حضرت علی اکبر

علی بن الحسین (علی اکبر) (ع) که از زیباترین خوش اخلاق ترین مردم بود به نزد پدر آمد و اجازه میدان رفتن گرفت پس امام به او اجازه داد! سپس نگاه مأیوسانه ای به او کرد...

کلمه «ولی» در این زیارت‌نامه به معنای دوست‌دار یا ناصر به کار رفته است. بکارگیری این معنای از ولی در مورد هر مؤمنی نیز جایز است، چنان‌که در برخی روایات وارد شده است.

بر اساس دلایلی؛ مانند این فراز از زیارت حضرت علی اکبر(ع): «...صلّى الله علیک یا أبا الحسن ثلاثا...»، می‌توان احتمال داد که ایشان فرزند داشت. البته با جست‌وجوهایی که انجام شد، نام و مشخصات دقیق همسر آن‌حضرت به دست نیامد.

در برخی از این منابع به تعداد - البته با اختلاف در عدد(54، 70،‌ 200 و ...) - اشاره شده است. ولی در برخی از آنها تنها به عباراتی مانند «گروه زیادی را کشت» بسنده شده است.

این احتمال هم وجود داشت که در گیر و داری که ایشان مشغول نبرد بودند، افرادی مقدار اندکی آب به خیمه‌ها رسانده باشند و ایشان فقط پرسشی را مطرح کردند که آیا چنین اتفاقی رخ داده است؟

دیدم اعضای تنت را جگرم سوخت علی پاره های بدنت را جگرم سوخت علی

ای یاس چیده، ای گل نقش چمن، علی! قرآن آیه آیه ی پامال من، علی مانند قلب من دهنت پر زخون شده خون گلوت گشته روان از دهن، علی

ای یاس چیده، ای گل نقش چمن، علی! قرآن آیه آیه ی پامال من، علی مانند قلب من دهنت پر زخون شده خون گلوت گشته روان از دهن، علی

او کعبه ی سروده ی هر انجمن شده است او دلبر هزار اویس قرن شده است او کلنا محمد آقای کربلاست گاهی علی و فاطمه گاهی حسن شده است

کربلا دشتِ بلا خوانده و نامیده شده دلم از داغِ علی(ع) خون شده! رنجیده شده قامتِ تازه جوانم شده با خاک؛ یکی جای-جایِ بدنش رفته و ساییده شده