سجده های مستحبی و کاربردهای آن
قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام: إِنَّ قَوْماً أَتَوْا رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ اضْمَنْ لَنَا عَلَي رَبِّكَ الْجَنَّةَ فَقَالَ صلی الله علیه وآله عَلَي أَنْ تُعِينُونِي بِطُولِ السُّجُودِ قَالُوا نَعَمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ؛ فَضَمِنَ لَهُمُ الْجَنَّةَ.
امام صادق علیه السلام فرمود: گروهی نزد رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم آمده و گفتند: یا رسول الله! بهشت را از طرف خدا برای ما ضمانت کن.
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: مرا به طول سجده یاری کنید. همه قبول کرده و گفتند: بله یا رسول الله. پس پیامبر بهشت را برای آن ها ضمانت کرد.
(مجموعة ورام(تنبيه الخواطر)، ج2، ص: 79)
* سجده شكر مولای متقیان علیه السلام
عَنْ هِشَامِ بْنِ أَحْمَرَ قَالَ كُنْتُ أَسِيرُ مَعَ أَبِي الْحَسَنِ علیه السلام فِي بَعْضِ أَطْرَافِ الْمَدِينَةِ إِذْ ثَنَى رِجْلَهُ عَنْ دَابَّتِهِ فَخَرَّ سَاجِداً فَأَطَالَ وَ أَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ رَكِبَ دَابَّتَهُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدْ أَطَلْتَ السُّجُودَ فَقَالَ إِنَّنِي ذَكَرْتُ نِعْمَةً أَنْعَمَ اللَّهُ بِهَا عَلَيَّ فَأَحْبَبْتُ أَنْ أَشْكُرَ رَبِّی.
هشام بن احمر گويد، همراه حضرت ابى الحسن علی عليه السّلام در اطراف مدينه سفر مي‌كردم، ناگاه حضرت از بالاى مركب زانو خم كرد و به سجده افتاد و مدتى طول داد؛ سپس سر بلند كرد و سوار شد. من عرض كردم: قربانت گردم، سجده طولانى كردید؟. حضرت فرمود: به ياد نعمتى افتادم كه خدا به من عطا فرموده است، دوست داشتم پروردگارم را شكر گزارم. (كافي، ج 2، ص 98)
* سجده هاي طولاني امام كاظم علیه السلام
كان ابو الحسن موسى علیه السلام أعبد اهل زمانه، و أفقههم، و أسخاهم كفّا، و أكرمهم نفسا. و روي أنّه كان يصلّي نوافل الليل و يصلها بصلاة الصّبح، ثم يعقّب حتى تطلع الشمس، و يخرّ للَّه ساجدا فلا يرفع رأسه من الدعاء و التحميد حتى يقرب زوال الشمس.
امام كاظم علیه السلام عابدترين مردم زمان خود و فقيهترين ايشان و از همه بخشندهتر و كريم النّفستر بود. روايت شده كه نمازهاى مستحبى شب را به جاى مىآورد و آنها را به نماز صبح مىپيوست؛ سپس تا طلوع آفتاب به خواندن تعقيبات آنها مىپرداخت؛ آنگاه به سجده مىافتاد و سر از دعا و سپاسگزارى برنمىداشت تا زمانى كه نزديك بود خورشيد به ميان آسمان برسد. (الحياة با ترجمه احمد آرام، ج2، ص: 763)
* حالات اويس قرني
در حالات اويس قرنی نوشته اند يك شب را به ركوع و شب ديگر را به سجده و يك شب را به قيام اختصاص مي داد.
* علي بن مهزيار
علي بن مهزيار به سجده مي رفت و در حال سجده براي هزار نفر از برادران خود دعا مي كرد.
افزودن دیدگاه جدید