آیاتی که زندگی را کفایت می کند

به گزارش بلاغ؛ حجت الاسلام دکتر رفیعی بیان داشت: هرکس این دو آیه از سوره طلاق را که می‎فرماید: «وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا»؛ در زندگی‎اش به کار ببرد کفایت‎اش می‎کند خصوصا برای رزق و روزی. حضرت امیر (ع) در حکمت یکصد و پنجاهم نهج البلاغه می‌فرماید: «یُقَصِّرُ إِذَا عَمِلَ وَ یُبَالِغُ إِذَا سَأَلَ» (چون کار کند از آن کم می‌گذارد، اما وقتی چیزى می‌خواهد تا آخرش را طلب می‌کند)؛ یعنی از آن دسته از کسانی نباشید که در کار و تلاش کوتاهی می‌کنند، ولی در رو انداختن به مردم و مسالت کردن از آن‌ها کوشا و فعال هستند، یعنی توقع بالایی دارند، به راحتی دست خود را جلو این و آن دراز می‌کنند، ولی خودشان کمکار و کم همت هستند.
یکی از چیز‌هایی که به شدت مذمت شده، اظهار فقر و نداری و رو انداختن به دیگران است؛ قرآن می‎فرماید: فقرای مدینه که در صفه می‎نشستند بسیار عفیف بودند، گاهی دو شب گرسنه می‎خوابیدند، جا و مکان نداشتند، ولی اگر غریبه‎ای در مدینه می‎آمد و آن‌ها را می‎دید از بس باعفت بودند آدمی که نمی‎شناخت فکر می‎کرد که آن‌ها ثروتمند هستند، صورت‎شان را با سیلی سرخ نگه داشته بودند.
یک وقت گروهی خدمت رسول گرامی اسلام (ص) آمدند و نشستند و گفتند حاجت بزرگی داریم، آقا فرمود: بگو حاجتت چیست؟ گفتند که می‎خواهیم بهشت را بر ما تضمین کنید. پیامبر (ص) فرمود: من این کار را برایتان انجام می‎دهم، ولی شما هم یک کاری برای من انجام دهید و آن اینکه سعی کنید در زندگی‎تان رو به مردم نیندازید.
فردی نزد امام صادق (ع) آمد و گفت: من باربر هستم و مدتی است که دستانم توان نگاهداری بار را ندارد، حضرت (ع) نفرمود که از ماه آینده بیا در خانه من و هر ماه بیست درهم بگیر و برو، فرمود: عیبی ندارد بار را روی سرت بگذار و با دستت کمک کن و ببر. در واقع نمی‎گذاشتند گدا پروری و تکدی ‎گری شود.
گاهی کاسب‎ها به من می‎گویند آیه‎ای یاد دهید که کاسبی‎مان بگیرد، می‎گویم این آیه را بخوانید یا بنویسید و در مغازه‎تان نصب کنید. اباذر گفت: هرکس این دو آیه را در زندگی‎اش به کار ببرد کفایت‎اش می‎کند خصوصا برای رزق و روزی. این آیه سوره طلاق است که می‎فرماید: «وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا».
روایت است وقتی این آیه نازل شد عده ‎ای گفتند دیگر کار نمی‎کنیم خدا گفته است که روزی می‎‎دهد، پیامبر (ص) به شدت ناراحت شد و فرمود: چه چیز شما را بر این کار واداشت؟ عرض کردند:‌ ای رسول الله (ص)!، خداوند متعال روزی ما را بر عهده گرفته است، بنابراین به عبادت روی آوردیم. پس فرمودند: هر کس اینگونه رفتار کند، خواسته‎اش یا دعایش مستجاب نمی‎شود. سپس فرمود: من مردی را که برای کسب روزی سعی نمی‎کند، دشمن می‎دارم، سپس به پروردگارش می‎گوید، مرا روزی بده و دعا و خواسته را رها می‎کند.
الان مشکل جامعه ما این است که همه کار اداری می‎خواهند و می‎گویند مدرک دارم. در حالی که در کشور‌های اروپایی شخص با مدرک بالای دانشگاهی راننده تاکسی است، یا کار‌های دیگر می‎کند. انبیاء نیز همه چوپانی کرده‎اند؛ لذا حضرت امیر (ع) فرمود: «از کسانی نباشید که در کار تنبل و در دراز کردن دست به سوی مردم زرنگ هستند.»