سرود ولادت حضرت رضا (علیه السلام)

پایگاه اطلاع رسانی بلاغ| گلچین اشعار ویژه میلاد امام رضا علیه السلام

سرود ولادت حضرت رضا علیه السلام
از صیام تا قیام 5– غلامرضا سازگار

ای طبیب دردجان ها کعبۀ دل!جان جان ها!
آفتـــاب آسمان هــا! مهربــان مهربان هــا! 

یا رضا عیدت مبارک
 یا رضا عیدت مبارک

ای تمام هست و بودم هم رکوعم هم سجودم
هـم قیامـم هـم قعودم هم سلامم هم درودم 

یا رضا عیدت مبارک
 یا رضا عیدت مبارک

تو رضایی تو رضایی نور چشم مرتضایی
هـم جمـال کبریایـی هم امـام انبیـایی 

یا رضا عیدت مبارک
 یا رضا عیدت مبارک

زادۀ موسی بن جعفر، هم مبارک هم مطهر
بر همه مولا و رهبر سیـد و سالار و سرور 

یا رضا عیدت مبارک
 یا رضا عیدت مبارک

تو همـان باب المـرادی سیدی اباالجوادی
قلب ما راجلوه دادی پابه چشم ما نهادی 

یا رضا عیدت مبارک
 یا رضا عیدت مبارک

تو به تن جان جهانی در زمین هم آسمانی
شهریـار انس و جـانی روحـی و روح روانی

یا رضا عیدت مبارک
 یا رضا عیدت مبارک

نور ذات حی سرمد شمع بزم آل احم
عالـم آل محمّـد بضعــۀ رســول امجـد

یا رضا عیدت مبارک
 یا رضا عیدت مبارک

*********************

سرود ولادت حضرت رضا علیه السلام
از صیام تا قیام 5 – غلامرضا سازگار

حجت حی سرمدی چشم و چراغ احمدی
دسته گل محمّدی! قـدم به چشم ما زدی 

امام رضا! خوش آمدی
امام رضا! خوش آمدی 

صلات من! صیام من! کلیم من! کلام من!
امام مـن! امـام من! به مقدمت سلام من 

امام رضا! خوش آمدی
امام رضا! خوش آمدی 

چــراغ محفلم تویی تمـام حاصلم تویی
کشتی وساحلم تویی نماز کاملم تویی 

امام رضا! خوش آمدی
امام رضا! خوش آمدی  

مهر تـو آّبـروی من گلاب شست وشوی من
ذکر تو گفت وگوی من نظاره ای به سوی من

امام رضا! خوش آمدی
​​​​​​​امام رضا! خوش آمدی  

قلب من و ارادتت چشـم مـن و سیادتت
عشق من و ولادتت کرم همیشه عادتت

امام رضا! خوش آمدی
​​​​​​​امام رضا! خوش آمدی  

دست من و عطای تو پشت سرم دعای تو
قلـب مـن ولای تــو نطــق مـن و ثنــای تو 

امام رضا! خوش آمدی
​​​​​​​امام رضا! خوش آمدی 

حریم تو بهشت من مهـر تو سرنوشت من
ولایتت سرشت من با همه فعل زشت من

امام رضا! خوش آمدی
​​​​​​​امام رضا! خوش آمدی 

*********************
آشنای غریب
از صیام تا قیام  – غلامرضا سازگار

ای حرم، گوشه ای از ایوانت
ای بـهشت خـدا خراسـانت 

ای تمام وجود، سفرۀ جـود
ملک و جن و انس، مهمانت

دین و ایمان ما ولایت توست
هرچـه داریم از عنایت توست

دردجان راطبیب کیست؟تویی
فقرا را حبیـب کیست؟ تویی

پــدر و مــادرم بـــه قربــانت
 آشنای غـریب کیست؟تویی

که به زوّار خود سلام کند؟
پیش پـای گـدا قیـام کند؟  

ای ولایـت کمـال ایمـانم!
کل توحید و کل و قرآنم!  

«اکرمو الضیف»را شما گفتید
در به رویم نبند، مهمانم 

تـو رئـوف همـه رئوفـانی        
هیچ کس را ز در نمی رانی

بـه حـریم مطهــرت سـوگنـد!      
به قم وصحن خواهرت سوگند!

به حسین و به عمه ات سوگند!    
بـه جـواد و بـه مادرت سوگند! 

