مردم روی زمین زندگی می کنند. [17]

امام-رحمه الله- معتقد است که تقابل ظالم و مظلوم، همیشگی است و قدس، نماد این تقابل است. ازاین رو، قدس به جهان اسلام اختصاص ندارد: روز قدس، يك روز جهانى است. روزى نيست كه فقط اختصاص به قدس داشته باشد؛ روز مقابله مستضعفين با مستكبرين است؛ روز مقابله ملت هايى است كه در زير فشار ظلم امريكا و غيرامريكا بودند، در مقابل ابرقدرت هاست؛ روزى است كه بايد مستضعفين مجهز بشوند در مقابل مستكبرين، و دماغ مستكبرين را به خاك بمالند... روز قدس، روزى است كه بايد سرنوشت ملت هاى مستضعف معلوم شود، بايد ملت هاى مستضعف اعلام وجود بكنند در مقابل مستكبرين. [18]

2. تکلیف گرایی

طبق آموزه های دینی، همه مسلمانان امت واحده بوده، درد و رنج تک تک افراد، درد جامعه است. بنابراین، وظیفه دینی ماست که از مردم لبنان و فلسطین حمایت نماییم؛ زیرا اینان عضو امت اسلامی اند که ظلم به آنان، ظلم به امت اسلامی است.[19] شاید بر این اساس باشد که امام-رحمه الله- از روز قدس به عنوان روز پیامبر-صلی الله علیه و آله- و روز اسلام یاد كرده و دفاع از نواميس مسلمانان را لازم می داند: من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اكرم مى دانم و روزى است كه بايد ما تمام قواى خودمان را مجهز كنيم؛ و مسلمين از آن انزوايى كه آنها را كشانده بودند، خارج شوند و با تمام قدرت و قوّت، در مقابل اجانب بايستند. [20]

ایشان همچنین فرموده: دفاع از نوامیس مسلمین و دفاع از بلاد مسلمین و دفاع از همه حیثیات مسلمین، امرى است لازم و ما باید خودمان را براى مقاصد الهى و دفاع از مسلمین مهیا کنیم و خصوصاً در این شرایطى که فرزندان واقعى فلسطین اسلامى و لبنان، یعنى حزب اللَّه، و مسلمانان انقلابى سرزمین غصب شده و لبنان با نثار خون و جان خود فریاد یا للمسلمین سر مى دهند، با تمام قدرت معنوى و مادى، در مقابل اسرائیل و متجاوزین بایستیم و در مقابل آن همه سفاکی ها و ددمنشی ها، مقاومت و پایمردى کنیم و به یارى آنان بشتابیم. [21]

شهید مطهری-رحمه الله- نیز همین عقیده را دارد و می نویسد:

واللَّهِ وباللَّهِ ما در برابر اين قضيه مسئوليم. به خدا قسم! مسئوليت داريم. به خدا قسم! ما غافل هستيم. واللَّهِ قضيه اى كه دل پيغمبر اكرم را امروز خون كرده است، اين قضيه است. داستانى كه دل حسين بن على را خون كرده، اين قضيه است. اگر مى خواهيم به خودمان ارزش بدهيم، اگر مى خواهيم به عزادارى حسين بن على ارزش بدهيم، بايد فكر كنيم كه اگر حسين بن على امروز بود و خودش مى گفت براى من عزادارى كنيد، مى گفت چه شعارى بدهيد؟ آيا مى گفت بخوانيد: نوجوان اكبر من يا مى گفت بگوييد: زينب مضطرّم الوداع، الوداع ؟! ـ ... و یا ـ شعار امروز تو بايد فلسطين باشد. شمرِ امروز، موشه دايان است. شمرِ هزار و سيصد سال پيش مُرد، شمرِ امروز را بشناس. امروز بايد در و ديوار اين شهر با شعار فلسطين تكان بخورد. مرتّب دروغ در مغز ما كردند كه اين يك مسئله داخلي است. [22]

