خاطره ای از پیاده روی اربعین

پایگاه اطلاع رسانی بلاغ / خداوند متعال نصیب همه عاشقان و دوست‌داران بفرماید که به دفعات فراوان به زیارت سید شهیدان امام حسین علیه السلام مشرف بشوند و با معرفت قبور نوارانی ائمه علیهم السلام را زیارت کنند.
در اربعین سال 1392 برای اولین بار خداوند متعال روزیمان فرمود مشرف شدیم کربلا، پیاده‌روی را از کنار حرم نورانی حضرت علی علیه السلام شروع کردیم (نجف-کربلا)، بین راه مردم عراق با اخلاص و علاقه‌ی وصف ناپذیری از زوار امام حسین (ع) استقبال و از آنها پذیرایی می‌کردند خیلی جالب بود، بین راه، شب را در یک موکب مانده و استراحت کردیم اما هوا بسیار سرد بود، موکب کاملا پر از جمعیت زوار شده بود همه زوار کنار هم به استراحت پرداختند به نحوی که جای هیچ حرکتی حتی از این پهلو به آن پهلو چرخیدن هم وجود نداشت. من در طول شب چند بار بیدار شدم، یکبار تشنه شده بودم؛ رفتم از صاحب موکب آب خواستم او با کمال احترام مرا به کنار تانکر آب راهنمایی کرد و در حضور و جلو دیدگانم لیوان را تمیز شستشو داد و به من آب تعارف کرد (فارسی را به صورت کم صحبت می‌کرد لیوان آب جلو من گرفت و گفت: تفضل و ادامه داد شما ایرانی‌ها می‌گوئید بفرمائید، گفتم نعم و از او تشکر کردم)، چند بار دیگر هم بیدار شدم از جمله نافله شبم را خواندم و دوباره خوابیدم، هر موقع که بیدار می‌شدم می‌دیدم که آن بنده‌ی خدا صاحب موکب و میزبان جلو ورودی موکب ایستاده؛ از اول شب هنگامی که زوار شروع به استراحت نمودند جلو ورودی موکب ایستاده و تا صبح هم ایستاده بود؛ حتی یک دقیقه هم به فکر استراحت نیفتاد؛ هر زائری که وارد یا خارج می‌شد ایشان فوری اقدام به بستن در می‌کرد. ده دقیقه‌ای قبل از اذان صبح بیدار شدم و رفتم وضو گرفته و برگشتم، به او گفتم شما از اول شب تا صبح اصلا استراحت نکردی لااقل نیم ساعت استراحت کن، خیلی خسته شدی و... جواب داد بعضی از زوار هنگام ورود و خروج مسائل را رعایت نمی‌کنند و درب ورودی را بازنگه داشته و فورا اقدام به بستن آن نمی‌کنند و این موجب ورود سرما به داخل می‌شود و ممکن است موجب سرماخوردگی بعضی از زوار بشود و من برای جلوگیری از چنین اتفاقی باید بیدار بمانم و وظیفه میزبانیم را به خوبی ادا نمایم تا مولایم امام حسین علیه السلام این عمل را از من بپذیرد. خداوند همه ما را به وظایف‌مان آگاه و در انجام آن توفیق نصیب فرماید ان‌شاءالله و رزقناالله فی الدنیا زیارت الحسین و الائمه و فی الاخره شفاعتهم. والحمد الله رب العالمین.
خاطره ای از قاسم عسکری