اهمیت قدرت بیان برای مبلّغ
شما در اين حوزه علميه مقايسه بكنيد در سطح مراجع و علماي رده اول اين را كه آن هايي كه اهل قلم هستند و آن هايي كه نيستند چقدر كارايی هايشان متفاوت است.
صدها و هزاران سخن، سخنراني، آثار علمي خوب. خوب! ما تبليغ دين را چگونه مي خواهيم انجام بدهيم؟ خوب! آيا غير از اين است كه يا بايد با قلم مان باشد يا با سخنمان. اگر من بلد نباشم حرف بزنم اگر بلد نباشم بنويسم چه جوري مي توانم دين را تبليغ بكنم؟
شما ببينيد شخصيت هايي مثل آيت الله جوادي آملي، آيت الله مكارم، آيت الله سبحاني (زيد عزهم) اين ها هم اهل قلم هستند و هم اهل بيان. اينان چقدر توانسته اند در تبليغ دين تلاش كنند و به اسلام خدمت كنند و شخصيت هاي ديگر كه نامشان را نمي برم بيان ندارند، قلم ندارند آن ها چقدر توانسته اند خدمت بكنند.
من گاهاً به دوستان مثال زده ام كه امام راحل ما رضوان الله تعالي عليه اگر قدرت بيان و سخن گفتن نداشت، آن بيان رسا را نداشت، آيا واقعاً در انقلاب موفق مي شدند؟ سؤال كنم آيا سخنراني امام در بهشت زهرا(سلام الله علیها) آن سخنراني كوبنده اگر آن سخنراني نبود آيا توفيقاتي كه بدست آورده اند اين توفيقات را بدست مي آوردند شما اهل سخنراني هستيد نمره امام در سخنراني بهشت زهرا(سلام الله علیها) چند است؟ چه نمره اي مي دهيد؟ سخنراني كوبنده اي كه بعد از 36 سال انسان وقتي مي شنود واقعاً مو بر بدنش سيخ مي شود ـ من تو دهن اين دولت مي زنم ـ در اوج قدرت رژيم اگر اين قلم، بيان و سخنراني ها نبود مي توانستند انقلاب را پيش ببرند.
به هر ترتيب به نظر بنده با كمال تواضع عرض مي كنم كه در حوزه علميه ما به ضرورت تبليغ و راه تبليغ كه بيان و قلم است و همچنين اين جلسه ما كه به عنوان تجارب تبليغي است اهميت داده نمي شود.
افزودن دیدگاه جدید