3. نهادینه سازی مبارزه با اسرائیل

امام-رحمه الله- با اِعلام روز قدس، فرهنگ مبارزه با اسرائیل را نهادینه كرد. ازاین رو، مبارزه با اسرائيل تا ابد ادامه دارد و مردم در آخرین جمعه ماه رمضان، بیشتر از هر زمانی دیگری با ظلم و جنایات این رژیم غاصب آشنا می شوند؛ به عبارت ديگر، امام خمینی-رحمه الله- روز قدس را بر تارک تاریخ به یادگار گذاشت تا مردمان مسلمان جهان، از ستمی که بیدادگران بر ملت مظلوم فلسطین روا می کنند، غافل نمانند. فریاد بیدارباش امام، شلاقی بود بر ذهن های خفته ملت اسلام، تا از خواب عمیق غفلت بیدار شوند و بیدار بمانند و در برابر ستمگران تاریخ، با قامتی برافراشته قیام کنند. اکنون که سال ها از سخنان پیامبرگونه آن بزرگ مرد الهی گذشته است، می بینیم که روز قدس، شهرتی جهانی یافته و مرزهای جغرافیایی را در نوردیده و در اعماق دل و جان ملت های آزاداندیش جهان، به ویژه کشورهای اسلامی، نفوذ کرده است. ازاین رو، رهبر معظم انقلاب از روز قدس به عنوان لیلة القدر تاريخ اسلام یاد نموده و فرموده:

اکنون، جمعه آخر ماه مبارک رمضان که از سوی امام راحل ما، روز قدس نامیده شده، در پیش روی ماست. باید در این ماه رمضان، کاملاً مجاور لیالی قدر، باید همان طور که شب قدر را تا صبح به بیداری می گذرانیم و با دعا وتضرع خود به درگاه الهی، می خواهیم که آینده مطلوب برای ما رقم زده شود، روز قدس را و همه این ایام حساس را که لیلةالقدر تاریخ اسلام است، به بیداری و هشیاری بگذرانیم و تا مطلع الفجر نجات ملت های مسلمان و مخصوصاً ملت شجاع و مظلوم فلسطین، دست از تلاش نکشیم. [23]

منبع : ره توشه راهیان نور رمضان 94

--------------------------------------------

پی نوشت :

* عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.

[1]. رک: علی جدید بناب، عملکرد صهیونیزم نسبت به جهان اسلام، ص 41 ـ 42.

[2]. ر.ک: صبری جریس و الی لوبل، صهیونیسم در فلسطین، ص 204.

[3]. عبدالوهاب کیالی، تاریخ نوین فلسطین، ص 62.

[4]. عهد عتیق، تثنيه 7: 1.

[5]. اکرم زعتیر، سرگذشت فلسطین، ترجمه اکبر هاشمی رفسنجانی، ص77؛ غلام رضا گلی زواره، سرزمین های اسلامی، ص 133.

[6]. ناصر کاتوزیان، قواعد عمومی قراردادها، ج 1، ص 495.

[7]. علی جدید بناب، عملکرد صهیونیزم نسبت به جهان اسلام، ص41 ـ 42.

[8]. روزنامه جمهوری اسلامی، مورخ 8/2/80 13، با تلخیص و اندکی تغییر؛ اکرم زعیتر، سرگذشت فلسطین، ص 145 و 157؛ محمود محجوب و فرامرز ياوري، گيتاشناسي كشورها، ذيل كلمه فلسطين ؛ مجید صفاتاج، ماجراي فلسطين، ص 70.

[9]. مؤمنون، آيه 52.

[10]. كلينى، الكافي، ج 2، ص 166.

[11]. مائده، آيه 2.

[12]. کلینی، الکافی، ج 2، ص 164.

[13]. ر.ك: صادق حقيقت، مسؤليت هاي فراملي در سياست خارجي دولت اسلامي، ص 467؛ سيد محمد هاشمي، حقوق اساسي جمهوري اسلامي، ص 385، ج اوّل.

[14]. امام خمینی-رحمه الله-، صحيفه امام، ج 2، ص 463.

.[15] همان، ج 6 ، ص 60.

[16] .www.rasekhoon.net/article/print/702327.

[17] .www.pasokhgoo.ir.

[18]. امام خمینی-رحمه الله-، صحيفه امام، ج 9، ص 277.

[19]. نساء، آیه 75: وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا؛ و چرا شما در راه خدا [و در راه نجات] مردان و زنان و كودكان مستضعف نمى جنگيد، همانان كه مى گويند: پروردگارا ما را از اين شهرى كه مردمش ستم پيشه اند بيرون ببر و از جانب خود براى ما سرپرستى قرار ده و از نزد خويش ياورى براى ما تعيين فرما.

[20]. امام خمینی-رحمه الله-، صحيفه امام، ج 9، ص 279.

[21]. همان، ج 20، ص 486.

[22]. مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج 17، ص 291.

[23]. مجله فرهنگ كوثر، بهمن 1376، شماره 11.