دست حاجت به دامن تو زدم        
​​​​​​​تـو بـه رویم نیــاوری که بدم  

مظهــر رحمــت خداونـدی    
آرزوی هـــر آرزومنـــدی

دشمنت هـم اگر ز در آید      
به خدا در براو نمی بندی

همه را زائرت خطاب کنی        
کی گنـهکار را جواب کنی

کاهم و کوه معصیت بارم      
روسیـاهم بـدم گنهکارم

 آبـروی مــرا مبــر مـولا!    
به همه گفته ام رضا دارم

گرچه بی قیمتم اگر چه بدم        
هیچکس جزشما نمی خردم

ای دو عـالم حریـم محترمت    
من و لطف و عنایت و کرمت  

بس کـه آقـا و مهربان استی    
دل آلــوده ام شــده حـرمت 

جزتو الفت به کس نمی گیرم      
دل خـود از تو پس نمی گیرم 

خوش ترین ذکرمن حکایت توست    
مدح تو، وصف تو، روایت توست

کس نگویـد که مـن فقیـر استم      
همـه دارایی ام ولایـت تـوست  

اگـر آلــوده ام اگـــر پستـم        
به شما خانواده دل بستم  

تو به چشمان بسته ام نوری        
تو به انس فقیر،مسروری

در میـــان ائمــــه اطهــــار      
بـه امـام رئوف، مشهوری

 تو به افتاده بال می بخشی         
تو نکرده سؤال، می بخشی 

دل ما هـرچـه هست خانۀ توست      
کوه غم های ما به شانۀ توست

چشم«میثم»به دست لطف شما      
نفـس او پــر از ترانــۀ تــوست

گر چـه بـار گنــاه آوردم         
بـه حـریمت پناه آوردم 

*********************
بیت الحرام آسمانها
از صیام تا قیام ۵ – غلامرضا سازگار

ای تــو را از قـادر منـان سـلام الله نجمـه!      
از تمـام عـالـم امـکـان سـلام الله نجمـه! 

از تمام آسمان ها از مه و خورشید و انجم    
از ملک از حـور، از انسان سلام الله نجمه! 

از مسیح ومریم وانجیل واز تورات وموسی    
از رســول الله و از قـرآن سـلام الله نجمـه! 

آفتـــاب کبریـا را بـر فراز دست داری 
جان ختم الانبیا را بر فراز دست داری 

ای عروس فاطمه مادرشدی عیدت مبارک!      
بر فـراز شانه ی جـان،جان توحیدت مبارک! 

مـاه عصـمت، ماهتــاب محفــل آل  محمّـد      
آفتاب طور موسی،قرص خورشیدت مبارک! 

گوهـــر رخشنـــدۀ دامـــان دریـای ولایت!    
مـــادر بیـت ولایــت! نخـل امیــدت مبارک! 

نورحق در چشم طوسی مادرشمس الشموسی 
حمـد خـوان، تکبیرگــو تـا مــاه رویـش را ببوسی

بـــارک الله نجمـــه، آوردی جمـــال ابتـــدا را      
در جمــال طفـل دلبنـدت تماشـا کـن خدا را 

طورموسی:کعبه تو:بنت اسد این طفل:حیدر      
یا شـدی زهــرا و زادی بــاز مصبــاح الهدا را؟ 

چارده معصوم را در یک جمال آوردی امشب      
دیـده بگشـا در رخـش بنگـــر تمــام انبیـا را 

مشرق الانوارخورشید همه خورشید هایی 
ام دیــن ام الشــرف ام الـــولا ام الرضــایی 

جان عالم رونمـایش باد، روی داور است این    
مثــل زهــرا پــاره ای از پیکــر پیغمبـر است این 

قبلـۀ هفتــم علــی سـوم، مـولای هشتـم      
زادۀ موسـی کلیـم الله موسی پــرور اسـت این 

ضـامـن آهــو نــه! بلکـه ضـامن کـل خـلایق      
لحظه لحظه پای میزان وصراط ومحشراست این

عرش اعلاخاک پایش،هستی خلقت ولایش 
عالـم و آدم فـدایش، خـــازن جنت گــدایش 

ای مزارت در زمین، بیت الحرام آسمان ها    
وی به ماه عارضت روشن همه چشم زمان ها 

ای گدا را گوشه ای از سایۀ دیوار صحنت      
خوب تـــر از سلطنـت بـــر قلــۀ بــام جهان ها 

حج محرومان نه! بلکه حج آدم، حج عالم      
قبلــۀ دل هـا نــه! بلکـه کعبــۀ امیـــد جان هـا 

چشم اهل آسمان خاک قدوم دوستانت 
حاجت خلق دو عـالم ریختـه در آستانت 

آسمانی ها گرفتنـد آبــرو از خــاک کـویت    
هر نهـالی گشته خضـری در کنار آب جویت

باغ جنت را نخواهم در بهـای خـاک راهت      
آفـرینش را نگیــرم در پــی یـک تــار مــویت

چند از بهر گدا آغوش خود را می گشایی؟      
ای فدای عادت واحسان وخلق وخُلق وخویت 

آشنـا و غیـر را با دست رأفت دستگیری 
دشمنت راهم میان دوستانت می پذیری 

من کی ام؟آلــوده ای در بیـن پاکـان شمایم      
زائـرت گــر نیستــم ردم مکن مـولا! گدایـم 

