روابط بین فردی

76 محتوا

- فرد گوینده هنگام صحبت ، علاوه بر تکلم ، نشانه هایی غیر کلامی از او سر می زند که فرد شنونده علاوه برشنیدن مطالب ، بایستی به این نشانه ها توجه داشته باشد ، به طور مثال گوینده در هنگام صحبت به عقب م

- در گفتگو بایستی علاوه بر شنیدن گفته ها ، به زبان بدن فرد هم توجه داشت ؛ یعنی به نوع و سبک بیان گوینده و تن صدای آن و نحوه بیان آن که به طور مثال ، مطلبی را با ترس ، اضطراب ، تعجب گونه ، با خوشحال

- هدف گوینده از گفته هایش ، فراتر از مطالب اوست ؛ پس باید هنگام گفتگو و شنیدن سخنش ، به هدف آن هم توجه کرده و اهمیت داد ؛ یعنی باید دانسته شود که فرد مقابل به چه دلیل دارد این سخن ها رو می گوید و م

- در گفتگو ، برای اینکه فرد مقابل ، بیشتر مطالب را توضیح دهد ، بایستی در بین کلام او از سوالات باز استفاده کرد و سوالات بسته ای که با بله و خیر و دارای جواب کوتاه می باشد ، نباید استفاده کرد.

- سر و صورت با حرکات دادن آن هنگام شنیدن گفتگو ، نشانه این است که فرد دارد مطالب را گوش می دهد و به آن توجه دارد.

- در سخنرانی و یا گفتگوی چهره به چهره ، بایستی مقداری به سمت مخاطب متمایل شد ؛ گاهی تکیه کردن و یا عقب نشینی و ... از موانع ارتباطی می باشد.

- اگر کسی که قرار است در جمعی سخنرانی داشته باشد و از طرفی به طور مثال در ظاهر و یا صدای او خللی وجود دارد که باعث می شود مخاطبین حواسشان به آن متمرکز شود ؛ در اینجا بایستی ابتدای سخنرانی آن را به

- یکی از مواردی که در ارتباط گیری تاثیر بسزایی دارد ، این است که در گفتگو تماس چشمی با فرد مقابل صورت گیرد ؛ یا اینکه حداقل چشم ها به سمت پایین به گونه متعارفی که معنایش این باشد که توجه کامل به گف

- گاهی نیاز است در گفتگو علاوه بر بازخورد ، خلاصه کردن و بازگویی ، با احساسات درونی فرد مقابل هم همدلی شود ؛ بدین صورت که به او نشان داده شود که من هم با ناراحتی تو ناراحت و یا با خوشحالی تو خوشحال

- برای اینکه طرف گفتگو ، احساس کند که مطالب او شنیده شده است ، مطالبی را که بیان کرده را خلاصه کرده و در لابه لای گفتگو به او پس داده شود.