وقتی چشم و هم چشمی، در کوره راه زندگی کورمان می کند.

به گزارش بلاغ به نقل از حوزه، می گفت: هر چقدر به او می‌گویم خانم، حقوقم کفاف این جور خرج و بَرج ها را نمی دهد، گوشش بدهکار نبوده و نیست که نیست!

می گفت: از این فامیلی ، انگار خیری به ما نرسیده ، زنم وضع و زندگی خواهرم را که می بیند، هوس می کند در رقابت و چشم و هم چشمیِ فامیلی عقب نماند!

درد و دل های این چنینی یک مرد میانسالِ حقوق بگیر دولت، در این روزگار دیگر برای ما حکم عادت را پیدا کرده، چه آن که گوشمان از این جور بحث ها پُر است و خودمان هم غالباً آن را مذموم می دانیم، هر چند که خواسته یا ناخواسته ، کمی تا قسمتی و گاه فراتر از قسمتی، خود بدان گرفتار هستیم!

متاسفانه گویا دامی به نام مسابقه مادی و چشم و هم چشمی، این روزها به مساله ای تبدیل شده که بیش از پیش بر زندگی بسیاری از ما آدم ها – حالا چه طبقات بالا، متوسط و حتی نسبتاً ضعیف جامعه - چنبره انداخته و این در حالی است که اسلام از هزار و چهار صد سال پیش راهکار اول و آخر را برایمان به وضوح مشخص کرده؛ " العفاف و الکفاف"

از آن جا که این مساله و مسایلی از این دست، تاثیر قابل توجهی بر شکل گیری سبک زندگی افراد جامعه دارد

مقام معظم رهبری نه فقط در یکی دو سال اخیر که چهارده ، پانزده سال پیش در سخنان خویش نسبت به این آفت که سال های اخیر جلوه های بیشتری هم داشته، هشدارهای لازم را داده اند.

از جمله این که ایشان دومین روز از سال 78 فرمودند:« زندگی تشریفاتی ، زندگی تجملاتی ، زندگی اشراف منشی ،‌زندگی پرخرج و زندگی مصرفی انسان ها را بدبخت می کند. این خوب نیست. زندگی باید با کفاف و راحت بگذرد نه پرخرج و مسرفانه. این دو تا را بعضی ها چرا با هم اشتباه می کنند؟

با کفاف یعنی محتاج کسی نباشند و بتوانند زندگی شان را اداره کنند ، به عبارت دیگر احتیاج به هیچ کس نداشته باشند علاوه بر این دلخوشی هم باید داشته باشند و الا زندگی با درآمد و مخارج زیاد و تشریفات که خوب نیست. این ها اصلاً راحتی نمی آورد، دلخوشی نمی آورد».

معظم له حتی شش سال قبل از تاریخ یادشده یعنی هشتم خردادماه سال 1372 نیز در جلسه ای فرمودند: «یکی از موجبات سعادت خانواده ها و اشخاص این است که تقیدات زائد و تجملات زیادی و پرداختن بیش از اندازه لازم به امور مادی از زندگی ها دور شود. لااقل بخش اصلی زندگی محسوب نشود .یک چیز حاشیه ای ، یک کنار باشد. زندگی را از اول باید ساده برداشت و محیط زندگی را باید محیط قابل تحملی کرد. ساده زندگی کردن منافاتی با رفاه هم ندارد. آسایش هم اصلاً در سایه ساده زندگی کردن است»

خوشبختانه رهبر فرزانه انقلاب ، آن قدر این مساله را مطرح کرده و به روشنی تبیین نموده اند که اگر همتی باشد و به صورت کامل بتوان بیانات معظم له را جمع آوری کرد، به گمانم یک یا دو جلد کتاب می شود.

در این بین، مثل خیلی چیزهای دیگر که در حوزه عمل در آن لنگ می زنیم ، می ماند یک آرزو و آن هم این که ای کاش سال ها پیش مردم و مسئولان بیشتر به این توصیه های دلسوزانه عمل می کردند و سبک زندگی خود را به معنای واقعی ، مطابق با آموزه های اسلامی قرار می دادند تا این که امروز ...!

آنچه واضح است، این که لااقل در حرف و سخن همه ما قبول داریم که یکی از دستورات مهم اسلام، تاکید بر قناعت و صرفه جویی است، اما متاسفانه برخی فکر می کنند که قناعت صرفاً منحصر به افراد مستمند بوده و در شأن و کلاس آن ها نیست که خود را متصف به این صفت و ویژگی ارزشمند کنند و حال آن که قناعت هیچ منافاتی با رفاه نسبی ندارد.

ختم کلام آن که اگر به تعبیر سکان دار حکیم انقلاب، الگوی سطح زندگی را بر پایه متوسط مردم قرار دهیم و در مسابقه مادی گری شتاب نکنیم و البته قبل از همه این ها نگرش خود به زندگی را تغییر دهیم، هم سعادت اُخروی نصیب ما می شود و هم آرامش و آسایش این دنیایی را به معنای واقعی درک خواهیم کرد. امید که این گونه بوده و این گونه باشیم.