هرکه هستم سائلی پشت در بـاب الجوادم      
هرچه باشم دوستـی در گوشـۀ دارالـولایم 

هرچه درمحشر زمن پرسند باشدیک جوابم      
من گدایـی از گدایـان علی موسی الرضایم 

گرچه از خود ناامیدم عفو تو باشد امیدم 
روسیاهم روسیاهم لیک اینجا روسفیدم 

دور یانزدیک،دست توست بر روی سرمن      
هرکجا گیرم وطن قبـر تو باشد در بـر من 

مهـرت ای آقای من ای مهربـان مهربانـان      
بـوده از روز ولادت شهــد شیـر مـادر من

با امـام مهربانی چـون تـو در دوزخ برندم؟      
کافر استم گربگنجد این سخن درباور من 

روز محشــر پـا اگــر در آتـش دوزخ گـذارم 
باز می گویم خدایا! من رضا را دوست دارم 

ای همه خورشیدهادر سایۀ گلدسته هایت      
ای غریبـی کـه بود خلق دو عالم آشنایت 

گرچـه قابـل نیستم بگـذار یـا مـولا بگویم:    
سیـدی! جانـم فدا جانـم فدا جانم فدایت 

کاش وقتی صورت خود را گذارم برضریحت      
هم ببوسم مرقـدت را هم بمیرم از برایت 

می نهادم روی پای زائر قبرت سرم را
می گشودم بـر ضریح تو نگاه آخرم را 

آمـدم قبـر تــو را بوسیـدم و بــاشد امیـدم      
آن سه جایی راکه خودگفتی بیایی بازدیدم 

من نی ام لایـق که بـاز آیی به دیدارم ولیکن      
این روایت راکه می آیی به گوش جان شنیدم

تا تو وقت مـرگ بر چشمم ز رأفت پا گذاری      
لحظه لحظه در هوای مرگ، دل از جان بریدم 

آن کــه بـا دیدار مـاه عـارضت خواهــد بمیرد 
دوست دارد لحظه لحظه مرگ،جانش را بگیرد 

گر چـه در پرونـده جـرم متصــل داریـم مـولا!      
کوه عصیان،چشم گریان،زخم دل داریم مولا! 

قلبــی از نــور تــولای شمــا لبریـــز، امـــا    
نامه ای از برق عصیان مشتعل داریـم مــولا 

با همـه جـرم و خطـا و بـا همـه آلودگـی ها      
در خراسـان تـو حــق آب و گل داریـم مـولا! 

مهربان مهربانـان! بـر سـرم منت نهـادی
«میثم» آلوده را هم در حریمت راه دادی

*********************
سرود میلاد حضرت رضا علیه السلام
از صیام تا قیام ۴ – غلامرضا سازگار

روی تو روی خدای تو،جان جهان، رونمای تو
مروه وسعی و صفای من درحرم باصفای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا
​​​​​​​خوش آمدی یا امام رضا

ای به خدا هشتمین ولی!وی به نبی سومین علی
دل به ولای تو منجلی بر سر ایران لوای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا
​​​​​​​خوش آمدی یا امام رضا

بضعه ی پـاک پیمبـری آینه ی روی حیدری
یوسف زهرای اطهری دل شده دارالولای تو 

یـا سیـدی یـا امـام رضا
​​​​​​​خوش آمدی یا امام رضا

ای سر ما خاک راه تو! کشور ما در پناه تو
ملت ایران سپاه تو دردل هرشیعه جای تو 

یـا سیـدی یـا امـام رضا
​​​​​​​خوش آمدی یا امام رضا

ورد لب مـا ثنای تو ذکـر دل مـا دعـای تو
ماهمه تحت لوای توبندۀ لطف وعطای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا
​​​​​​​خوش آمدی یا امام رضا

حاکم ملک قضا تویی نور دل مرتضی تویی
جان دو عالم! رضا تویی اصل ولایت رضای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا
​​​​​​​خوش آمدی یا امام رضا 

نور خدایی امام رضا! گره گشایی امام رضا! 
پناه مایی امام رضا!شیعه وصحن وسرای تو

یـا سیـدی یـا امـام رضا
خوش آمدی یا امام رضا

*********************
در ولادت حضرت رضا علیه السلام
 صیام تا قیام ۴ – غلامرضا سازگار

مــه ذیقعــده! چــو خورشیـــد مقـام آوردی      
کـه شب یازدهــم، مـــاه تمـــام آوردی

«چه مبارک سحری بود وچه فرخنده شبی»    
کـه درخشیدی و با خویش، امام آوردی 

مرحبــا! رحمت حــق بــاد بـه تـو ای مـه نور    
کـه بــرای همگـان رحمـت عــام آوردی

