تخویف؛ روشی از تبلیغ

« و ما نرسل بالايات الّا تخويفاً»[1]
«و ما معجزات و آيات را تنها براى اين مى فرستيم كه مردم از خدا بترسند.»
نكته ها:
كفّارِ بهانه جوى مكّه، از پيامبر تقاضاى معجزات متعدّدى داشتند، از جمله مى خواستند بعضى از كوههاى مكّه (كوه صفا) را به طلا تبديل كند، يا كوهها جابه جا شده و زمين براى كشاورزى به وجود آيد. خداوند مى فرمايد: به تجربه ى تاريخ، كفّار لجوج با ديدن اين نشانه ها نيز ايمان نمى آورند و نظام آفرينش، دستخوش هوسهاى افراد لجوج نمى شود. و اگر معجزه به پيشنهاد مردم ارائه شود و به آن كفر ورزند، عقوبت دنيوى آنان حتمى است.
شتر يك حيوان است، ولى خداوند درباره ى شتر صالح مى فرمايد: «ناقَةُ اللَّهِ»*، چون هرچه به خدا منسوب شود قداست دارد، حتّى نام ابولهب چون در قرآن است، بى وضو به آن نمى توان دست زد.
پيام ها:
1- پيامبران با داشتن معجزه هاى گوناگون، پيوسته گرفتار افراد لجوج بودند. «كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ»
2- خداوند بر هر كارى تواناست، امّا كارش براساس حكمت است، نه ارضاى هوسهاى مردم. ما مَنَعَنا ...
3- آنچه از سوى خداست ورنگ خدايى دارد، حسابش از امور عادّى جداست. آتَيْنا ... فَظَلَمُوا بِها[2]

پی نوشت:
[1] سوره الإسراء، آيه 59.
[2] تفسير نور(10جلدى)، ج 5، ص: 80.