واقعه حره و قتل عام مردم مدینه

واقعه حره
سفر نمایندگان اهل مدینه به شام بعد از واقعه کربلا، واقعه حره را رقم زد. انگیزه‏ها و اهداف قیام علاوه بر انتقام، درهم شکستن نفوذ و تسلط امویان بود. اما عمال یزید مردم را به طرز فجیعی در این حادثه کشتند و از کثرت خون ریزی حمام خون به راه انداختند. این همان واقعه حره توسط مجرم یا مسرف بن عقبه بود.
تاریخ واقعه حره : 28 ذیحجه سال 63 هجری قمری
نتایج شهادت امام حسین علیه السلام
انقلاب مدینه عکس العمل دیگر شهادت امام حسین (ع) بود. لکن این انقلاب به گونه‏ای دیگر بود. انقلاب مدینه چه از نظر انگیزه، و چه از نظر هدف، با انقلاب توابین فرق داشت. انگیزه‏های انقلاب مدینه چیزی ماورای انتقام، و هدف آن درهم شکستن نفوذ و تسلط امویان ستمگر و بیدین بود.
علت اصلی آغاز انقلاب مدینه، سفر هیئت نمایندگی اهل مدینه به شام بود، هیئتی مرکب از: «عبد الله بن حنظله انصاری معروف به «غسیل الملائکة»، «عبد الله بن ابی عمرو بن حفص بن مغیره مخزومی» ، «منذر بن زبیر» ، و عده‏ای دیگر از رجال و اشراف مدینه به نمایندگی از طرف اهل مدینه نزد یزید رفتند. یزید به آنها بسیار احترام کرد و به هر کدام هدایا و خلعتهای گرانبها بخشید، تا از این طریق آنها را تطمیع کند تااینکه رضایت مردم را پس از قتل امام حسین علیه السلام جلب کند. وقتی این عده به مدینه رسیدند، در اجتماعی از اهل مدینه به پا خاسته شروع به انتقاد از یزید نموده چنین گفتند:

«ما از نزد شخصی می آییم که دین ندارد، شرابخوار است و همیشه سرگرم ساز و آواز است، خنیاگران و زنان خوش آواز در مجلس او دلربائی می ‏کنند، یزید سگ بازی می ‏کند و با مشتی دزد و خرابکار به شب‏ نشینی می ‏پردازد. ما شما را گواه می ‏گیریم که از این تاریخ او را از خلافت برکنار نمودیم.»

بدین گونه اهل مدینه بر ضد حکومت اموی قیام کردند و فرماندار یزید به نام عثمان بن محمد بن ابی سفیان و همچنین عناصر کاخ نشین اموی را که در منزل بزرگشان «مروان حکم» جمع شده بودند را از شهر اخراج نمودند و با آنکه مجموع انقلابیون فقط هزار نفر بود، هیچ گونه تطمیع و تهدیدی نتوانست آنها را منصرف سازد.
یورش به مدینه
به فرمان یزید سپاه خونریز شام (حدود 5 هزار نفر) به شهر مدینه یورش برد و با نهایت خشونت و وحشیت، انقلاب مدینه را درهم کوبید. فرمانده سپاه اموی بنام «مسلم بن عقبه مری» از مردم خواست بدین نحو با یزید بیعت کنند: همگی، غلامان و بردگان مطیع یزیدند، و یزید در مورد جان و اموال آنها هر گونه بخواهد رفتار خواهد کرد!
مسعودی در این باره می ‏نویسد: مردم به شکل فجیعی در این حادثه قتل عام گردیدند و تعداد کثیری از بنی هاشم و قریش و سایر مردم مظلومانه به دست عمال یزید کشته شدند و از کثرت خون ریزی حمام خون به راه انداختند.
آمادگی مدینه برای رویارویی با سپاه نیرومند و سازمان یافته دشمن بسنده نبوده، بدین جهت آرزوی استقلال طلبانه آنها با شکست در جنگ «حرة» و هتک حرمت آنها خاتمه یافت.
مورخین می ‏نویسند: «آنان با اسب و سلاح و کفش، وارد حرم پیامبر شدند و مسجد پیامبر را آلوده کردند و بیش از هزار نفر از صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قتل عام شدند، بطوری که از «بدریون» کسی زنده نماند» و حدود 900 دختر باکره، توسط سربازان یزید هتک حرمت شدند و یزید به «مسلم بن عقبه» فرمانده نیروهایش دستور داده بود، که پس از پیروزی بر مدینه، سه روز جان و مال و ناموس مردم بر تو و سربازانت حلال است. و آنان هر آنچه می ‏خواستند کردند.
این واقعه، در سال شصت و سوم ه.ق، به وقوع پیوست و از آنجائی که لشکر یزید، در ریگزاری (در اطراف مدینه) به نام «حره» اردو زدند و از آن پایگاه به شهر حمله ور شدند، در تاریخ، آن را به نام «واقعه حره» ثبت کردند...

منبع: پايگاه حوزه