طفل شیرخواره سید الشهدا

پایگاه اطلاع رسانی بلاغ| طفل شیرخواره سید الشهدا

طرح مسأله:
وجود فرزندی شش ماهه برای امام حسین(علیه السلام) و نحوه شهادت او از جمله اموری است که هیچ تشکیکی مخالفان در آن ندارند. آنچه مورد تشکیک آنان است این جمله است. «ابی عبدالله الحسین ( علیه السلام ) کودک شش ماهه‌ای به نام علی اصغر داشته است. زمانیکه امام تشنگی کودک خود را احساس کرد، او را جلوی لشکر دشمن آورد و گفت: اگر به من رحم نمی‌کنید، لااقل بر لب تشنه و جگر سوخته این کودک رحم کنید و جرعه‌ای آب به او بنوشانید. در این زمان حرمله با تیر سه شعبه گلوی علی اصغر را نشانه گرفت.» مخالفان معتقدند  این قضیه به این شکل هیچ مستند تاریخی درستی ندارد و از جعلیات ملاحسین کاشفی سنی مذهب، در کتاب «روضة الشهداء» باشد.
در پاسخ باید گفت :
1. از جمله جنایاتی که در حادثه کربلا به وقوع پیوست، شهادت کودکی شیرخوار از خاندان رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) است. بر خلاف ادعای مخالفان، بررسی منابع تاریخی حاکی از آن است که داستان شهادت فرزندی شیر خوار از امام حسین(علی السلام) در منابعی آمده که دارای قدمتی بیش از کتاب روضه الشهدا کاشفی هستند.

2. درباره اصل حادثه در کتاب تذکره الخواص سبط ابن جوزی که از بزرگان اهل سنت است و حدود 200 سال قبل از روضه الشهداء نوشته شده چنین آمده است: «سپس امام حسين (عليه السلام)، به سوى يكى از كودكانش كه از تشنگى مى گريست رفت . او را بر سرِ دست گرفت و گفت: «اى قوم ! اگر بر من رحم نمى كنيد، بر اين كودك رحم كنيد». در اين حال مردى از آنان تيرى به سوى او انداخت و ذبحش كرد. حسين( عليه السلام) مى گريست و مى گفت: «خدايا ! ميان ما و گروهى كه ما را دعوت كردند تا ما را يارى دهند، امّا ما را كُشتند داورى كن» در اين هنگام از آسمان ندايى رسيد: « ای حسین، او را وا گذار كه در بهشت او را شير مى دهند»».[تذکره الخواص، ص 252]

3. آنچه از منابع معتبر تاریخی به دست می‌‌آید، چنین است که نام این طفل «عبد الله(علیه السلام)» و از مادری به نام رباب دختر امرء القیس بود. در زیارت ناحیه مقدسه نیز که منسوب به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) است به ایشان چنین سلام می‌‌دهند: «سلام بر عبد الله بن حسین، طفل شیر خوار، که خونش در آسمان پاشیده شده است، کسی که در دامان پدرش با تیر حرملة بن کاهل اسدی ذبح شد».[بحارالانوار، ج 45، ص 66]

پی‌نوشت:
ابن طاووس، علی بن موسی، لهوف، دلیل ما، قم، 1380ش، ص150.
مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، بیروت، 1403ق، ج 45، ص 66.
مجلسی، محمد تقی، لوامع صاحبقرانی، مؤسسه اسماعیلیان، قم، 1414 ق، ج 7، ص 224.
سبط ابن جوزی، تذکره الخواص، بی جا، بی تا، ص252.
منبع: سایت اسلام کوئست