مظهــر حسـن خـدای ازلی آوردی
جان عالم به فدایت که علی آوردی

دیده بگشای که امشب شب دیدار رضاست    
وسعت ملک خــدا غــرق در انـوار رضاست 

صحنه در صحنه جهان گشته خیابان بهشت    
صفحه در صفحه زمین یکسره بازار رضاست

سینه ی اهــل تــولا شــده صحــن رضــوی      
دل بسـی قافلــه در قافلــه زوار رضــاست 

طور موسای محمد شجر آورد امشب  
نجمـه بر آل محمـد قمــر آورد امشب 

این پسرکیست که بر کل خلایق پدر است      
پای تـا سـر همه آیینه ی خیـرالبشر است 

این پسرشمس شموس است خدا می داند      
این پسر از همه خوبان جهان خوب تر است

گوهـر نُـه یـم نــور اسـت و یــم چــار گهــر      
هشتمیـن حجـــت ذات احــد دادگــر است 

به قد وقامت و حسن وخط وخالش صلوات
بـه جلال و به کمـال و به جمـالش صلوات 

جلـوه ی ذات الهـی بـه جـلالش پیداست    
هرچه حسن است به مرآت جمالش پیداست

عالـــم آل  نبـــی مخـــزن اســـرار خـــدا      
کـه کمـــال ازلیـت بــه کمــــالش پیــداست

هر چــه پیغمبــر و زهــرا و امامـان دارند      
همــه در آینـه ی خلــق و خصـالش پیداست 

لحظه لحظه زکفش معجزموسی خیزد
نـه عجـب کـز دم او روح مسیحـا ریزد

مــاه و خورشیــد بــه دور حـــرم او گــردد    
ای خوش آن روز که دست کرمش رو گردد 

با وجودی که زمام دو جهان در کف اوست      
ایـن عجــب نیـست اگــر ضـامن آهو گردد

تـا ابــد منقبتش را نتــوان گفـت و نوشت      
گــو فلـک صفحــه، مـلک نیـز ثناگو گردد 

شهریاری که شفیق است شفیق است شفیق 
بـــا گدایـــان در خــویش، رفیـــق اسـت رفیــق  

کشــور مـاست پناهنــده بـه ظل حرمش    
آفرینـش همــه سیــراب ز بحــر کــرمش

بی وضــو راه نبایــد بــه خراســان پیمــود    
که نشسته است براین خاک،غبار قدمش 

حاجــت ار داری بــر بـاب جــوادش رو کن    
به جـوادش بــده بر باب جوادش قسمش

رحمت واسعه اش بر همه گردد نائل
دست خالی ز درش بازنگردد سائل 

بی تــولای رضــا، دیـن همــه تکفیـر شود    
کـرم اوست کـه هـر لحظـه جهانگیر شود

دوست مرهون کراماتش اگرشد نه عجب    
دشمن ازسفرۀ لطف و کرمش سیر شود

نفســش لالــــه بــــرآرد ز شــــرار دوزخ      
نقش شیــر از نگـــه ناـفذ او شیـر شـود 

هرکـه آیـد به سوی پنجرۀ فولادش
ملک از عرش شتابد به مبارک بادش

ای طـــــواف حـــــرم الله بــــــه دور حــــرمت    
چشــم اربــاب کــرم بــاز به دست کرمت 

بس  کــه داری کــرم و جــود - خـدا می دانـد-      
خلــق گردنــد اگـر بر تو گدا، هست کمت

این عجب نیست که یک آن دوجهانش بخشی    
دهد ای جان جهان هرکه به زهرا قسمت 

بــدم امــا ز تــــو دوری نتـــوانم مولا 
به جوادت قسم از خویش مرانم مولا 

عرشیـان خــادم روز و شـب ایــوان توانـد    
خاکیـان قبضـه ای از خـاک خراســان تواند

سربلنــدان همـه جاروب کش صحن عتیق      
دستگیـران جهـان دست بـه دامــان تواند

آسمان است و زمین سفرۀ احسان شما
دور و نزدیـک نــدارد همــه مهمــان تواند

ملک العرش رهیــن کرم توست رضا  
وسعت ملک الهـی حرم توست رضا 

من اگـر خـارم از آب و گـل ایــن گلـزارم
هرچه هستم حق همسایگی گل دارم  

نفسـم بـــوی گلستــان شمــا را دارد
از شمـا نیستــم امـا ز شما سرشارم  

گــو دو صـد بــار بگیرنـد سرم را از تن
کافــرم دسـت اگـر از دامنتـان بـردارم 

مانـده بـار گنهـم بـر سـر دستم مولا
«میثم»کوی شما بوده و هستم مولا